این قصه‌ی کتاب مرا توصیف می‌کند... نه برای ترس از مرگ... برای دلایل دیگری که بیان کرد. فصل پنجم: مرا زندانی نکنید.
جمله‌ای که ضمیمه کردم سالهاست در جمع‌ها مرا از صمیمی شدن منع کرده است.
و همین است که بعد از خروج از آن فضا به روابط و دوستی‌های جدیدم که نگاه می‌کنم، حاصل همه بی‌حاصلی بوده...
فقط به خاطر ترس از هزینه‌های روانی...


عاقا نمی‌شه یه کاری کرد که بشه همزمان با همه صمیمی بود؟! ://
      

        سال پیش کتاب ۱۹۸۴ جرج اورول را از نشر سبو خواندم. ویراستاری کتاب آنقدر بد بود که بارها و بارها کتاب را کناری انداختم و هر بار به خودم گفتم محال است این کتاب را با این ویراستاری افتضاح بخوانم، اما خواندم.
این کتاب را هم از نشر دارینوش سال پیش برای تولدم هدیه گرفتم.
امشب برش داشتم که بخوانم. اما همان صفحه اول درش را بستم.
این یکی را حتی اگر  تهدیدم کنند نمی‌خوانم. خرابکاری محض است.
نمی‌دانم درین انتشارات چه می‌گذرد یا در مغزهای‌شان چه می‌گذرد که راضی می‌شوند این کتاب را با این وضع ویراستاری چاپ کنند و بدهند دست مردم.
با این اخباری که این روزها از گوشه‌های ایران خودمان و کشورهای همسایه به گوش می‌رسد بیشتر روی فارسی و نوشتنش و گفتنش حساس می‌شوم.
یک لیست ساخته‌ام از مقتولینی که برای اشتباهاتشان جان به جان‌آفرین تسلیم کرده‌اند. مرگ حق است و من فقط وسیله‌ام.
عکس صفحه اول کتاب را همین‌جا منتشر می‌کنم.
ویراستار این کتاب را هم در ردیف پنجم آن لیست می‌نویسم.

ویراستارش حسن علیشیری بود.
      

        کتاب از مهرداد صدقی...
کوتاه بود و به این امید خواندمش که در این روزهایی که حتی تحمل خودم را هم ندارم لختی بخندم.
کتاب افکار یک جنین بود اما زیادی عاقل، حتی میانسال.
برای خندیدن می‌رویم و کتاب بعدی از سری آبنبات‌ها را می‌خوانیم...
      

        شب را بیدار ماندیم و بسیار خندیدیم.

راضیم ازت آقای صدقی👍🏻
      

        وضعیت من حین آمادگی برای کنکور :)
      

        کتاب کوتاه بود، نکته‌ای نداشت و پایانش هم به شدت مسخره بود...
طوری که همه صفحه‌های قبلی رو برد زیر سوال.
خلاصه اینکه کتابی بود برای تشویق بچه‌های ده‌دوازده ساله به خودکشی... به اینکه با لبخند خودتان را بکشید :/
      

        این دیگه چی بود من خوندم🥴
کتاب می‌خواد داستان یه پادآمانشهر رو بگه که اونجا مردم از سرشت انسانی خودشون فاصله گرفتن
در قالب استعاره‌ها مفاهیم رو بیان میکنه و انسان‌ها رو می‌ندازه به جون انسان‌ها و موقع سلاخی کردن هم تصویرشون می‌کنه
جایی خوندم که این کتاب رو شبیه کتاب‌های جرج اورول می‌دونست
من از اورول۱۹۸۴ رو خونده‌م و خلاصه صوتی قلعه حیوانات رو شنیده‌م. به نظرم لاشه لطیف خیلی ضعیف‌تره و قابل مقایسه نیست



ولی می‌تونست یه ذره لطیف‌تر بیانش کنه😬
      

        نورا سید پا به کتابخونه‌ای می‌ذاره که می‌تونه کتاب حسرت‌هاش رو ببینه.
از اونجا می‌تونه وارد زندگی‌هایی بشه که حسرتشون رو داشته. زندگی‌هایی که در اون‌ها کاری رو انجا داده که الان حسرتش رو می‌خوره.
نورا سی و پنج سالشه.
اگر نورا توی بیست و سه سالگی وارد این کتابخونه می‌شد چه واکنشی داشت؟
.
.
.
مهم نیست که قبلا چه انتخاب‌هایی کردیم. مهم اینه که حتی اگر یک سال هم از عمرمون مونده باشه می‌تونیم همون جور که می‌خوایم، همون جوری که حسرتش رو می‌خوردیم بنویسیمش...
همین الان هم بی‌نهایت احتمال وجود داره که زندگی‌مون چطوری تموم می‌شه.

جایگاهی که انسان برای رسیدن به آن تلاش زیادی کرده، با جایی که یک عمر از آن فرار کرده یکی است...
.
.
.
لازم نیست زندگی رو درک کنی. فقط باید اون رو زندگی کنی.
      

        چند سال پیش چندتا از دوستانم درباره این کتاب حرف می‌زدند. فکر می‌کردم ازین کتاب‌هاست که رویاها و روابط غیرواقعی را لای جملات اغراق‌آمیز می‌پیچد و به خورد مخاطب می‌دهد.
تا همین دیروز هم نظرم همین بود.
به بهانه‌ی باشگاه روانچه خواندنش را با فکر اینکه اصلا چرا دارم می‌خوانمش؟؟! شروع کردم و امشب تمام شد. آن چیزی که فکر می‌کردم نبود...
کتاب کوتاهی بود اما یادآوری‌های زیاد و عمیقی داشت
کتاب را در طاقچه بینهایت خواندم و نمی‌تونستم متن را کپی کنم یا از صفحه عکس بگیرم که بریده کتاب منشر کنم. حوصله نوشتن آن قسمت‌ها را هم ندارم... چندتایی که در ذهنم مانده این‌هاست:
_بالاخره می‌میریم، مهم نیست به خودمون چی می‌گیم
_خیلی اصرار نکن ولی زود هم ولش نکن
_باید فرهنگ خودتو بسازی و با اون زندگی کنی
_یا دوست داشته باش یا بمیر
_باید دل کندن رو یاد گرفت. یه احساس رو کامل تجربه کن. اونجائه که می‌تونی بگی من این حس رو تجربه کردم حالا می‌خوام حس‌های دیگه رو زندگی کنم
_و...
خودت رو ببخش. واسه کارایی که کردی و نکردی خودتو ببخش...
      

        توی صفحه ۲۷۵ و بخش بینش‌های امپراتوری، یوال نوح هاراری می‌گه: 《بخش چشمگیری از دستاوردهای فرهنگی بشر مدیون استثمار مغلوبان بوده است.》
اینکه دستت رو از نان سفره مردمان سرزمینی پرکنی و باهاش سفارش خلق اثرهای هنری بدی...
حالا اون اثری که خلق شد می‌شه هنر سفارشی...
یه نفر مسئله این هنر سفارشی رو برای من بازه کنه لطفا :/
      

        هرچه گشتم مرقع رنگین مجلد یک را در کتاب‌ها پیدا نکردم.
ثبت کتاب جدید هم که نتیجه معلومی ندارد.
پس این کتاب را به این نیت در کتاب‌هایم ثبت می‌کنم که مجلد اول مرقع رنگین باشد.
      

        هرچه گشتم مرقع رنگین مجلد سه را در کتاب‌ها پیدا نکردم.
ثبت کتاب جدید هم که نتیجه معلومی ندارد.
پس این کتاب را به این نیت در کتاب‌هایم ثبت می‌کنم که مجلد ۳ مرقع رنگین باشد.
کتاب اصلی ۸۸ صفحه است.
      

        ولی چرا همه اینقدر راحت می‌مردن؟؟!!
      

        مبانی طراحی گرافیک می‌خوانم و اینجا دوستت‌ دارم‌های پنهانی ثبت می‌کنم... چه روزگار غریبی‌ست...
      

        "هنگام مطالعه با صدای آهسته بخندید. همسایه‌ها خوابیده‌اند."
:)))
با بی‌میلی خواندنش را شروع کردم اما تا نخواندمش آرام نگرفتم.
در تک تک صفحه‌های کتاب برای خندیدن‌های عمیق جمله‌‌ای پیدا می‌شد.