این رمان برای من با شکوهه، گرچه نا تمامه، گرچه شاید به قدرت آثاری مثل پاییز پدرسالار یا صدسال تنهایی نباشه، اما با شکوهه. چون نشون میده که یک نویسنده بزرگ با وجود زوال عقل و مشکل حافظه در اواخر عمرش، چگونه سعی داشته دست به خلق اثر بزنه.