به شدت جذاب و پرکشش بود. از اون دسته کتابهاست که ساعتها میتونه مشغولتون کنه بدون اینکه احساس خستگی کنید. اولین کتابی بود که تو ژانر معمایی میخوندم و منو به این ژانر علاقمند کرد. پایان داستان بنظرم یکم کلیشه ای بود ولی در مجموع دوستش داشتم. برای کلاسیک خوندن میتونه شروع خوبی باشه
        

          ربه کای دوست داشتنی🥰 یه داستان به شدت جذاب که خاطره‌ی خیلی خوبی دارم از زمان مطالعه‌ش مخصوصا اینکه همخوانی دو نفره‌ بود بین منو دوستم🧡
        

          یه کتاب عالی 
داستان تم معمایی داره و همین باعث میشه به جذابیت کتاب افزوده بشه.  اولین کتابی بود که  از این نویسنده خوندم  و قلمش برای من مجذوب کننده بود. سیر داستان  با جلو تر رفتن پر تنش تر و هیجان انگیز تر میشه. 

و اما شخصیت «ربه کا»  که بسیار به نظرم پیچیده و مرموز بود که چنین ماجراهایی رو به وجود آورده بود. 

خوندن این کتاب به شدت پیشنهاد میشه. 
        

          "تو پدر من، برادر من و فرزند من هستی. تمام آرزویی که یک زن، یک خواهر و یک مادر می‌تواند به شوهر، برادر و فرزند خود داشته باشد من به تو دارم."
        

          راوی داستان شخصی است که هرگز اسمش را نمی‌فهمیم.دختری جوان و بی تجربه و یتیم، در خدمت پیرزن، بدون داشتن آرزو و چشم اندازی در آینده می‌زیست. زندگی اش با آشنایی او با آقای ماکسیم دوینتر که ۲۰ سال از خودش بزرگتر بود و در خانه ی مجللی به نام‌ مندرلی می‌زیست، دچار تحول می‌شود؛ با او ازدواج می‌کند و به مندرلی می‌رود. 
در ابتدا خود را روی ابر ها تصور می‌کرد و چیزی بیش از این نمیخواست، اما رفته رفته با اتفاقات و داستان های عجیب در مندرلی مواجه میشد. نشانه ها او را به سمت و سوی جنایتی که در گذشته انجام شده بود می‌بردند و واقعیت ها را به روی او می‌گشودند..
اما آیا زندگی اش رویایی که تصور می‌کرد او را خوشبخت کرده باقی ماند؟
        

          ربکا از اون کتاب‌هاست که شما تقریبا آخرش رو از همون اول می‌دونید، چون راوی از زمان حال شروع و بعد خاطرات گذشته رو مرور می‌کنه. شاید اگه این ترتیب رو انتخاب نمی‌کرد هیجان بیشتری می‌داشت 🤔 
البته من بسته به داستان، بعضی وقت‌ها مشکلی با فهمیدن پایان کتاب ندارم (حتی وقتی توسط شخص سومی لو بره)، چون اون‌وقت نکتهٔ جالب این می‌شه که بدونی چطور شد که این‌طور شد؟ 

کتاب هم این‌قدر معروفه که فکر کنم خیلی‌ها یه حدودی از داستانش رو بدونن.
و مثلا خیلی‌ها قبل از من به این نکتهٔ «بی‌اسم» بودن راوی کتاب اشاره کردن، اینکه خواننده نمی‌دونه اسم این دختر چیه و چند سالشه، فقط ربکا، ربکا، ربکا...  به قول یکی از دوستان، اون زن «مثالی» که بعضی‌ها (خصوصا زن‌های دیگه)، می‌زنن تو سر بقیه! یه موجود کاااااامل از هر جهت، زیبا، بااستعداد، خون‌گرم و و و

البته که بعدا شاهد یه چرخش اساسی تو داستان هستیم و همه‌چیز یهو کن‌فیکون می‌شه. 
خودم از اینجا به بعدش رو خیلی بیشتر دوست داشتم و واقعا برام هیجان داشت. مخصوصا از این جهت خوب بود که بالاخره خودکم‌بینی بسیااااار رومخ راوی به آخر رسید (جدا خیلی جاها دلم می‌خواست کتکش بزنم).
البته که اینجا یه مقدار مشکل شخصیت‌پردازی و اغراق داشت به نظرم و یه سری بحث‌ها برام باورپذیر نبود.

توصیفات کتاب رو هم در مجموع دوست داشتم، می‌تونستی قشنگ خودت رو تو اون فضا تصور کنی. 
البته که این سبک زندگیِ همه‌چیز‌برات‌آماده‌ست‌شما‌فقط‌استفاده‌کنِ پولداری کلا رومخم بود تو داستان 🙄😄

کتاب رو هم با اجرای خانوم محبوب گوش دادم و راضی بودم 👌🏻
        

          ربه کا
نویسنده: دافنه دوموریه
مترجم: حسن شهباز
چاپ سوم: ۱۳۸۳
نشر: جامی
تعداد صفحات: ۶۰۶

📚📚📚📚📚📚📚📚📚

« آری، همه جا ربه کا بود... هر جا که پای می گذاشتم، به هر جا که می نشستم و به هر سویی که نگاه می کردم شبحی از ربه کا وجود داشت. حتی در خیال و رؤیای من هم رسوخ کرده بود- به طوری که وقتی شب دیده بر هم می نهادم، ربه کا به خواب من می آمد و مرا از زندگانی می ترساند.»

« ربه کا» را می توان یک سایهٔ شوم و دهشتناک نامید بر سر راوی داستان که تا پایان کتاب، نامش فاش نمی شود.
طبق معمول هر سال، در بهترین شرایط آب و هوایی خانم « وان هوپر» و خدمتکار جوانش برای مدتی در هتلی در «مونت کارلو» اقامت دارند. یک روز در حین صرف غذا خانم وان هوپر که زن سالخورده اما ماجراجو و خوشگذرانی است، « ماکس دووینتر» مالک کاخ « ماندرلی» را در رستوران هتل می بیند و تلاش می کند که با او صحبت کند. ماکس به تازگی همسرش « ربه کا» را از دست داده است. این آشنایی به ازدواج ماکس و خدمتکار جوان ختم می شود و با ورود آنها به کاخ ماندرلی ماجراها آغاز شده و زندگی این دو دلداده را دستخوش تحوّلاتی می کند. 
بانوی جوان در همان ابتدای ورود به کاخ، مدام خود را در قیاس با ربه کای زیبا، مهربان و توانمند می بیند و از آنجا که کم رو و فاقد اعتماد به نفس است مشکلاتی برایش به وجود می آید. در این میان معماهایی دربارهٔ زندگی ربه کا و عشق میان او و ماکس در ذهنش شکل می گیرد و در نهایت پی به یک راز می برد. رازی هولناک از زندگی و مرگ ربه کا.
دوموریه بارها و بارها خواننده را درگیر احساساتی متناقض می کند. احساساتی مطبوع با وصف طبیعت شورانگیز ماندرلی به گونه ای که می توان خود را در آن طبیعت و فضای دل انگیز تجسم کرد و از سویی احساساتی سرشار از ترس و دلهره با نگاه های سرد و نفرت بار خانم «دانورس» دایه و ندیمهٔ وفادار ربه کا به عروس جدید ماندرلی و پیشامدهای ناگوار دیگر.
این رمان عاشقانه، روانشناختی،معمایی و جنایی برجسته ترین اثر « دافنه دوموریه» نویسنده انگلیسی است که من با ترجمه ای خوب از حسن شهباز خواندم.

📹🎬با اقتباس از این رمان در سالهای ۱۹۴۰ ( به کارگردانی آلفرد هیچکاک و برنده اسکار) و ۲۰۲۰ دو فیلم به همین نام ساخته شد.

        

          داستان ریتم یکنواخت و آرامی داشت. هیجان خاصی نداشت. و اگه دنبال رمانی هستین که خیلی هیجان داشته باشه و اصلا نتونید زمین بذاریدش،شاید خیلی خوشتون نیاد.
 اونقدری هم که معروف شده داستان خاااااصی نداشت.
(من اوایل شروع اعتراضات سال ۱۴۰۰ این کتاب رو خوندم و اون موقع برای اینکه حواسم رو از اون اتفاقات پرت کنه حتی زمان کوتاهی، خوب بود ولی به کسی توصیه نمیکنم)
.
.
.
.
⚠️ لو دادن یه موضوع کوچولو از کتاب:

خیلیییی روی مخم بود که اسم شخصیت اول داستان رو نگفتن! یعنی چی آخه😒 این همه اسم خو یه چیزی میذاشتین دیگه.😬
        

          برای عاشقان رمان های کلاسیک مثل من ربه‌کا یک  شاهکار است.
دو ویژگی ربه‌کا است که آن را متمایز میکند.1-توصیف صحنه و ویژگی ‌های آن به طوری که دوموریه را استاد این فن میخوانند.دوموریه آن قدر در گفتن جزئیات وسواس دارد که گاهی حوصله ی آدم سر میرود اما تصویری که در پی توصیفات ساخته میشود فوق‌العاده است.برای همین مجذوبت میکند. 
2- شخصیت های ربه‌کا در ابتدا ناشناخته هستند.حتی خانم دوینتر اسم ندارد او فقط خانم دوینتر است....ربه‌کا و ماکسیم هم به اندازه ای که باید تعریف نمی‌شوند.
به نظر می آید دوموریه دوست ندارد اول شخصیت هایش را معرفی کند بعد قصه را تعریف کند.این مرموز بودن به جذابیت کتاب بسیار می افزاید.
نکته ی جالب دیگر کتاب تناقض عجیب و جالبی است. اسم کتاب،داستان و تعریف شخصیت ها حول ماکسیم و نه خانم دوینتر باعث شده  کتاب در تناقض عجیب و غریب اما جالبی قرار بگیرد.(مطلب کمی مبهم است اما خوانندگان کتاب میدانند چه میگویم و توضیح بیشترش برای دوستان حساس به خطر افشا  ناخوشایند خواهد بود.)
خلاصه ربه‌کا اثر درخشانی است که دو اقتباس از آن میشناسم. یکی کلاسیک و ساخته ی هیچکاک ،یکی مدرن تر.هر دو جذاب هستند....
بخوانید و لذت ببرید.
        

          نمی‌دانم برای کتابی که تا این حد معروف است چه یادداشت درخوری بنویسم. فارغ از تمام نکات جذابی که درباره‌اش می‌گویند و همه‌جا می‌شود خواند؛ برای من ربه‌کا مثل جین ایر و بلندی‌های بادگیر، لذت خواندن یک داستان تمیز بود. رمان تمیز منظورم رمانی است که علیرغم عاشقانه بودن و مثبت ۱۸ سال بودن، ادبِ کلام دارد، هر چیزی را توصیف نمی‌کند و نویسنده برای خودش و خواننده حریم نوشتاری و خواندنی! قائل است.
        

          رمانی خوب. 
دو فصل اول رمان تقریبا نامفهوم است. کم کم وارد فضای داستان می‌شویم و به دنبال آن توصیفات زیادی از فضاها و اشخاص. تقریبا تا نیمه‌ی کتاب، به همین منوال است. احساسات زنانه‌ی شخصیت کتاب به خوبی روایت شده و کاملا واقعی است. هنر نویسنده در همین حس درونی شخصیت است که رمان را واقعی و جذاب می‌کند. از نیمه‌ی کتاب کم کم ماجرایی رازآلود آغاز می‌شود و عمده داستان و تعلیق‌ها در ۳۰ درصد پایانی کتاب است. 
برای خواندنش نیاز به صبر و تحمل است اما ارزشش را دارد. اواخر داستان آنقدر خوب بود که تحمل توصیفات زیاد ابتدایی را راحت کند. در ضمن دو فصل اول را باید دوباره بعد از اتمام کتاب خواند.
.ترجمه خانم محسنی هم عالی بود
        

          فیلمش را قبلا دیده بودم. آن هم دوبار! 
و می‌شود گفت وقتی کتاب را دست گرفتم، همه زوایایش را حفظ بودم. چرا که ماجراها فرق چندانی نداشت. چندان که چه عرض کنم. اصلا. همان ماجرای دختری فقیر، که با مرد ثروتمندی آشنا و ازدواج می‌کند و به امید زندگی بهتر راهی قصر رویایی او می‌شود... 
با این اوصافی که گفتم، اگه فکر می‌کنید، داستان برایم جذابیت چندان نداشت، مثل خودم در شروع مطالعه، سخت در اشتباهید. ربه‌کا را دست گرفتن همان و بی‌وقفه خواندن همان. 
اما در موردش چند نکته جالب برایم وجود داشت؛
 تکرار پی‌در پی دو کلمه؛ ربه‌کا و ماندرلی. یکی از یکی زیباتر و باشکوهتر توصیف شده. در مقابل راوی داستان، که چیز زیادی از او نمی‌دانیم. او در دادن اطلاعات از خودش خیلی سختگیر است.
 او ماجرای زندگیش را فقط برای آقای دووینتر تعریف می‌کند و ما را در خماری رها می‌کند. او حتی اسمش را هم به ما نمی‌گوید. اما در عوض از ریزترین حالات درونیش با ما حرف می‌زند. از تمام احساسات، غم‌ها و شادی‌ها و... طوری که گاهی از این حجم خودکم‌بینی و دست و پاچلفتی بودن راوی به ستوه می‌آیی. 
اما نکته جالب اینکه، در نهایت و پایان داستان، تمام این ظواهر فریبنده در پیش چشم ما فرو می‌ریزد، از ربه‌کای به ظاهر زیبا و همه‌چیز تمام به باطن سیاهش می‌رسیم. اینجا را داشته باشید. 
نکته بعدی در مورد قتلی که رخ داده بود. بعد از آشکار شدن ماجرا، مدام منتظر بودم راوی که از کوچکترین احساساتش با ما صحبت می‌کرد، یکجا بگوید وای یعنی فلانی قاتل است!! اما انگار نه انگار. گیریم که ربه‌کا شیطانی بیش نبود، اما نه قاتل نه راوی،ذره‌ای متاسف از وقوع قتل نیستند. حتی سربازرس و دوست قاتل که پی به راز برده‌اند، تمام تلاششان را برای تبرئه‌اش می‌کنند تا از هیچ‌چیزها سند بر بی‌گناهیش پیدا کنند. با خودم فکر می‌کردم چرا؟ 
نمی‌دانم، شاید همه چیز در کارهایی بود که ربه‌کا می‌کرد. اعمالی که باعث شده او به اندازه حشره‌ای حقیر شود که کسی از له کردنش عذاب وجدان ندارد. چیزهایی چون وفاداری، عفت و پاکدامنی برای ارزشمند شدن انسان... 
طوری که در نهایت که برای تطهیر آلودگی او باید جایی که آثار او بود هم می‌سوخت و خاکستر می‌شد. ماندرلی زیبا.
        

          دوران دبیرستان از بین کتاب‌های مامان، «جین ایر» را برداشتم و خواندم و این پیشنهاد مامان باعث شد تا من پناهگاهی به نام کتاب را به یاد بیاورم. بعد از آن نوبت به «بر باد رفته» و «بلندی‌های بادگیر» و… رسید ولی هیچ گاه به سراغ «ربه‌کا» نمی‌رفتم. سال‌های اخیر هنگام مرتب کردن کتابخانه، دو سه صفحه‌ی ابتدایی را می‌خواندم و دوباره سر جایش می‌گذاشتم. امسال طلسم شکسته شد و نوبت به «ربه‌کا» رسید.
به خاطر خواندن کتاب «خاطرات کتابی» تصمیم گرفتم ابتدا ربه‌کا را بخوانم؛ چون می‌دانستم احمد اخوت در بخشی از خاطرات کتابی درباره‌ی این کتاب نوشته است.
نسخه‌ای که از ربه‌کا خواندم برای سی سال گذشته است و به دلیل اشتباهات نگارشی و ویرایشی، چندین صفحه‌ی آغازین سرگردان بودم، به همین دلیل شروع کردم به خواندن نظرات در گودریدز. خواندن نظرات همانا و لو رفتن داستان همان. در کست باکس کتاب صوتی‌اش را پیدا کردم و بخش‌هایی از داستان را با آن گوش کردم. 
فهمیدم که در سال ۲۰۲۰ هم فیلمی از این کتاب ساخته‌اند و گویا به پای نسخه‌ی ۱۹۴۰ نمی‌رسد.
اگر داستان را نمی‌دانستم به طور حتم جذابیت بیشتری برایم داشت، گرچه ۲۰۰ صفحه‌ی پایانی را یک روزه به پایان رساندم.
ناشناس بودن راوی، به گونه‌ای که نامش را نمی‌دانیم، سایه‌ی سنگین ربه‌کا، عظمت ماندرلی، هوای مه گرفته، عطر گل‌ها و صدای دریا و مرموز بودن خانم دانورس، باعث کشش داستان می‌شد.
در جایی خواندم که این کتاب را با «جین ایر» قیاس کرده‌اند. شباهت‌هایی اندک در جزئیات را نمی‌توان به شباهت کلی رساند. هر دو داستان زنی جوان است که وارد خانه‌ای اشرافی می‌شوند، خانه‌ای که به سبب رازی که در آن نهفته است، مرموز است. اما جین ایر دختری مستقل و باهوش است که در گذر زمان، استقلال او بیشتر می‌شود و با اراده و عزت نفس عشق را می‌پذیرد. در حالی که راوی کتاب ربه‌کا (همسر دوم دو وینتر) شخصیتی ترسو است که وارد زندگی جدیدی می‌شود. او درگیر گذشته‌ی زنی است که دیگر زنده نیست و حسادتی که به او می‌ورزد باعث می‌شود نسبت به خود حس بی‌ارزشی داشته باشد. اگرچه از نظر برخی جزئیات این دو کتاب شبیه به هم هستند ولی درونمایه و لایه‌های زیرین داستان با هم متفاوتند.
        

          رمان  جذابی بود ولی نه به اندازه کتابایی مثه آنه شرلی یا بابالنگ دراز
یه قسمت هایی از کتاب واقعا خسته کننده بود
        

          متأسفانه وقتی که اوایل کتاب بودم، از اتفاقات مهمی از پایان داستان و حل معما باخبر شدم که تا حد زیادی مزه‌ی داستان رو از بین برد.
        

          کتاب زیبایی بود...
و باعث شد به ادبیات کلاسیک‌علاقه مند بشم
ولی از اون جایی که احساس می کردم عاشقانه باشه ( در واقع آخر داستان جنایی و معمایی شد ) باعث شد که پایان کتاب کمی شوکه ام کنه..
        

          "دیشب در عالم رویا دیدم که یک بار دیگر در ماندرلی پا گذاشتم "
ربه کا ،زنی مرموز که در سراسر داستان از او و درباره ی او می‌شنویم کتاب فوق العاده ای بود درباره‌ی عشقی مرموز ،رازی نهفته در دل دریا و دختری که پا به عمارتی عجیب می‌گذارد که رویاهای خود را در آن می‌بیند و ماجرا هر لحظه جذاب تر میشود .
من کتاب رو خیلی دوست داشتم از کلاسیک هایی بود که واقعا کشش زیادی داره و حتما پیشنهاد میکنم اونو بخونید .
        

           لحاظ کتاب کلاسیک خوبه بد نیست 
        

          کم کم به این نکته دارم ایمان پیدا میکنم که همیشه کتاب ها رو باید بدون اطلاع قبلی خرید تا بهترین باشن و بیشترین لذت رو برات به همراه بیارن.
بعد از ی دوره شاید سه اولین رمانی بود که خوندم و اینقد منو جذب خودش کرد که تو سه نوبت متوالی تمومش کردم.
یکی از خواص محوری ی رمان خوب خصوصا تو رمان های کلاسیک اینه که دائما تو رو ب دنبال داستان بکشونه و دائم خلاف پیش بینی های تو رفتار کنه 
این نکته ای هستش که کتاب به اندازه خیلی خوبی اونو داشت
        

          کتابی که هیچ گاه نام راوی اش برای ما فاش نمی‌شود و نام کتاب نام فردی است که هیچ گاه حضور ندارد اما سایه اش همیشه روی زندگی راوی سنگینی می‌کند
دفنه دو موریه به زیبایی هر چه تمام شخصیت پردازی کرده و تا انتهای کتاب خواننده را غافلگیر می‌کند
آنقدر با جزئیات ماندرلی را توصیف کرده که مخاطب باور نمی‌کند این چنین جایی وجود خارجی ندارد
بسیار پیشنهاد میکنم خوانده شود