غرور و تعصب 
این کتاب یکی از قشنگترین کتابهایی بود که توی بخش کلاسیک خوندم، غرور و تعصب رو کمتر کسی میشه که نخونده باشه 
توش پر از نکات ریز و درشت اخلاقی و رفتاریه که شاید توی نصف کتاب های اخلاقی پیدا نشه.
شخصیت ادمهایی که درگیر غرور و خودخواهی و خودبرتر بینی های خیلی زیاد هستند و افرادی که فکر میکنند که خیلی بیشتر از دیگران صلاح دیگران رو میدونند و به خودشون اجازه میدن توی هر مبحثی اظهار نظر کنند و دیگران رو قضاوت کنند، تا افرادی که با افکار پوسیده خودشون دیگران رو رجر میدن و ادمهایی که میدونیم همیشه تو همون رویه همیشگی خودشون باقی میمونند و شخصیتشون عوض نمیشه.
اینکه ادم ها چقدر راحت میتونن روی همدیگه تاثیر بذارن، یه وقتایی یک بحث خیلی عمیق ممکنه به تغییرات بزرگی منجر بشه که کسی باورش نشه، گاهی یکسری از جملات میتونه تلنگری باشه برای بیدار شدن از خوابی که میدونی خوابه، اما با جهل خودت ادامش میدی.
تعدد کاراکترها توی کتاب تمام این رو نشون میداد، احساس نزدیکی شخصیتی خیلی زیادی با الیزابت داشتم و فکر میکنم واسه همین وقتی که ورژن سینمایی 2005 این کتاب رو دیدم، واقعا شیفته اش شدم و جزوه فیلم های مورد علاقم که تا اخر عمرم حاضرم نگاهش کنم تبدیل شد.
فضای کتاب پر از نور برام، هیچوقت تاریک و دلگیر نشد، انگار زمستون اصلا راهی توی این کتاب نداشت، با اینکه صحنه های غمگین هم داشت، اما روشنی فضای کتاب خیلی سریع اون رو میپوشوند و باعث نمیشد که دل زده بشی.
اما بخوام صادق باشم من فیلمش رو از کتابش خیلی بیشتر دوست داشتم، اونجا انگار احساسات بیشتر خودشون رو نشون میدادند. اعتراف اقای بینگیلی به جین و همچنین اعتراف قشنگ اقای دارسی به الیزابت، داخل فیلم خیلی بهتر بود تا کتاب که یک حالت سرسری و کوتاهی داشت.
اما چیزی از قشنگی های کتاب کم نمیکرد.
خلاصه من بعد از حدود 7 سال کلنجار رفتن با خودم (بجز زمانی که نمیدونستم این فیلم از روی کتاب ساخته شده) این کتاب رو خوندم و لذت بردم، هر لحظه اش رو زندگی کردم و دوباره و دوباره عشق قرن 19 رو همینقدر شیرین و ساده تجربه کنم.
      

        به عنوان یه کتاب کلاسیک با ته مایه جنایی واقعا کتاب خفنی بود.
هر چند تا فصل ده من به شخصیت دختر داستان هی میگفتم احمق، احممممق.
تقریبا بخاطر ضعیف بودن شخصیت دختر میخواستم کتاب رو وسطاش ول کنم، ولی چون خیلی تعریف شنیده بودم از کتاب هی میگفتم نه ادامه میدم و این ادامه دادن واقعا ارزش داشت.
تقریبا از اواسط کتاب داستان از روند خامی بیرون اومد و همه چیز داشت به پختگی و زیبایی می‌رسید و واقعا داستان جذاب شد 
این کتاب یکم صبر میخواد، صبر برای موندن و ادامه دادن و در نهایت یه نتیجه فوق العاده دیدن.
آخرش.... حقیقتا دلم یکم سوخت ولی خب فکر میکنم منطقی ترین اتفاقی بود که شاید باید میوفتاد.
و خب این کتاب خیلی خفن بود، خیلی دوستش داشتم 
بعد از غرور و تعصب میتونم بگم به دومین کتاب کلاسیکی تبدیل شد که بخوام چندین و چند بار مرورش کنم 
ورژن فیلمی این کتاب هم هست که مربوط به سال ۲۰۲۰ هستش
اگر فیلم رو هم دوست دارین😌🤌🏻
      

        457 صفحه برای یک کتابی که شاید میشد توی کمتر از این تموم بشه...
یه کتاب که تقریبا همش از بدبختی داشت صحبت میکرد و اخرش یه جورایی حماسی و رویایی تموم شد.
برای همین خیلی دوستش نداشتم، نمیدونم چرا توی فیدیبو نمره خوبی گرفته بود
      

        درد...
اولین چیزی بود که این کتاب رو برای من توصیف میکرد، از همون ابتدا تا اخر.
انگار قرار نبود که کراکترها رنگ خوشی رو ببینن، وقتی کتاب میخونم اصولا فضای کتاب رو برای خودم ترسیم میکنم و اگر میخواستم در مورد این کتاب و فضاش صحبت کنم؛ فضای گرفته، بوی نم، اب و هوا همیشه ابری و خاکستری بود.
این داستان برخورد دوتا ادم از دوتا دنیای متفاوت بود، ادمایی که برای مشکلات خودشون بهم پناه میبرند، یکی از عجر و دیگری از تکبر،تکبری که پشتش سالها خرد شدن و نادیده گرفته شدن بود و تبدیل به یک دیوار دفاعی مستحکم برای سرپا موندن شده بود.
دو نفر بدون در نظر گرفتن اینکه کی هستن و چی هستن یک زندگی رو شروع میکنند، یکی بچه است و فکر میکنه قراره زندگی عاشقانه ای رو تجربه کنه و نجات پیدا کنه و اون یکی میخواد روی که خیلی ساده به دستش اورده سلطه داشته باشه، اما سلطه و زور جواب میده؟ اگر یکی مطیع تو باشه به این معنی که دوست داره؟ 
نازنین از درد میگفت، این رمان کوتاه 2 نفر با زخم های مخصوص به خودشون رو روبه روی هم قرار داده بود، زخم هایی که ممکنه روی ابعاد مختلفی از زندگی تاثیر بذاره، روی کی تاثیر میذاره؟ اونی که ضعیف تره.
      

        خیلی دردناک بود 
      

        واقعا داستان قشنگ بود، اما حس میکنم خیلی زیاد به یکسری جاها پرداخته بود که اصلا بهش احتیاجی نبود و از یک جایی به بعد دیگه خیلی حوصله سر بر میشد، برای همین ترجیح میدادم که رد کنم 
اما کلیت داستان خیلی خوب بود، و به شدت منتظرم که جلد دوم کتاب رو در اسرع وقت شروع کنم به خوندن.
بیشتر از این بخوام چیزی بگم اسپویل میشه و من از اینکار متنفرم😂
ولی عاشقانشون قشنگ بود، دختره مثل همیشه عاقلانه برخورد کرد و من خوشم اومد
      

        این کتاب یادآور روزهای دبیرستان بود 
روزهایی که کتاب می‌خوندم و وقتی کتاب تموم میشد ادامه داستان رو برای خودم می‌ساختم توی ذهنم...
خیلی کاراکتر دختر رو درک نکردم، راستش رو بخوای خیلی ها توی دانشگاه که وارد میشن، متوجه میشن که قبلا چقدر اشتباه میکردن، اما این حجم از محکم بودن برام جای سوال و حرف داشت.
شخصیت پسر واقعا خوب نمایش داده شده بود، هرچند که یکم ول و عجیب به نظر میومد 
اما خب حداقل به سنش میخورد.
در کل این کتاب جزوه مورد علاقه هام نبود، ولی خب میتونم بگم حواسم رو پرت کرد.
      

        از سری کتابهایی که دل دل می‌کنی که بخونی یا نه 
فکر می‌کنی که ممکنه اینقدر قشنگ باشه که حیف بشه زود بخونی.
ولی خب من خوندمش و باید بگم چیز خاصی از دست ندادم، یه کتاب معمولی بود، نه اینکه کشش نداشته باشه، تقریبا دو روز کامل ‌اش نشستم اما انتظاراتم از این نویسنده بعد از فرضیه عشق یه چیز دیگه بود 
این کتاب انگار یه چالشی برای خود نویسنده بوده که آیا می‌تونه تو دنیای فانتزی هم دستی ببره؟ و باید صراحتا بگم نهههه! 
خون آشام ها و گرگینه ها تو دنیای مدرن خیلی خنده دارن، اونم با کلی محدودیت رفتاری و کنشی.
و ارتباط بین گرگینه و خون اشام؟ این یکم دور از ذهن بود، زوجشون خیلی قشنگ بودن، خیلی قشنگ به تصویر کشیده شده بودن اما تو لحظات احساسی همیشه یه سدی وجود داشت و اون سد یه نه پررنگ بود. 
برای سرگرمی فوق العاده بود، ولی صرفا برای سرگرمی و نه چیز دیگه ای🫢
      

        به تمام زنان روی کره زمین پیشنهاد میکنم این کتاب رو بخونن
نه یکبار، چندین و چند بار تا با هویت زنانه خودشون آشنا بشن، خودشون رو بیشتر دوست داشته باشن و بدونن که چه جایگاهی دارن.
      

        اولش خیلی خوشم نیومد از داستان ولی داستان هرچی میرفت جلوتر قشنگ و قشنگ تر شد در حدی که آخرش نفسم داشت می‌رفت دیگه.
واقعاااااا لذت بردم زیر ۲۴ ساعت تمومش کردم
و به نظرم ارزش داشت❤️
      

        به نظرم از هر جنسیتی هستین، این کتاب رو بخونید
به خودتون لطف کنید و این کتاب رو بخونید:)
چون این کتاب بهتون نوع درست تاثیر گذاری رو یاد میده 
      

        
دلم میخواست و پتانسیل داستان این رو داشت که بهتر و بهتر باشه، اما حس میکنم نویسنده از یک جایی به بعد از خیال پردازی خسته شد. 
نویسنده میومد تو رو وارد دنیای آلیس در سرزمین عجایب میکرد (وقتی میگم آلیس در سرزمین عجایب، کاملا منظورم همین شخصیت هستش نه کسی یا چیزی شبیه اون) تمام شخصیت های تقریبا آشنای آلیس توی این کتاب بودن، دنیاهای آشنا...
اما این وسط همه چیز رو یهو خراب می‌کنه.
من دلم برای کراکتراها نسوخت، برای مرگ هیچکدوم گریه نکردم 
من دلم میخواست با اینکه مثل کتاب «سم هستم، بفرمایید» میدونستم یکی قراره نیست و نابود بشه
با اینکه اسم کتاب بهم می‌گفت یکی قراره در آخر خیلی خوشحال نباشه 
بازم ناراحت بشم، بازم برای از بین رفتن شخصیت ها گریه کنم، بازم غصه بخورم و یه چرا همیشه تو ذهنم بمونه اما، این کتاب توقع من رو برآورده نکرد.
این کتاب اگر برای نوجوانان هم نوشته شده بود باز هم جالب نبود، باز هم سرد بود 
بازم حسی نمی‌داد
نه حس عشقی توش بود، نه حس انتقامی، نه خشمی و نه حتی غمی 
کتاب یه روند ساده و قابل پیش بینی رو از سر گرفت و رفت جلو و تنها چیزی که باعث میشد تو ادامه بدی، کنجکاوی خودت بود و نه خود کتاب


      

        واقعا جزوه خفن ترین کتابهایی بود که خوندم 
درسته که هنوز اول ساله و خیلی برای تصمیم گیری زوده، اما این رو میذارم تو لیست بهترین کتابهایی که امسال خوندم.
      

        به نظرم خیلی کتاب اجتماعی، سیاسی و سنگینی بود.
من واقعا خسته میشدم وسطش ولی خب ادامه دادم تا تموم بشه

میتونم بگم خیلی فن کتاب های سیاسی و اجتماعی نیستم، چون کلا همچین آدمی نیستم 
      

        واقعا خفن بود...
داستان واقعا غیر قابل پیش بینی بود، تو هر لحظه به یک نفر شک میکردی اما هیچوقت فکرش رو نمیکنی که ممکنه کی مقصر باشه 
درسته که آخرش خیلی تخیلی بود و دوستش نداشتم و دلم میخواست که واقعی تر تموم بشه، ولی خب... چیزی از قشنگ بودن داستان کم نمیکنه