یادداشت الی

        دومین کتابی که از داستایفسکی خوندم.
اولیش شب های روشن بود و خجالت نمی‌کشم که بگم برعکس تعاریف خیلی زیاد ،از اون کتاب لذت چندانی نبردم.
اما "نازنین" واقعا نازنین بود!
توصیفات بیش از حد نداشت.
داستان رو بیش از حد پیچیده نکرده بود.
سر و ته قصه رو میشد در نهایت فهمید.
پیام قصه گرفته میشد.
و امضای داستایفسکی برای من تا الان این بوده که شخصیت های اصلی کتاب اسم ندارن!
درباره کتاب:
داستان کتاب درباره تقابل عشق و غرور در یک مرد چهل ساله هست که با دختری شانزده ساله ازدواج کرده.
بیشتر از این توضیحی نمیدم که داستان فاش نشه اما به نظرم ارزش خوندن رو داره. کمتر از دو ساعت وقت می‌گیره=)