ایده‌ٔ کتاب رو دوست داشتم،ایده جالب و متفاوتی بود که اگه بهتر روش کار می‌شد کتاب گیرا تر می‌شد.
اوایل داستان واقعا همه چیز برام حوصله سر بر و کسل کننده بود و کمی که داستان جلوتر رفت تونستم یکم جذبش بشم ولی خیلی مدت کوتاهی بود و داستان دوباره به روال سابق برگشت،و این موضوع به جایی رسید که فقط سعی داشتم کتاب رو تموم کنم.
شخصیت پردازی داستان هم پنجاه پنجاه بود و بعضی قسمت ها خیلی مانور میدادن رو بعضی شخصیت ها که اینم دوست نداشتم و نویسنده بیشتر وقایع رو چندین بار تکرار می‌کرد که
نتیجه ای به غیر کسل کننده کردن کتاب نداشت؛امیدوارم اوضاع تو جلد بعدی بهتر بشه.
        

          ایده داستان باحال بود ولی واقعا بد تعریف شده بود داستان
        

          تحصیلات مرگبار : تحصیلات مرگبار یه کتابیه که در دسته ژانر دارک آکادمی و فانتزی قرار میگیره .                                                                   داستان درمورد دختری به نام ال هست که چندان مثل بقیه شخصیت اصلی هایی که خوندیم نیست ، نه شجاعت ماورایی و نه امید و انرژی فضایی داره و نه یه قلب بزرگ که کلی آدم توی اون جا گرفته باشن . بله ال آدم چندان امید بخش و خندانی نیست  و با این وجود من ده برابر اینجور شخصیت ها دوستش داشتم ال در تلاشه توی مدرسه خاص و مسخره جادوگری که نه راهنما و نه محافظی و نه معلمی وجود نداره جون خودش رو در برابر منحوس های بی شمار حفظ کنه و در همین حین با پسر رو اعصابی  به نام اوریون آشنا میشه که استعداد درخشانش واقعا غیر قابل تحمله و از بچگی به اصطلاح تو پر قو بزرگ شده و از همه غیرقابل تحمل تر اوریون لیک سه بار جون ال رو نجات داده !!!!                                                                                                               راستش من این کتاب رو برعکس بقیه کتابا فقط به خاطر احساس مثبت و کششی که در من به وجود می‌آورد خوندم و تحقیق زیادی نکردم  بماند که تحصیلات واقعا هم ناشناخته بود و نظرات چندانی درموردش وجود نداشت این کتاب کتابیه که واقعا سراسر مونولوگه و پنج درصد هم دیالوگ داره و همچنین پر از جزئیات و توصیفات و واگویه های ال با خودشه . شخصیت پردازی ال واقعا خوب بود ( بسیار باهاش همذات پنداری میکردم اغلب) شخصیت پردازی اوریون هم قابل قبول بود و واقعا ترکیب ال و اوریون دوست داشتنی بود رومنس کتاب واقعا زیاد نیست و تازه صفحات آخر شکل رومنس به خودش میگیره و ملایم و دلنشین هست شخصیت پردازی آدیا و دوستای ال در کل به نظرم نیاز به پرداخت بیشتری داشت و شخصیت پردازی ناقص بود . توصیفات قلمرو ها و فضای طبقاتی مدرسه به راحتی قابل تصور بود . به نظرم فضا سازی  هم خوب بود و واقعا فضا ها به تصویر کشیده شده بود . کتاب کتابی یانگ ادالت هست و دنیا سازی و سیستم خاصی نداره و صرفا یه زنگ تفریح دلنشین هست . توجه کنید کتاب واقعا دیالوگ های بسیار بسیار کمی داره که اینقدر کمبود دیالوگ واقعا ضعف هست . در نهایت کتاب رو به عنوان یه کتاب سبک و باحال در اوقات فراغت که حوصله فکر کردن و جدی دنبال کردن کتابی رو ندارید پیشنهاد میکنم البته اگه با مونولوگ زیاد و دیالوگ کم مشکل خاصی ندارید . اوریون و ال بامزه همیشه یه گوشه کوچیک از ذهن من باقی میمونن🪄🩶