این کتاب در سبک خودش زیبا بود 
ماجرای دختر اوتیسمی که سعی داره با دیگران ارتباط برقرار کنه ولی همه فکر میکنن عقب موندس 
تمامی اتفاقات کتاب به خوبی بیان شده بود و قلم این خانم رو دوست داشتم
      

        نمیدونم میشه در قالب یک کتاب نگاهش کرد یا نه...
ولی این نوشته های کوتاه قلبم رو به درد اوردن و این جملات فقط روایت یک پایان نبود؛ غم ها و لایه های روح شخصی بود که در میان خداحافظی ها به دنبال یه "موندن"میگرده 
نثر ساده ای که برای حدود ۲۰ دقیقه تورو درون خودش فرو میبره شاید به همه پیشنهادش نکنم ، ولی ارزش یه بار خوندنو داشت
      

        

در دل سایه‌های سرد و مه‌آلود «نجواگر»، هر صفحه چون نجواهاییست که مستقیماً از تاریکی‌های عمیق روح انسان برخاسته‌اند. الکس نورث با قلمی ظریف اما برنده، داستانی می‌آفریند که نه‌تنها ذهن را می‌کاود، بلکه روح را نیز به چالش می‌کشد.
این کتاب، سفری‌ست به عمق ترس‌ها و اسراری که زیر پوست شهر پنهان‌اند، جایی که سکوت معنا پیدا می‌کند و صداهای ناخوانده، ذهن را درگیر بازی‌ای هولناک می‌کنند.
در «نجواگر»، هر کلمه، هر سکوت و هر نگاه، همچون قطعات یک پازل پیچیده‌اند که تنها وقتی به هم می‌پیوندند، حقیقتی تلخ و در عین حال گیرا را برملا می‌کنند.
این کتاب نه فقط داستانی برای خواندن، بلکه تجربه‌ای برای احساس کردن است؛ تجربه‌ای که تا مدت‌ها پس از بسته شدن جلدش، در گوش جانتان نجوا می‌کند.

جز بهترین کتاب های جنایی با پبچش ذهنی فوق العاده!!!

      

        شاید این کتاب داستان خاصی نداشته باشه  ، ولی درکل باعث میشه از دنیا و دغدغه های خودمون فاصله بگیریم و حالمون حتی شده برای مدت کوتاهی خوب باشه 
من تک تک لوکیشن هارو احساس میکردم ، بوی ورقه های کتاب توی فضای کتاب فروشی ، بوی قهوه توی کافه ، رنگ‌های زیبا و دوست داشتنی و هارمونی 

      

        با خوندن این کتاب وارد دنیای فانتزی و جادویی شدم، و با هربار خوندنش میتونستم بوی شیرین‌ی احساس کنم...
در هر صفحه این کتاب انگار توسط جادوی خوش رنگ و شیرین رویا فروشب دالرگات احاطه میشدم
خواب های ما بازتابی واقعی از خواسته هامون هستن و این کتاب به زیبایی و با دنیای جادویی خودش این چیزارو بیان کرد...
و بخش غلبه بر تروما واقعا زیبا و تاثیربرانگیز بود...
و درکل دالرگات، یه کتاب حال خوب کن به تمام معناس!!
      

        

"شب‌های روشن"، قصه‌ی رویاهایی‌ست که در دل پنج شب کوتاه، به اندازه یک عمر عاشقی می‌تابند. راوی، مردی تنها و خیال‌پرداز، به نرمی دل می‌بازد به ناستنکا—دختری از دنیای واقعی، با زخمی در دل و نگاهی مردد.

در میان کوچه‌های خاموش سن‌پترزبورگ، عشق مثل نسیم شبانه از لابه‌لای واژه‌ها عبور می‌کند؛ بی‌هیاهو، بی‌غرور. نه وصال در کار است و نه قولی برای فردا. فقط یک دلِ بی‌قرار که روشن می‌شود، پیش از آن‌که دوباره خاموش شود...

کتابی برای آن‌هایی که یک بار عاشق شده‌اند. یا یک عمر، فقط در خیالشان...



      

        با اینکه این ژانر مورد علاقه من نیست ، این کتاب در سبک خودش لایق ۵ ستاره بود 
روند تدریجی عشق رو زیبا نشون داده بود و احساسات در این کتاب کاملا واضح بود 
هیچ کارکتری رو بی نقص نشون نداد ، نمادی بر اینکه تمام انسان‌ها نقص هایی دارن و نویسنده طرز تفکر واقع بینانه ای داشت


      

        این کتاب تا حدودی حول محور واقعیت بود و تصمیم های کارکتر اصلی نسبتا لمس کردنی و قابل درک بودن 
پلات تویست تقریبا متوسط رو به ضعیف داشت و فکر نکنم بتونم اون رو جز بهترین کتابا قرار بدم 
ب

      

        خب این کتاب نسبت به کتاب قبلی کمی ضعیف تر بود که خب برای بمب جلد بعدی آمادش کرد...
به شدتتتت جذاب بود و خدای من داستان استنلی فوربز واقعا جذابش میکرد
اینکه پیپ و راوی بیشتر کنار هم بودن واقعا برام جذاب و دوست دلشتنی بود من میتونم تا ابد برای واتسون و شرلوک عزیزم ذوق کنم..‌
حفره ذهنی پیپ بعد از اون اتفاقا واقعا زیبا نگاشته شده بود طوری که میشد توی هر کلمه ، جمله و پاراگراف لمسش کرد 
در کل دم هالی جکسون گرم!!!
      

        صادقانه بگم ؛ 
شخصیت پردازی بسیار بسیار بسیار ضعیف 
پلات تویستش واقعا ضعیف بود و چیز خاصی برای گفتن نداشت 
به شدتتت قابل پیش بینی بود و از همون اول میشد فهمید قراره چه اتفاقایی بیفته 
قلم این خانم رو دوست نداشتم ولی کنجکاوی‌م اجازه نمیده بیخیال جلدای بعدی بشم 
فقط خدا به بقیش رحم کنه 

      

        داستان پر کششی داشت ، مخصوصا بخشی که حتی میتونستیم به خود ریچل شک کنیم .
روند داستان یکم کند و قابل پیش بینی بود با اینکه کتاب حجم چندانی نداشت و میشد هیجان بیشتری بهش وارد بشه.
درکل نسبتا خوب بود و راضی بودم.
      

        میتونم این کتاب رو به عنوان یه بمب معرفی کنم !!!
شخصیت پردازی و اینکه به اون همه حفره خالی توی جلد اول میپرداخت باعث شد به اسطوره بودن هالی جکسون دوباره و دوباره ایمان بیارم 
و از اون سمت به نابغه بودن کارکتری که خلق کرد ایمان اوردم!!!!
صادقانه بگم اتفاقاتی که در انتهای پرشور جلد دوم افتاد باعث شد اون همه حس بد و بی خوابی و لیماری روانی پیپ برام بی نهایت لمس کردنی باشه و با هر جمله ای که میخوندم پیپ رو در خودم احساس میکردم 
و بخش دوم کتاب که واقعا ترکونددد
راستش با خوندن پیام آندی به شدت به جیسون بل مشکوک شدم و اون اولین شخصی بود که بعد از خوندن پیام توی ذهنم اومد 
اون حس پیپ که میخواست حداقل مشخص بشه اون لعنتی قاتل‌ه و خانوادش تو هول و ولا نباشن بیش از حد لمس کردنی شده بود 
واقعا یه جا به خودم گفتم شاید پیپ با اون اتفاقا دیگه روح مهربون و معصومشو نداره ، چون داشت بیخیال زندگی بیل و ماریا میشد که برام غم انگیز بود.
ولی همراه بودن راوی که وفاداری شو میرسوند به شدت زیبا بود و تمام اتفاقات نشون دادن پیپ به قدری آدم خوب ، مهربون ، خوش قلب و دوست داشتنی‌ای‌ه که همه کمکش کردن،بدون رودروایسی واقعا باعث شده بود منم حس خوبی داشته باشم 
و وقتی پیپ و راوی قصد دلشتن جدا بشن قلبم واقعا به درد اومده بود 
و در پایان باید بگم واقعا قلم هالی جکسون پرستیدنی‌ه😭✨️
کی فکرشو میکرد در جلد آخر همچین اتفلقی بیفته؟ 
      

        به عنوان شروع ماجرا واقعا محتوای قدرتمندی داشت و اگر این کتاب رو در شروع مجموعه خونده باشی همون اول به هوش سرشار کارکتر اصلی پی میبری و بهش ایمان میاری 
و اون صحنه آخر تو ماشین واقعا بمب بود!!!!
در کنارش اینجا بیشتر با جیمی آشنا شدیم و همینطور بقیه کارکترا که توی اکیپ بودن و توی کتاب اول بهش خیلی پرداخته نشد ولی توی جلدای بعدی موثر بود 
      

        یکی از ضعیف ترین کتاب هایی که تو این ژانر خوندم
به هیچ وجه پلات تویست خاصی نداشت اتفاقایی بودن که مدام تکرار میشدن و تنها نکته مثبتش اون حس سردرگمی بابت همه چیز بود 
کتابی کاملا خالی از هرگونه حس کنجکاوی 
اصلا خوندنشو پیشنهاد نمیکنم
      

        بهترین کتابی که خوندم...
با یه داستان پرکش و جذاب و پشم ریزون  که هرلحظه به یکی شک میکردی و اون عاشقانه ریزی که باهاش ترکیب شده بود فوق العاده بود