سومین خوانش رمان کافکا در کرانه
این بار از روی نسخهٔ فارسی با ترجمهٔ مهدی غبرائی
بیشتر مطالعه ام جنبهٔ اینو داشت که بدونم در این ترجمه چه میزان سانسور وجود داره. به رغم سانسور های قابل پیش‌بینی، با ترجمهٔ خوبی طرف هستیم که توانسته حذفیات رو هم به خواننده منتقل کنه. بیشتر سانسور ها در فصل سی و نهم هست. 
      

        در مقایسه با کتاب جرمی پاسکال، خیلی کلی تر به تازیخ این موسیقی نگاه کرده
      

        مدت ها پیش خواندمش. الان حس می‌کنم وقتم تلف شده
      

        این رمان برای من با شکوهه، گرچه نا تمامه، گرچه شاید به قدرت آثاری مثل پاییز پدرسالار یا صدسال تنهایی نباشه، اما با شکوهه. چون نشون میده که یک نویسنده بزرگ با وجود زوال عقل و مشکل حافظه در اواخر عمرش، چگونه سعی داشته دست به خلق اثر بزنه. 
      

        بمونه به یادگار از اولین کاری که نوشتم. 
      

        باشه ولی خوانندگانِ عزیز، با رمانی که درمورد خر و بز و گوسفند و خوکه نمی‌تونید یه ایدئولوژی رو زیر سوال ببرید. ادبیات یه چیزه علوم سیاسی اما چیز دیگریه
      

        بزرگترین رمانِ زندگیِ من
      

        امیدوارم آقای چرم‌شیر داستان نوشتن رو ادامه بده. تو این مدیوم فوق العاده ست. 
      

        دیگر اثری از مرگ نیست... 
      

        روایت خاص یونسکو از مکبث شکسپیر بی نظیره
      

        دوباره باید بخوانمش. 
      

        متفاوت ترین تراژدی شکسپیر، جایی که قهرمان نه به خاطر جاه طلبی، بلکه بخاطر نیت نیک خویش و پلشتی اطرافیان قربانی می شود. 
      

        اولش خون بود، آخرش آب بود. 
      

        مهم ترین رمان زندگی من