یک رمان روان که روایتگر فاصله ی زمانی بین دو تابستان در یک خلیج کوچک است ، داستانهایی که برای دو دوست همسایه اتفاق می افتد، از شادیها ، غمها ، شیطنتها و همدلیها روایت شده است ، کتابی که مناسب ده تا پانزده ساله هاست
        

          خیلی قشنگ بود ولی انتظار اتفاق های جالب تری داشتم 
        

          جزو کتابهایی بود که نصفه نیمه رهایش کردم خیلی کم پیش می آید که کتابی را نیمه تمام رها کنم اما واقعا جذب داستان و شخصیت ها نداشتم و نتوانستم همراه با فضای داستان پیش بروم یک جورهایی به نظرم داستان از دست نویسنده در رفته بود و اینکه شخصیت ها مدام تغیر رنگ می دادند آزار دهنده بود یک جورهایی انگار حالت عادی ای نداشتند و دائم آدم دیگری می شدند مثلا بعضی وقتها یکی از شخصیت های اصلی واقعا احساس خودش را نمی دانست و دائم یا دوستش را سرزنش می کرد یا بهش قوت قلب می داد کمی عجیب و غریب بود در کل جزو داستان هایی نیست که دوباره خوانده شود.
        

          نه میتونم بگم که عالی بود نه بگم بد بود 
چونکه بعضی وقتا گمراه میشدم و داستان رو کامل نمی‌فهمیدم 
        

          داستانی درباره‌ی زندگی شاد دو بچه
        

          واقعا نمی‌فهمم چرا این کتاب انقدر بهش کم اهمیتی شده. من واقعا دوست  داشتم حداقل یه فن ارت بتونم از این کتاب پیدا کنم. و اینکه واقعا دلیلی نداره که اسم رو عوض کنن ،  من هیچوقت نفهمیدم چرا اصرار دارن اسم عوض بشه ؟ حالا از اینا می‌گذریم و میریم سراغ خلاصه کتاب: 
داستان درمورد ماجراهای دو بچه ی شیطون به نام های تریل و لنا ست که هر فصل از خاطرات ، غم ها و یا دردسر هاشون براتون میگن.
من توی کتاب فصل ۳ ، ۴ و ۵ رو بیشتر دوست داشتم . کتاب امانتی بود و فکر کنم توی سن درستی خوندمش و اگه نخونده بودمش قطعا از دستم رفته بود.  یکی از کتاب هایی بود که ممکن بود حسرت بخورم از اینکه توی نوجوونی نخوندمش...
        

          پرررر از حس خوببب
        

          داستان کوتاه، ولی دلنشینی داره که برای یه بار خوندن، اونم تو یه روز، می ارزه ... من که خوشم اومد، شما رو نمی دونم ...
        

          این کتاب برای سلیقه ی من نبودو نمی توستم شخصیت های کتاب رو تصور کنم. ولی پایان خوبی داشت. 
اگر کتاب هایی ، با موضوعات دوستانه و اینجور چیز ها می پسندین این کتاب رو بخونید. 
        

          راستش را بخواهید، دلم میخواست در دنیای این کتاب زندگی میکردم!
همه‌ی چیزهای مورد علاقه‌ام را داشت: داستان در یک خلیج در نروژ اتفاق می‌افتد، مزرعه و حیوانات و اسب‌ها، دریا و ساحل و قایق، طبیعتِ بی‌نظیر، میل به ماجراجویی و از همه بهتر، دوستی‌های به یاد ماندنی.
کلی با بامزه‌بازی‌های آدم‌‌هاش خندیدم و واقعا لحظات خواندنش، پر بودم از احساس خوشبختی. یک جورهایی هم یادآور "پی‌پی جوراب‌بلند" و همه آن لحظاتی از کودکی و نوجوانیم بود که با لذت میخواندمش. احساساتِ سرخوشانه آن روزها یادم آمد و قلبم رقیق شد :)
خلاصه که حقیقتا یکی از زیباترین کتاب‌هایی بود که این اواخر خوندم.‎

پ.ن.: این کتاب جلد دوم هم دارد! امیدوارم مترجم خوب این کتاب، یک روز برود سراغ ترجمه جلد بعدش :))
        

          تریل و لنا همسایه هستند و تقریبا هر روزشان را باهم سپری می‌کنند. دو بچه‌ی ۹ ساله ی نروژی که در یک جزیره ی کوچک زندگی می‌کنند. 
لنا دختری است شیطان و پر جنب و جوش و نترس، و تریل پسری که بیشتر دنباله‌رو لنا است و این دو در اغلب فصل‌های کتاب دسته گلی به آب می‌دهند، بابابزرگ تریل هم‌پای خوبی برای شیطنت‌های بچه‌ها است و خانواده‌هایشان  هم رفتار معقولی دارند.

داستان در فضایی نسبتا روستایی در نروژ می‌گذرد ولی برای ما که در این سر دنیا هستیم تفاوت زیادی با داستان‌های آمریکایی ندارد. منظورم این است که سبک زندگی و المان‌های موجود در داستان آنقدر متفاوت نیستند که حس کنیم داستانی در بستری متفاوت می‌خوانیم. یعنی می‌توانیم به راحتی تصور کنیم در جزیره‌ای در آمریکا یا کانادا زندگی می‌کنند. من دوست داشتم این تفاوت واضح‌تر بود.


        

          خیلی قشنگ بود، با هر جمله‌ی این کتاب زندگی کردم..🌸
        

          من خیلی خوشم اومد.
خیلی فضای جالبی داشت.
کتاب کوتاه اما زیبایی بود.
        

          راستش، خیلی با چیزی که انتظار داشتم متفاوت بود؛ ولی یجورایی دقیقا همون چیزی بود که فکرشو می‌کردم و شاید هم دقیقا همون چیزی که بهش نیاز داشتم.
وقتی شروعش می‌کردم فکر می‌کردم خیلی دیره و خیلی زودتر از حرفا باید می‌خوندمش؛ ولی یبار دیگه بهم ثابت شد خدا تو زمانبندی بهترینه.
کلی باهاش خندیدم و کلی باهاش گریه کردم و خیلی بیشتر ازش لذت بردم.
از اعماق وجود، وافل های قلبی عمه مامانی رو می‌خوام.
و همینطور یه بابابزرگ که درکم کنه...
        

          "از تابستان تا تابستان" کتاب خاصی نیست. یک کتاب خیلی معمولی است که ماجرای دو کودک (در آستانه نوجوانی) را در یک سال از زندگی‌شان تعریف می‌کند. از این تابستان تا آن تابستان.

چند سال قبل یکی از دانش‌آموزها پیشنهاد کرد که این‌ کتاب را بخوانم و گفت "خیلی چیز خاصی نیست" و من خیلی سال بعد در یک تابستان  با همان تصور "خیلی چیز خاصی نیست" سراغش رفتم و شاید چون توقع چندانی نداشتم از آن خیلی خوشم آمد.

شخصیت‌های اصلی قصه دو دوست خرابکار و کمی خنگ هستند. من همیشه بچه‌های خنگ داستان‌ها را که دائم خرابکاری می‌کنند دوست دارم. فضای داستان هم برخلاف اغلب کتاب‌های نوجوان موجود در بازار آمریکایی نبود و در نروژ می‌گذشت و باعث می‌شد نسبت به کتاب حس تکراری بودن نداشته باشم چون داستانی تکراری را در یک محیط جدید با خانه‌ و مدرسه‌ای متفاوت بخوانم که در نوع خودش جذاب است.


در یک روز تابستانی، اگر دلتان می‌خواست یک کتاب کوتاه و بامزه بخوانید  سراغ "از تابستان تا تابستان" بروید.‌ حتی اگر نوجوان نیستید.

        

          از اون کتاب‌هاست که با به تصویر کشیدن احساسات شخصیت‌هاش، به مخاطبش میگه: من احساست رو می‌فهمم! و این نقطه‌ی قوت کتابه. قشنگه؛ و برای زیر سیزده ساله‌ها جذاب‌تر.
        

          کتابشو بخوام تو یه کلمه توصیف کنم: گوگولیه!
و یکسری دیالوگای‌ حقی داره مخصوصا از طرف پسر داستان، مثلا اونجایی که می‌گفت: کاشکی خدا یک دکمه درست می‌کرد که بتونیم تو یکسری موقعیت‌ها محو شیممم..
در کل اینکه کم حجمه و می‌تونین تو یک روز یا نهایتا دو روز تمومش کنین و دنیاش باحالهه
        

          داستانش جالب و کوتاه بود و حس خوبی داشت موقع خوندش مخصوصا توی تابستون
        

          داستان جالبی داشت ولی دیگه کم کم حوصله اَت سر می رفت و دیگه برات جذابیتی نداشت...
بد نبود👍🏻
        

          قلم نویسنده اونقدر خوب بود که با خوشحالی ویا ناراحتی تریل و لنا،
من هم خوشحال یا ناراحت میشدم و
میخندیدم یا گریه میکردم.
من این کتاب و نخوندم، بلکه باهاش زندگی کردم..
خیلی قشنگ بود.