خوب بود اما داستان کمی طولانی شده بود از نظر من نیازی نبود آنقدر به جزئیات بپردازد 
        

          خیلی وقت پیش خوندمش خیلی هم از داستانش چیز زیادی یادم نیست ولی اون دلتنگی بعدش اون غمی که بعد از تموم کردن یه کتاب خوب میاد تو دلت رو خیلی خیلی خوب یادمه.  
        

          اولاش (در اصل وسطاش)داشت حوصله ام رو سر می برد و تو غکر کنار گذاشتنش بودم ولی خودمو مجبور کردم ادامه اش بدم و خوشحالم که این کارو کردم
در کل روند خوبی داشت 
اگه پایانش چیزی به جز این می شد خودم شنن هیل رو خفه میکردم😂
        

          خوب بود و پرکشش؛ دوستش داشتم.
میترسیدم آخرش یه جوری بشه که به دل من نباشه ولی پایانش اکلیلیم کرد:›››› 
فقط باید یه هزار روزی حدودا صبر کنید تا داستان براتون جا بیفته و دیگه نتونید تا آخر ازش دل بکنید. (اینو گفتم که مثل من ولش نکنید برید یکسال بعد بیاید سراغش):
 فاز سارن و  هم این وسط درک نکردم تا آخرش 
        

          هزاران روز خاطره، مثل دفترچه‌ای خاک‌خورده در دلِ برج، پر از زمزمه‌های دختری که نوشت تا فراموش نشه؛ نه برای نجات، که برای زنده موندن در خاطره‌ها. هر صفحه‌اش، یک روز حبس، یک قطره امید، یک تکه از دختری که با کلماتش دیوارها رو شکست.