روایت قشنگی بود از حکایت چندتا اصفهانی که از ظلم حاکم شهرشون خسته شدن، پس می‌خوان به سامرا برن تا پیش خلیفه‌ی عباسی به این وضع شکایت کنن. ولی اونجا متوجه میشن اصلا ستم‌هایی که بهشون میشه از دارالخلافه‌ی عباسی نشات می‌گیره. 
علاوه بر اون خیلی قشنگ توصیف کرده که امام هادی چقدر مظلوم و غریب بودن و اصلا مسلمونای ایران ایشونو نمی‌شناختن..
      

        کتابش به ساده‌ترین نحو افسردگی رو توصیف کرده و خیلی از افکاری که تو جامعه‌ی الان رواج دارن رو بررسی کرده و دربارش نظر روانشناسی داده.. 

      

        محتواش برای من جذاب‌تر از فصل اول بود و  با اینکه جلد دو طولانی‌تر بود، خیلی سریع‌تر تمومش کردم.
متاسفانه غلط املایی تو جلد دوم هم اذیت کننده بود.
      

        در جذاب بودن داستان هیچ شکی نیست و به شخصه خیلییی داستان رو دوست داشتم، تنها انتقادی که بهش وارده اینه که من قلم نویسنده رو خیلی دوست نداشتم و نسبت که کتابای دیگه غلط املایی هم زیاد داشت، البته قلم نویسنده رو دوست داشتن یا نداشتن خیلی سلیقه‌ایه ولی وجود غلط املایی باعث می‌شد کلا از جو داستان بیام بیرون..
      

        شاید اوایل داستان یکمی حس کنی ممکنه چرت باشه، من به شخصه اصلا از اول از دختر داستان خوشم نیومد..
ولی به مرور انقدرییی بخش هیجانی و معماهاش‌ باحال میشه، که می‌تونی اون بخششو کلا فراموش کنی..
دیالوگی که ازش خیلی تو ذهنم موند: 
《۵ دسامبر، هوا آفتابی، امروز بابا مرد》
      

        
از اون رمان‌هایی بود که هم‌زمان با خوندنش یچیزایی هم یادمی‌گیری، مثلا برای خودم این نکته که یکسری از خانوم‌های یهودی مسلمون میشن تا فقط نرن تو اسرائیل زندگی کنن خیلی باحالل بود
      

        یادمه اینم وقتی دبستانی بودم خوندم، باهاش خندیدم و خوشم اومد ازش
      

        خب من این کتاب رو وقتی خوندم که دبستانی بودم و خیلییی برام جذابب بود در حدی که تو یه روز یه جلدش‌ رو می‌خوندم و واقعا اون موقع‌ها قلمش و داستانش و طنزش و شخصیت‌هاش‌ رو خیلی دوست داشتم ولی خب فقط تا همینجا خوندم..
      

        کتابشو بخوام تو یه کلمه توصیف کنم: گوگولیه!
و یکسری دیالوگای‌ حقی داره مخصوصا از طرف پسر داستان، مثلا اونجایی که می‌گفت: کاشکی خدا یک دکمه درست می‌کرد که بتونیم تو یکسری موقعیت‌ها محو شیممم..
در کل اینکه کم حجمه و می‌تونین تو یک روز یا نهایتا دو روز تمومش کنین و دنیاش باحالهه
      

        خیلی کتاب قشنگیه و واقعااا پیشنهادش می‌کنم برای خوندن، علاوه بر اینکه متن کتاب درباره‌ی چه شخصیت مهمیه، اصلا خسته کننده نیست و با خوندش چیزای جدیدی می‌فهمی ..
فقط می‌تونم بگم بشدتتت پیشنهاد میشههه
      

        داستانش خیلییی خیلی غمگینه و اینکه واقعیه غمش رو بیشترم می‌کنه،  یه روایت واقعیه از شجاعت دخترای ایران=)
      

        اولش که این کتابو خریدم داستان اولش منو جذب کرد، و فکر کردم رمانه‌ ولی نبود..، داستان‌های نسبتا بلند داره و اکثرا هم خوشگلن بنظرم ارزش خرید رو داشت و شاید فقط یکی دوتا داستان حوصله سربر داشته باشه..
      

        خوندن ابن مدل کتابا آسون نیست ولی اگه حوصله کنیم خیلی چیزای باحالی می‌فهمیم ازش.. خوندنش فکر کردن زیااد می‌خواد با اینکه خیلی کم حجمه ولی اگه بخوای بفهمیش طول می‌کشه تا بخونیش‌..
      

        علاوه بر قلم باحال کتاب و روایت قشنگش، مقدمه‌شم دوست داشتم و اینکه خود شخصیت‌ها خیلی جالب بودن و تصور اینکه این آدما یه روزی واقعی بودن و داشتن تو همین مملکت زندگی می‌کردن واقعا عجیبه!
داستان متفاوتش، فضای آمریکای جنوبی و مظلوم بودنشون، داستان زندگی عجیب‌شون از دختری که حتی حاضر نبود یکمی از خانوادش دور شه تا دختری که با شوهرش میره اون طرف کره‌ی زمین و پسری که اول انگیلیسی یاد می‌گیره بعد میره تو لباس آخوندی..
      

        جزئیات کتاب خیلییی زیاده تاحدی که وسطاش اصلا خوندنش آسون نیست ولی تهش خییلییی ناز میشه بنظرم ارزششو داشت