داستان زندگی میتزا، همسر اول آلبرت اینشتین. زنی فیزیک‌دان که برخلاف دنیای مردسالار اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰؛ دنبال علم است. دختری جسور و باهوش که بی‌توجهی ها و تحقیرهای اساتید و معلمان نمی‌تواند او را از راهش باز دارد... هیچ چیزی مانع او نیست، مگر عشق.
**

نمی‌دانم چقدر از داستان واقعی است (البته در انتهای کتاب توضیحاتی ارائه شده) ولی هرچه که هست، خیلی غمگینم کرد.
غمگین از اینکه ما زنها (نیمی از خلقت) وسط دنیای مردانه، باید به زور برای خودمان جایی باز کنیم....
        

          هنگام خوندن این کتاب حس های متفاوتی رو تجربه کردم
این کتاب یکی از بهترین تجربه هام بود و دیدم رو نسبت به خیلی چیز ها عوض کرد
کاملا بر پایه واقعیت نبود اما کاملا ملموس بود ، قلم نویسنده واقعا خیلی خوب بود ، متن روان و پرکشش بود
از خوندن این کتاب خوشحالم و به شما هم پیشنهادش میدم
هر دختری قطعا باید این کتاب رو بخونه👌🏻
        

          توی چند سال اخیر هروقت کتابی راجع به مشاهیر، نوابغ و هنرمندا خوندم، منو یه قدم به این واقعیت نزدیک‌تر کرد که حس سرخوردگی، خشم، انزجار، فقط برای آدمای معمولی نیست.
هر بار خواستم باور کنم که آدم‌هایی که گام‌های بزرگی در جهت رشد و بهبود جوامع داشتن  افرادی فداکار و فروتن بودن به سیلی محکم تو صورتم خورده، و بارها و بارها بهم ثابت شده که زن بودن در هر زمان و مکانی باعث شده توانایی‌ها و استعدادا دست‌کم گرفته بشه.
این کتاب پر از درده، درد زنی که اگه مسیر دیگه‌ای رو انتخاب می‌کرد شاید حالا جایگاهی مثل ماری کوری داشت. زنی که درد غم و فقدان و نادیده شدن رو به جون خرید اما باز هم در جایگاهی که استحقاقشو داشت قرار نگرفت. خوندن کتاب خیلی طول مشید، شاید چون نمی‌تونستم درد میلوا رو تحمل کنم، اما از این به بعد هربار که اسم نظریه‌ی نسبیت بیاد با شک فکر می‌کنم آیا انیشتین ارزش اون همه دیده شدن رو داشت؟
        

          آن یکی اینشتین به زنی شگفت‌انگیز می‌پردازد که در صفحات تاریخ، زیر سایه‌ی همسرش آلبرت اینشتین ناپدید شده است. آن یکی اینشتین داستان میتزا ماریچ را روایت می‌کند، دختری که بر خلاف بقیه‌ی دختران بیست و اندی ساله‌ی جامعه‌اش به دنبال ازدواج نیست، در دانشگاه زوریخ در کنار بزرگ‌ترین فیزیکدانان مرد تاریخ به دنبال پاسخ‌های بنیادین می‌گردد. یکی دیگر از دانشجوها، آلبرت اینشتین که دلباخته‌ی او می‌شود. اما آیا در زندگی بزرگ‌ترین فیزیکدان قرن، جا برای نابغه‌ی دیگری هست؟
        

          وااای چقدر حرص خوردم با این کتاب
چقدر از سکوت های بیش از اندازه میلوا اذیت شدم
و چقدر از انیشتین متنفر شدم
حالا نمیدونم دقیقا تا چقدش صحت داره و چقد داستان و رفتار شخصیتا تخیلی و زاده ذهن نویسندس! . . این کتاب و بخونین و درس بگیرین که فداکاریِ بیش از اندازه اصلا چیز خوبی نیست؛ نزارین براتون عادت بشه و چشم باز کنین ببینین هیچی از خودتون باقی نمونده.
        

          خیلی این کتاب برای من جالب بود و دید تازه ای بهم داد. 
چقدر از سکوت های بیش از حد میلوا حرص خوردم. 
فداکاری های بیش از حد خیلی هم خوب نیست. مخصوصا وقتی که بقیه لیاقتش رو نداشته باشن..