«شب‌های روشن» 
از اون کتابایی بود که وقتی شروعش کردم فکر نمی‌کردم اینقدر روی من تاثیر بذاره. خیلی کوتاهه ولی از همون صفحه‌های اول، حس و حال تنهایی راوی کاملاً به دلم نشست. اون حس راه رفتن توی خیابون‌های خلوت شب، حرف زدن با خودت، خیال‌پردازی کردن و زندگی کردن توی دنیای فکرت... خیلی واقعی بود. انگار منم همراهش قدم می‌زدم و حرف‌هاشو توی ذهنم می‌شنیدم.
وقتی راوی با ناستنکا آشنا شد، برام مثل یه نقطه روشن وسط اون دنیای خاکستری بود. حس کردم بعد از مدت‌ها، کسی پیدا شده که بهش گوش بده و براش مهم باشه. حتی اون گفت‌وگوهای ساده‌شون هم قشنگ بود، چون نشون می‌داد آدم وقتی تنها می‌مونه، چقدر ممکنه به یه ذره محبت وابسته بشه. راوی یه آدم ساده بود، بدون هیچ پیچیدگی خاصی، و همین باعث می‌شد بیشتر به دل بشینه.
هر شب که پیش هم بودن، حس می‌کردم دارم همراهشون زندگی می‌کنم. اون حرف‌ها، خنده‌ها و حتی لحظه‌های ساکتشون پر از حس بود. خیلی وقتا فکر می‌کردم شاید آخرش یه پایان خوش داشته باشه و راوی به اون چیزی که دوست داره برسه، ولی داستایفسکی کاری کرد که داستان واقعی‌تر به نظر بیاد. اون پایان تلخش اول خیلی ضربه زد، اما بعد که فکر کردم دیدم همین تلخیش باعث شد واقعی‌تر باشه. چون توی زندگی هم همیشه قرار نیست همه‌چی همون‌طور که ما می‌خوایم پیش بره.
قشنگی این کتاب برام این بود که با وجود کوتاه بودنش، خیلی حرف داشت. درباره‌ی تنهایی، امید، خیال‌پردازی و حتی عشق‌های یک‌طرفه.
بعد از تموم شدنش، تا مدت‌ها بهش فکر می‌کردم. اون فضای شب‌های پترزبورگ، سکوت خیابون‌ها، حرف‌های آرام و شاعرانه‌شون، همه‌ش یه جور حس عجیبی می‌داد که انگار با وجود تلخی، آرامش‌بخش بود. فکر می‌کنم همین ترکیب تلخی و زیباییشه که باعث می‌شه «شب‌های روشن» توی ذهن آدم بمونه.

به نظرم این کتاب، ساده‌ست ولی عمیق. از اون کتاباییه که حس می‌کنم آدم باید یه بار توی زندگیش بخونه تا اون حس‌های واقعی و خام رو تجربه کنه. من که بعد از خوندنش مدام توی ذهنم صحنه‌های کتاب رو مرور می‌کردم و با خودم می‌گفتم چقدر خوبه که یه کتاب بتونه با این حجم کم، این‌قدر تاثیر بذاره.
      

        قیام سرخ ۱ کتاب جالبی بود. آخرهای کتاب هیجانی و نفس‌گیر شد. شخصیت‌ها خوب بودن، ولی یه مشکلی که نسبت به بقیه نکات مثبت کمتر به چشم می‌اومد این بود که قهرمان داستان (دارو) کمی کلیشه‌ای بود؛ چون بیشتر مواقع با سپاهش برنده می‌شد. با این حال، ایده کتاب خیلی جالبه و نویسنده خوب تونسته داستان رو دربیاره. پیشنهاد می‌کنم بخونید.
      

        《ایده عالی،اجرای ضعیف.》
به نظرم ایده‌ی کتاب «تحصیلات مرگبار» خیلی جالب بود و وقتی شروعش کردم، انتظار بیشتری داشتم. اما نویسنده نتونسته بود داستان رو به اون شکل که باید و شاید دربیاره. اوایل کتاب واقعاً برام حوصله‌سربر بود و حس می‌کردم داستان کش پیدا کرده.
یه مشکلی هم که داشتم این بود که هر وقت تازه به یه صحنه‌ی هیجانی و جذاب می‌رسیدم و می‌خواستم با هیجان ادامه بدم، اون صحنه خیلی زود تموم می‌شد. یعنی حتی به چهار پنج صفحه هم نمی‌رسید که سریع جمعش می‌کرد و این باعث می‌شد اصلاً نتونم توی اون لحظه غرق بشم.

در مورد شخصیت‌ها هم بگم که به نظرم خیلی سست‌عنصر بودن. مثلاً لیک، که قهرمان داستان بود، هیچ‌جوره شکست نمی‌خورد و همین باعث می‌شد داستان غیرواقعی و یه‌نواخت بشه. من شخصاً دوست دارم قهرمان یه داستان بالا و پایین داشته باشه و شکست بخوره تا حس واقعی‌تر بده، ولی اینجا اصلاً این‌طوری نبود.

از طرف دیگه شخصیت «اِل» هم اصلاً برام قابل درک نبود. هر روز که از خواب بیدار می‌شد نظرش عوض می‌شد و معلوم نبود دقیقاً دنبال چی می‌گرده. انگار هیچ ثباتی نداشت و این رفتارش باعث می‌شد ارتباط گرفتن باهاش سخت باشه.

در کل حس می‌کنم اگر نویسنده بیشتر روی داستان و شخصیت‌پردازی کار می‌کرد، کتاب خیلی پتانسیل بهتر شدن رو داشت، ولی متأسفانه این‌طور نشده بود. به نظرم ایده قشنگ بود ولی اجرا ضعیف بود و منو جذب نکرد. 
      

        انتظارم از کتاب خیلی بیشتر بود، اما در کل کتاب خوبی بود؛ البته نه به اندازه‌ای که بتونم بهش نمره کامل بدم.
کتاب سه بخش داشت که بخش اول و آخرش بیشتر نظرم رو جلب کرد.
شاید جلدهای بعدی رو هم بخرم، اما فکر می‌کنم کتاب‌های دیگه این نویسنده بهتر باشن؛ چون این کتاب بیشتر حکم شروع دنیای وستروس رو داره.
از نظر من، بعضی قسمت‌ها به خاطر تعداد زیاد خاندان‌ها کمی گیج‌کننده بود.
جمله اول کتاب اون‌قدر جذاب بود که باعث شد ادامه‌اش رو بخونم.
ترجمه کتاب هم خوب بود.
بعد از این مجموعه، قصد دارم سراغ سری «آتش و خون» برم و از اون سری انتظار بیشتری دارم.
در مجموع، به نظر من کتابی متوسط بود.
      

        ☆                                         ☆                                        ☆
اگه جادو یه در بود، این کتاب کلیدشه.

هتل مگنیفیک یه رویایی بود که نمی‌خواستم ازش بیدار شم.
اوایلش یه‌کم آروم جلو می‌رفت، ولی از یه‌جایی به بعد... دیگه نتونستم بذارمش کنار. شبا می‌خوندم و صبح می‌فهمیدم که هنوز دارم کتاب رو میخونم.  
 جادو قشنگه، ولی قوانین داره. یه دختری که می‌خواد خواهرش رو نجات بده، و یه هتلی که زنده‌ست...
هتل مگنیفیک رو که خوندم، حس می‌کردم یه بخشی از من اونجاست.
بل و جانی؟ از اون شخصیتایی بودن که هنوز توی ذهنم زندگی می‌کنن.
هتل مگنیفیک؟ یه جادوی باشکوه با طعم تلخ تصمیمات سخت بود.
هنوز نمی‌دونم اگر جای جانی بودم، می‌تونستم اون کارها رو بکنم یا نه...
اونایی که می‌گن کتابا جادو ندارن، پس هنوز با هتل مگنیفیک آشنا نشدن.
شما چی؟ کدوم شخصیت توی ذهنتون زندگی میکنن و دوستشون داشتین؟؟
      

        داستانی کلاسیک و آرام بخش.
عاشق این کتاب شدم هم حس و حال کتاب و هم شخصیت ها.
داستان بعلاوه کلاسیک بود هیجان و شور خودش رو هم حفظ کرده بود. کراکتر های که عالی توصیف شده بودن و نوع حرف زدن آنها. حس داستان خیلی جالب بود طوری که انگار من با مری همراه بودم و باغ را تماشا میکردم.
خیلی عالی پیشنهاد میکنم.
      

        کتاب خوبی بود 
تمام فصل هاش غمگین بود و این نظر منو برای امتیاز بیشتر جذب کرد من خودم بیشتر  فصل دو خواهر رو بیشتر دوست داشتم و احساس میکنم غمش بیشتر بود.
یکی از جالب های داستان بخش روحی بود که در کافه بود و اینکه برای نشستن روی اون صندلی صبر میخواست تا اون بلند شه من   کراکتر های هیرای و کازو رو بیشتر از بقیه دوست داشتم. جالب داستان این بود که باید قبل از آنکه قهوه ات سرد شود اون‌ رو بخوری و وگرنه مثل روحی که در کافه بود میشدی.
نظر من کتاب خوبیه و من جلد های بعدیش رو اولیت خریدم قرار میدم.
      

        احساس میکنم  ژانر این کتاب برای من نبود. 
اگر دنبال کتاب امید بخش هستید این کتاب خوبه ولی ژانرش مناسب ژانر کتاب های که من می پسندم نبود. 
فقط چند مشکل داشت:
_هر ۵۰ صفحه کراکتر عوض میشد و تا میومدی با کراکتر ارتباط بگیری فصل تموم می شد و از دیگاه یک نفر دیگر شروع می‌شد
_انگار نویسنده فصل قبل رو کپی زده بود و فقط جای اسم ها و یکم داستان رو تغییر داد
_تمام کراکتر ها شاغل بودند و می‌خواستند شغل خودشون رو تغییر بدن.


      

        کتاب بامزه ای بود و از اول ایده‌پردازی نویسنده خوب بود طوری که داستان رو شروع کرد که شخصیت اصلی میخواست خلافکار شه ولی در طول داستان وقتی خلافکار واقعی رو جدا از فیلم و کتاب دید نظرش عوض شد. و جالب داستان این بود که توکا بعضی از کلمات رو برعکس میخوند مثل توکا یا اکوت. و بعضی از قسمت هاش وقتی نمی فهمیدی کراکتر اصلی چی میگه باید او کلمه رو برعکس میخوندی.من از این ایده خیلی خوشم اومد و احساس میکنم این کتاب خیلی بهتر از کتاب پاستیل بنفش هست *نظر شخصی*
      

        بهترین کتابی که خوندم؟ آره.
این مجموعه عالی بود .
خیلی کتاب خوبی بود ولی من جلد ۱ رو بیشتر دوست داشتم.
احساس میکنم بعضی از جا ها خیلی داستان رو کش می داد 
ولی حتما پیشنهاد میکنم این کتاب رو بخونین چون کاملا ارزش داشت. شش کلاغ مجموعه هست که وقتی توی کتابخونه ات بهش نگاه میکنی تو رو یاد خاطره هایی میندازه که با کراکتر ها ثبت کردی ،انگار اون جا بودی.
من قلبم رو توی این مجموعه جا گذاشتم و میتونم به جرعت بگم بهترین کتابی بود ‌که خوندم
      

        این کتاب اصلا.....عالی بود
بعضی از قسمت ها رو طول می داد اما به هرحال بازم جذاب بود. همه ی کارکتر های کتاب رو دوست داشتم ولی کز برکر یه چیز دیگه بود! همه چیز کتاب عالی بود دیالوگ ها،شخصیت ها، توصیف ها،  و کتاب طوری بود که شروع میکردی دیگه نمی تونستی کتاب رو زمین بذاری! و درضمن ترجمه کتاب عالی بود. 
درکل کتاب خیلی جذاب و عالی بود، و بی‌صبرانه منتظر جلد ۲ هستم که زود تر به دستم برسه!.
🔪شش خلافکار خطرناک 
                                         یک سرقت غیرممکن🔪
      

        دوستش داشتم 
کتابی بود که درکش کردم.
و  این کتاب یه جورایی شبیه تراپی می‌مونه که اگر اضطراب اجتماعی داری و درونگرایی و اگر مشکلات روزانه تو خیلی بزرگ میکنی این کتاب بهت کمک میکنه.
کتابی هست که توی یک ساعت کلا زود تموم میشه.
پیشنهاد می کنم. 
      

        کتاب قابل حدس بود!
من خودم نصف داستانو حدس زدم، و کتاب خیلی ترسناکی نبود در ۰حدی که باهش بترسی.
من در کل امتیاز ۳ رو بهش میدم.
      

        کتاب جالبی بود ولی چندتا مشکل داشت 
۱ زیاد توش مکالمه نمی‌شه 
۲ بعضی از قسمت‌هاش گیج کننده می‌شد 
درکل کتاب خوبی بود و ترسناک نبود*بر اساس جلدش
      

        واقعا این کتاب شاهکاره ارزش ترند شدن رو داره.
اصلا آخرش قابل پیش‌بینی نیست و روند داستانی بسیار قوی طی میکنه
پیشنهاد میکنم