گفت: «مرا بخاطر اینکه بی‌عاطفه هستم ملامت می‌کنید؟ آن هم شما؟» میس هاویشام به تندی گفت: «مگر نیستی؟» استلا گفت: «باید بدانید من همانطور هستم که خودتان بار آورده‌اید. بدی و خوبی من، شکست و پیروزی من همه از شماست، و خلاصه بگویم، وجود مرا همچنان که هست باید تحمل کنید.»

گفت: «نه! قلبم را به جای دیگری نداده‌ام، چون هرگز چنین چیزی نداشته‌ام.»

روز پر غم‌واندوهی بر من گذشت، زیرا جملگی بر این عقیده بودند که من در این مجلس زیادی هستم و برای اینکه مرا بیش‌ از پیش ناراحت و اندوهگین کرده باشند هر کدام وقتی که دیگر کاری نداشتند گاه و بی‌گاه از من می‌پرسیدند چرا خوش نیستم و شادی نمی‌کنم.