فکرش را بکن چیزی به امتحانات ورودی دانشگاه نمانده، می                                 ‎          خوانی و می                                 ‎          خوانی تا بهترین نمره                                 ‎          ها را بگیری و به آرزوی خودت و خانواده                                 ‎          ات برسی؛ قبولی در رشته                                 ‎          ی پزشکی. ناگهان همه چیز به                                 ‎          هم می                                 ‎          ریزد. دلبسته می                                 ‎          شوی، آن هم نه دلبسته                                 ‎          ی یک آدم واقعی، بلکه شیفته                                 ‎          ی یک روح. روحی که در اینترنت زندگی می                                 ‎          کند و عین خودت خوره                                 ‎          ی کتاب است، اما حاضر نیست از اینترنت بیرون بیاید تا او را ببینی.چه                                 ‎          کار می                                 ‎          کنی؟ تصمیم می                                 ‎          گیری خودت بروی دنبالش و پیدایش کنی؟ شنیا هم همین کار را کرد. همه                                 ‎          ی چیزهایی را که درباره                                 ‎          اش می                                 ‎          دانست کنار هم چید تا سرنخی پیدا کند و به او برسد، اما همه                                 ‎          چیز جعلی بود، یک دروغ بزرگ.از متن کتاب:بلایی که به سرم آمده بود این بود که بیش                                 ‎          تر از هر کسی در هر زمانی دلم برای مارسلو تنگ شده بود. از این                                 ‎          که به یک روح وابسته شده بودم احساس حماقت می                                 ‎          کردم. از این                                 ‎          که ممکن بود برای همیشه از زندگیم ناپدید شود، می                                 ‎          ترسیدم. نمی                                 ‎          دانستم مشکلش چیست اما واضح بود که مشکلی دارد و دلم پر می                                 ‎          کشید تا بهش کمک کنم. هیچ                                 ‎          کاری از دستم برنمی                                 ‎          آمد تا جلوِ این وضع را بگیرم.صبر. این همان واژه                                 ‎          ای است که بیش                                 ‎          تر از تمام واژه                                 ‎          های لغت                                 ‎          نامه ازش بیزارم.