غریبِ زیبای تلخ!
      

        کتاب رو از عصر شروع کردم و همین الان تموم شد، کم‌نظیر بود ،‌با یه کشش عالی و فضا سازیِ معرکه، روایت آدمای قشنگیه که کنار آدمای بی‌انصاف به جهان رنگ می‌بخشن، کاش بتونم یبار دیگه ناطور دشت رو بخونم و اینبار به سبب این کتاب بیشتر باهاش ارتباط بگیرم.
 در آخر  آیلین عزیز خیلی ممنون بابت معرفیش، واقعا دوست داشتنی بود^^(: 💙
      

        کتاب ، قلمِ آنچنان قوی‌ای نداشت ، از ترکیب های خارق‌العاده و کلمات قلمبه سلمبه هم خبری نبود ، اما ایده پردازی و فضاسازی خوبی داشت  ،به طور متفاوتی به آلزایمر و پیری نگاه کرده بود، شاهکار یا کتاب خاصی نبود اما وایب قشنگی داشت
      

        کتابی در ژانر اتوبیوگرافی که هم درام و عاشقانه بود ، هم تاریخی و هم پر از اطلاعات شاخه‌های مسیحیت
چقدر قلم شاهکاری رو شاهد بودیم و چقدر شخصیت قابل ستایشی داشت ‌یوهانا،به معنای واقعی کلمه باهاش زندگی کردم...
      

        ارمیا، مصطفا ، نمیدانم اصلا این‌ها را فراموش خواهم کرد یا نه
صحنه های به زیبایی آرایش شده که پنداری در قعر داستان هستی 
و در آخر ، نمی‌دانم رفتنِ ارمیا را دوست داشتم یا نه.
      

        گفت: ترجیح میدادم خود ، سگم را بکشم» جورج هم خودش لنی را کشت ، البته من فکر میکنم او از قبل هم لنی را کشته بود. شاید دوست داشتم جورج، بعد از کشتن لنی، خودش را نیز به آن دنیا می‌فرستاد ، اما خب حقیقتی که در پس آن داستان بود، همینقدر هم تلخ بود. 
از ترکیب های توصیفی نویسنده هم که نگویم ، خدایی بود در جای خودش