به پیشنهاد دوست عزیزم شروع به خوندنش کردم.
ایده پشت کتاب خیلی سادس؛ پذیرش درد و توانایی زندگی همراه با اون، نجنگیدن با فقدان و مشکل ندونستن داشتن دردهای عمیق. به بیان دیگه؛ اولتیماتوم ندادن به خودمون برای رهایی از درد
تمام کتاب حول محور اسمش می‌چرخه "عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست!"
کتاب به شدت به درد بخوره و حاوی جملاتی هست که هرکسی که می‌خونه می‌تونه بگه "دقیقا حرف دل منو زدی"
اما ایرادی که بهش وارده اینه که طولانی بودن کتاب خسته کننده میشه. نه برای مخاطب عام، برای کسی که در حین تجربه فقدان بهش مراجعه می‌کنه و عموما سطح تمرکز انسان پایین تره.
جالب اینه که خود نویسنده هم اواسط کتاب به این موضوع و ضعف اشاره می‌کنه!
در کل ارزش خوندن رو داشت و تلاش می‌کنم خیلی زود بریده‌هایی که برای خودم دلنشین بودن رو ثبت کنم😇
      

        دومین کتابی که از داستایفسکی خوندم.
اولیش شب های روشن بود و خجالت نمی‌کشم که بگم برعکس تعاریف خیلی زیاد ،از اون کتاب لذت چندانی نبردم.
اما "نازنین" واقعا نازنین بود!
توصیفات بیش از حد نداشت.
داستان رو بیش از حد پیچیده نکرده بود.
سر و ته قصه رو میشد در نهایت فهمید.
پیام قصه گرفته میشد.
و امضای داستایفسکی برای من تا الان این بوده که شخصیت های اصلی کتاب اسم ندارن!
درباره کتاب:
داستان کتاب درباره تقابل عشق و غرور در یک مرد چهل ساله هست که با دختری شانزده ساله ازدواج کرده.
بیشتر از این توضیحی نمیدم که داستان فاش نشه اما به نظرم ارزش خوندن رو داره. کمتر از دو ساعت وقت می‌گیره=) 
      

        سال 1401 بود که این کتاب رو از نمایشگاه کتاب تهران خریدم. 
اگر بگم تا الان اون روز جزو بیست روز برتر زندگیم بوده اغراق نکردم. 
البته اون زمان نتونستم کتاب رو بخونم چون به نظرم خیلی طولانی بود و داستانش کشش نداشت برام. دلیلش هم این بود که هیچ آشنایی با آثار کلاسیک نداشتم. 
این کتاب گوشه کتابخونم داشت خاک می‌خورد تا همین چند روز پیش که یکهو فکر کردم ممکنه حالا و بعد از خوندن آثاری مثل دزیره،غرور و تعصب، ربکا و قصر آبی دیگه اونقدرها برام سنگین نباشه. 
و واقعیت؟ کتاب بینهایت برام شیرین و روان و دلچسب شده بود. 
کتابی که سه سال قبل طی یک هفته و با اشک چشم 50 صفحه ازش خونده بودم رو اینبار شش روزه و بین امتحانات پایان ترم دانشگاه تموم کردم! 
درباره کتاب:
کتاب داستان زندگی چهار خواهر به نام های مگ، جو، بت و ایمی را روایت می‌کنه. 
پدر خانواده به جنگ رفته و این چهار خواهر همراه مادرشون و هانا،خدمتکار خانه زندگی و کار می‌کنند. 
علایق هرکدام از دخترها با دیگری متفاوته و همین سبب میشه که هرکسی خودش رو در یکی از خواهرها پیدا کنه و عمیقا با اون همذات‌پنداری کنه. 
خود من خواهر دوم، جو می‌تونستم باشم. 
قصه کتاب درباره یک سال از زندگی این خانواده، تعامل شون با خانواده لارنس و سایر افراد محله هست، در شرایطی که ثروت خانواده از دست رفته و پدر در جبهه‌های جنگه. 
اتفاقاتی که در طی داستان رخ میدن واقعا جذاب و دلنشینن و پندهایی که می‌خواد به مخاطب بده اغلب کاملا واضح بیان میشن اما جوری نیست که توی ذوق بخوره. 
و نکته جالب اینکه شخصیت مادر خانواده دقیقا نقطه مقابل مادر خانواده در کتاب غرور و تعصب هست و این خیلی آرامش بخشه! 

      

        چند ماه بود که دوست داشتم این کتاب رو بخونم و بالاخره یک روز و به صورت غیرمنتظره خواهرم از کتابخونهء دانشگاهش اون رو برام آورد.
راستش من آدم کتاب قرض گرفتن نیستم چون دوست دارم داخل کتاب بنویسم و خط بکشم اما گاهی این ظلم رو به خودم روا میدونم و کتابی قرض می‌گیرم.
درباره کتاب:
کتاب داستان زندگی نازپری، دختر ترکیه‌ای که بحث های مذهبی مداوم پدر و مادرش دلیلی شدن برای شرکت در سمینار پروفسور آزور را روایت می‌کنه.
در طول داستان پری با شیرین ،دختری ایرانی و مونا، دختری مصری آشنا می‌شود و رازهایی از گذشته زندگی خود را به تدریج روایت می‌کند.
کتاب ارزش خوندن داره اما چیزی که اذیتم می‌کرد این بود که تا نیمه دوم کتاب مدام به وجود یک راز پنهان بین پری و پروفسور اشاره میشد بدون اینکه بیشتر شرح داده بشه و انگار به زور اشتیاق برای کشف این راز بود که نویسنده می‌خواست مخاطب رو به جلو هدایت کنه و در نهایت ماجرا خیلی کلی بیان میشه و جذابیت موضوع اصلی کتاب رو هم تحت تاثیر خودش قرار میده.