بریده‌های کتاب آرزوهای بزرگ

وقتی تباهی و فساد به کمال خود رسید، و وقتی نعش مرا با لباس شب زفاف روی میز عروسی خواباندند آن وقت نکبت و ادبار آنها نیز به منتهای خود خواهد رسید.

عجیب این بود که او هم لباسی خاکستری و زبر تنش بود و زنجیری به پا داشت و می‌لنگید و سردش بود. در حقیقت همه چیزش شبیه همان مرد قبلی بود قط قیافه‌اش با او فرق داشت ؛ البته این چیزها را فقط یک لحظه دیدم چون مرد بلافاصله مشتی حواله من کرد .

این توده‌ی پوسیده را به اینجا آوردند. اینها و من با هم فرسوده شده‌‌ایم. موش‌ها آنها را جویده‌اند ولی دندان‌هایی تیزتر از دندان موش روح مرا جویده است.

گفت: «مرا بخاطر اینکه بی‌عاطفه هستم ملامت می‌کنید؟ آن هم شما؟» میس هاویشام به تندی گفت: «مگر نیستی؟» استلا گفت: «باید بدانید من همانطور هستم که خودتان بار آورده‌اید. بدی و خوبی من، شکست و پیروزی من همه از شماست، و خلاصه بگویم، وجود مرا همچنان که هست باید تحمل کنید.»

کمتر کسی به راز داری کودکانی که زیر سلطه ترس و وحشت اند واقف است. مهم نیست که وحشت چقدر نامعقول و بی اساس باشد وجود خود وحشت کافی است.

روز پر غم‌واندوهی بر من گذشت، زیرا جملگی بر این عقیده بودند که من در این مجلس زیادی هستم و برای اینکه مرا بیش‌ از پیش ناراحت و اندوهگین کرده باشند هر کدام وقتی که دیگر کاری نداشتند گاه و بی‌گاه از من می‌پرسیدند چرا خوش نیستم و شادی نمی‌کنم.

وجدان، هنگامی که آدمی را، چه کودک و چه سالمند، متهم می‌کند چیز بسیار مخوفی است.

در این لحظه نور خورشید از خلال قطره های درشت باران که بر شیشه ی پنجره نشسته بود به درون تابید و در میان قاضی و محکومان، ستونی از نور بوجود آورد و این دو را به یکدیگر پیوند داد و به تماشاچیها یاد آوری کرد که حاکم و محکوم در نزد خداوند، که بر همه ی اعمال آدمیان آگاه و از هر خطایی به دور است، برابر هستند.

چه دردناک و تأسف آور است که آدم از خانه و کاشانه خویش شرم داشته باشد. این ناسپاسی ننگبار کیفری بسزا به دنبال خواهد داشت و من به تجربه دریافته ام که از این دردناک تر چیزی نیست.

به ستارگان نگاه کردم و اندیشیدم چه قدر ترسناک بود اگر مردی موقعی که بدنش در حال یخ زدن بود و مرگ به او نزديك میشد به ستارگان نگاه می کرد و هیچ رحم و شفقتی در میان آن همه نور درخشان نمی یافت

سنگینی یادها و خاطره ها چنان افکارم را میفشرد که سندان در برابر آنها پرکاهی بیش نبود.

ولی پیپ گوش کن به چیزی که یه دوست واقعی بهت میگه خوب گوش کن این دوست واقعی میگه اگه نتونی خودتو از راه درست از جماعت مردم عامی بیرون بیاری مطمئن باش که از راه کج هم نمیتونی پس پیپ، دیگه چنین دروغ هایی به هم نباف با شرافت و صداقت زندگی کن تا بتونی با خیال راحت بمیری

شرافتمندانه زندگی کن و آسوده بمیر.

شیادان و فریب دهندگان عالم در مقایسه با خودفریبان کسی نیستند، من نیز با چنین بهانه هایی خود را فریفتم.

آدمی چیزی با خود به جهان نمی آورد و چیزی هم با خود نمی‌برد و چون سایه‌ای نقل مکان می‌کند و هیچ‌گاه در یک منزل نمی‌ماند.

با نوک عصایش میز را نشان داد و گفت : اینجاست که وقتی می می‌میرم مرا روی آن می‌خوابانند. اینجاست که از جنازه‌ام دیدن می‌کنند. از فکر اینکه اینکه مبادا همان لحظه روی میز بخوابد و بمیرد و شباهتش را با مومیایی نمایشگاه تکمیل کند،ترس مرا فرا گرفت و از تماس با او اندامم به لرزه افتاد.

در زندگی خود بدترین فرومایگی‌ها وناجوانمردی‌ها را بخاطر کسانی مرتکب می‌شویم که بیش از همه تحقیرشان می‌کنیم و خوارشان می‌داریم.

خانم هاویشام با انگشت طرف چپ سینه‌اش را نشان داد و گفت:"میدانی دستم روی چیه؟" گفتم:" قلبتان خانم؟" لبخند عجیبی زد و گفت:"شکسته"

در گذشته چنین می اندیشیدم که همین که آستینم را بالا بزنم و در کارگاه به شاگردی جو درآیم آدمی ممتاز و خوشبخت خواهم بود.اکنون این حقیقت را در دسترس داشتم ولی احساس میکردم که از گرد زغال سیاه شده ام و سنگینی یادها و خاطره ها چنان افکارم را میفشرد که سندان در برابر آنها پرکاهی بیش نبود.

تند و تند دور شدم، حال آنکه با خود می‌اندیشیدم که عمل رفتن از تصور آن آسان‌تر است.