خوب بود و پرکشش؛ دوستش داشتم.
میترسیدم آخرش یه جوری بشه که به دل من نباشه ولی پایانش اکلیلیم کرد:›››› 
فقط باید یه هزار روزی حدودا صبر کنید تا داستان براتون جا بیفته و دیگه نتونید تا آخر ازش دل بکنید. (اینو گفتم که مثل من ولش نکنید برید یکسال بعد بیاید سراغش):
 فاز سارن و  هم این وسط درک نکردم تا آخرش 
      

        چههه کتاب خوووبی بود :))) 
پر از حس خوب زندگی، دغدغه های همیشگی، و همه مدل آدمایی که زیاد دوروبرمون میبینیم نه شخصیت های فضاییه دور از تصور!
 البته بگم با این کتاب خیلی حرص میخورین از دست این آدما ولی کلی همراه و همدل میشین با فیکسی قصه:) 
آخر داستان هم خیلی خوب تموم شد چه خانواده دلنشینی داشتن:)) 
دوستش داشتم با اینکه یکم طول کشید بخونمش.
      

        وااای چقدر حرص خوردم با این کتاب
چقدر از سکوت های بیش از اندازه میلوا اذیت شدم
و چقدر از انیشتین متنفر شدم
حالا نمیدونم دقیقا تا چقدش صحت داره و چقد داستان و رفتار شخصیتا تخیلی و زاده ذهن نویسندس! . . این کتاب و بخونین و درس بگیرین که فداکاریِ بیش از اندازه اصلا چیز خوبی نیست؛ نزارین براتون عادت بشه و چشم باز کنین ببینین هیچی از خودتون باقی نمونده.
      

        خیلیی کتاب قشنگی بود؛ گفتگوهای بامزه بچه ها با همدیگه، دنیای تخیلی خارق العادشون، دوستیای بی ریاشون، محبت و قدردانی بی دریغشون و.... 
واسه چند لحظه هم که شده دوباره خودم و یه دانش اموز کلاس شیشمی دیدم، دوباره حسش کردم همه ی اونروزا رو.. و دلم تنگ شد واسه ی اون دنیایی قشنگی که همش در حول و اطراف من میچرخید:)))) 
خیلی خوب بود. پر از طنز، پر از بامزگی.. ولی هرچی به آخر نزدیک تر میشدم احساساتم برعکس میشد و... در آخر هم غم منو گرفت:) 
خیلی ممنونم خانم بیکسبی:) علاوه بر بچه ها به منم کلی درس دادی، رو سر منم دست کشیدی و منو با دنیای خودم آشتی دادی. 
دلم خواست معلم بشم؛ یه معلمی مثل تو: ›
امیدوارم در آرامش باشی:) 
      

        داستان جذابی بود ولی یه جاهایی توصیفاتش اینقد زیاد و درهم برهم بود که هیچی حالیم نمیشد چی به چیه
از همون اول منو جذب خودش کرد تا اواسط داستان خیلی پرکشش و خوب بود ولی یه جاهایی ریتمش شل و خسته کننده میشد
پایانش هم.... خوب بود فقط بالا پایین داشت یهو اوج میگرفت یهو ول میکرد
من یک دوم اول کتاب و بیشتر دوستداشتم، بیشتر منو با خودش همراه کرد. یک دوم دیگش یکم طول کشید تمومش کنم. 
رومنس داستان هم خیلی کم ولی خیلی خوب و بجا بود. 
      

        عجببب کتاب خوبییی بود
اولین تجربه من از دریا..:) 
یه تجربه شیرین و پر از هیجان، پر از ماجراجویی های دلچسب 
خیلی لذت بخش بود و عمیقا دوستش داشتم
اصلا نمیتونستم راحت زمین بزارمش هربار یه اتفاق تازه، یه داستان و افسانه ی جالب منو میکشوند سمت کتاب تا بیشتر ادامه بدمش^^

      

        کتاب خوبی بود ولی یه کوچولو یه جاهاییش مسخره و آبکی نوشته شده بود (قسمتِ اکشنش خیلی بی در و پیکر و مسخره بود بنظرم). معمای کتاب هم یکم کلیشه ای بود، از همون اولش یه چیزایی و میشد حدس زد
و راجب پایانش.. راسیتش من اون دو سه خط آخر و متوجه نشدم چیشد! یکی میشه توضیح بده؟
      

        عجببب کتاب خوبی بود با اینکه یه ذره طولانی بود ولی خیلی حرف برای گفتن داشت. خیلی خوشم اومد خیلی دوستش داشتم پابه‌پای شخصیت اصلی داستان حرص خوردم.. حسادت کردم.. متنفر شدم.. ناامید شدم.. عصبانی شدم و.. خندیدم:) برای منی که عاشق کارتون و داستان سیندرلا بودم یه تناقضی ایجاد شد؛ حس کردم از سیندرلا بدم میاد بس که همه چی تموم و بهترین بود. ولی بعد.. نشون دادن که اونم یه ادم عادیه، با یه سری احساسات عادی؛ مثل حسادت. همونطوری که ایزابل یه جاهایی افسار زندگیش و دست خشم حسادتش داد، از الا هم این اشتباه سر زد. خلاصه که همه ی شخصیت ها توی جای درست خودشون بودن و اشتباهات خودشون داشتن. اون قسمت آخرین دیدار ایزابل و شانس هم خیلی خاص بود برام اصلا کل سنگینی کتاب و شست و برد:)
      

        عالیییی بودددد خیلی مهیج تر از جلد قبلی
تو این جلد خیلی عمیق تر به احساسات و روابط کاراکترا پرداخته بود ـ رنگ و بوی واقعیت بیشتر بود
ـ
ـ صحنه های احساسی پر رنگ و لعاب تر بود
ـ
ـ و هیجانشم خیلی خیلی بیشتر بود
ـ
ـ
**ولی از وقتی از پایان جلد سوم باخبر شدم دست و دلم نمیره بخونمش:(
      

        عجب داستانیی!!! عجب سوژه ایی!!! عالییی بود سوژه ی داستان خیلی خارق العاده وجالب بود. توصیفاتی که از فضا و مکان ها شده بود هم خیلی کامل بود. لحظه به لحظه ی صحنه ها و فضاها مثل یه فیلم از جلوی چشمم رد میشدن. عمیقا همه ی احساسات آدم و درگیر خودش میکرد؛ حس فداکاری، ترس، وحشت، عذاب وجدان، غم، دلتنگی و.. عشق و دوستی. بیصبرانه منتظرم برم جلد های دیگش روهم شروع کنم بخونم...