این کتاب در ژانر خودش خوب بود و من از خوندنش لذت بردم. ولی شاید باب میل خیلی ها نباشه و براشون کسل کننده باشه اما به شخصه برا منی که قبلا کتاب این مدلی خونده بودم و خوشم هم اومده بود تجربه ی شیرینی محسوب میشه.
      

        گروس عبدالملکیان واقعا از شاعرهای موردعلاقه‌ی منه.
من عاشق سبک نوشتار و نوع نگاهش به جهان هستم. جوری که درد رو به چیزهای زیبا و دردناک تبدیل می کنه و چیزایی رو که همیشه در دیدمون هستن ولی نمی بینیمشون رو با مهارت به تصویری دیدنی و ناب تبدیل می کنه. از ایشون چندین کتاب خوندم و واقعا همشون خاص و زیبا بودند اما این کتاب تجربه‌ی دیگری بود. تجربه‌ای از دل جنگ و خاورمیانه که زیر بمب و آتش، باز هم شاعرانگی می کنه.
واقعا زیبا.
      

        این کتاب داستان زیبایی درمورد درد و رنج های روحی و نحوه‌ی‌ کنار اومدن آدم ها با زندگی های پیچیده ای که داشتنه. درمورد اینکه یک خانواده چقدر می تونه تحت تاثیر وضعیت تک تک افرادش تغییر کنه و عوض بشه. و داستانی زیبا درمورد امید در روزهایی که چیزی جز ناامیدی وجود نداره.
من ازش خوشم اومد ولی روندش کمی کند بود و شاید یکمی زیادی کش اومده بود شاید هم نه. با این حال من از خوندنش لذت بردم. انتطار یه داستان با پلات توییست های نفس گیر رو نمیشه داشت کلا از این دست کتاب ها اما میشه با اطمینان گفت قشنگ بود.
تو این کتاب ما درمورد اختلالات و بیماری های روانی هم چیزای مختلفی یاد میگیریم، درمورد چگونگی برخورد با کسانی که بیمار شدن و درگیر این مسائل هستن و دغدغه های اطرافیان شون. و البته، درگیری های ذهنی نوجوون ها.
برای منی که چنین دغدغه هایی داشتم و دارم و از این نوع داستان ها و فضاها لذت می برم، تجربه ی دوست‌داشتنی ای بود.
      

        قشنگ بود ولی کاش طولانی تر میبود یا جلدهای بیشتری داشت...4 جلد خیلی کمه
      

        این کتاب به قدری برای افراد کتابخون دلنشینه که حد نداره. واقعا یک تجربه ی عالیه.
      

        برای کسی که کودکیش با کتاب های آن شرلی سپری شده، خوندن این کتاب یک جورایی ناراحت کننده بود.
تمام اون شخصیت ها، اون داستان ها و اون اتفاقات، در این کتاب زیر ردپای زمان رفته بودن و دیگه کسایی که عاشقانه زندگی شون رو دنبال می کردم رو ندیدم، درحالی که انتظار داشتم دوباره باهاشون رو به رو شم. برا همین بیشتر یک تجربه ی ناامید کننده از این جهت بود، نه از جهت داستان پردازی.
      

        این جلد برای من مملو از احساسات و خاطرات شاد و غمگینه.
احساساتی که حین خوندنش تجربه کردم فراموش و خاموش نشدنی هستن.
      

        این مجموعه نوجوانی من رو شکل داد. عاشقش هستم و برای مدت های طولانی بخش جدا نشدنی زندگیم بوده.
هیچ وقت نمی تونم تجربه ای که از خوندنش دارم رو فراموش کنم. هیچ وقت.

      

        این کتاب قلبم رو لمس کرد، واردش شد، مچاله‌ش کرد و در نهایت با اندوخته‌ی عشق و غم و فقدان، اونجا موندگار شد.
نمی دونم من این کتاب رو تموم کردم یا اون من رو. همین الان تمومش کردم و مثل ابر بهار برای پایان جولی و سم اشک ریختم.
برای تموم اونچه که داشتن و همه ی چیزهایی که هیچوقت فراتر از آرزوهاشون نرفت.
برای جولی که برای سم  و برای خودش زندگی می کنه و برای سم که زندگیش - چه به معنای حیاتش و چه به معنای جولی - رو از دست داد.
برای پایان غم انگیزشون اشک میریزم. برای همه ی از دست رفته ها. 
و برای سم، حتی بیشتر از جولی.

***

بله. شاید این کتاب از نظر خیلیا شاهکار نباشه. ساده باشه و عادی و حتی اورریتد، اما این داستان روحم رو لمس کرد. 
این داستانِ ساده، بدجوری تو دلم نشست و جای خودش رو پیدا کرد.
 من نقد ادبی نمی کنم. من احساساتم درمورد کتاب ها رو میگم.
این کتاب برای من ۵ از ۵ بود.
درسته، توی داستان خیلی چیزها میتونست بهتر باشه. مثلا یه توضیحی برای دلیل برقراری تماس شون.
ولی واقعا اینا برا خودم مطرح نیستن. من با آگاهی از این نقص هاش بازم دوستش دارم حقیقتا. واسه همین میگم اصلا نقد ادبی نیست.
      

        من واقعا با قلم این نویسنده حال می کنم. یعنی جدا از نوع پلات توییست هاش لذت می برم. همچنین جایی که قرارشون میده در طول داستان.
چیز جالبی که وجود داشت و با خوندن نظرات بقیه بهش پی بردم این بود که یکی از نقدهای وارد به این کتاب از سمت خواننده ها، ترکیبش با فانتزی و وقایع ماورایی بود. و غالبا راضی نبودن خواننده ها از این که پایانش اون طوری بود.
ولی راستش من از پایانش خوشم اومد🥲😂 نمیگم چیز خارق العاده و قوی ای بود ولی من مشکلی باهاش نداشتم و لذت بردم.
و کلا این کتاب درونم احساسات خاصی ایجاد کرد که باعث میشه بیشتر دوستش داشته باشم، یعنی فراتر از صرفا میزان قوی بودن داستانش باشه دلیلم.
و منم با این قضیه که نویسنده خوب روایت میکرد و جملات قشنگی خلق کرده بود موافق هستم. 
ولی برخلاف نظر یکی از خواننده ها، اون آدرنالین در من ایجاد می شد با خوندنش.
در کل‌ من لذت بردم و دوست دارم یکبار دیگه مطالعه کنمش و دقیق تر بررسیش کنم چون قطعا توی دور دوم خوندن جزئیات بیشتری دستگیرم میشه.
      

        من عاشق فضای این مجموعه ام و عاشق کل بن و اریکام.و جدا از اون خود اریکا رو هم خیلی دوست دارم...سووو بی صبرانه منتظر جلد بعدم چون هی داره رابطه ی بن و اریکا قوی تر میشه و این خیلی کیوت و دوستداشتنیههه. 
رابطه ی اریکا و تریکسی هم که نگم براتون اونم خیلی برام دوستداشتنیههه....فک کن با خواهرش از بن حرف میزنههه خب این سوپر کیوتههه
      

        خیلی حس خوبی داشتی!
حس ارامش و شادی خاصی بهم میدادی!
کتاب بی نظیری هستی :)
      

        کریس کالفر یکی از نویسنده های واقعا محبوبمه و عاشق قلمشم...انقد روون و دوستداشتنی و رنگارنگ مینویسه مگه میشه عاشق کتاباش و داستان هایی که تعریف میکنه نبود؟ همچنین که دیالوگ های خیلی قشنگ و تاثیر گذاری هم داره که این مورد هم تو جادوهای همیشگی و هم توی قصه های همیشگی مشهود بود.
نکته ای که من خیلی دوس داشتم این بود که کریس کالفر این لطف بزرگ رو کرد به ما و نیومد یه مجموعه ی جدا از دنیای قصه های همیشگی بنویسه.اینکه اسپین آفی از شخصیت های دوستداشتنی قصه های همیشگی نوشته خیلی خیلی کار قشنگیه و لذت بخش و این معماهای حل نشده ای که از اون مجموعه موندن کم کم قراره تو این یکی مجموعه حل شن به نظرم...و کلا اینکه میاد پیش زمینه ای از شخصیت های مختلف رو به طرق مختلف میده خیلی کار قشنگیه.مثلا اینکه ملکه ی برفی رو اومد این جوری داستانشو تعریف کرد و به شخصیتش عمق بیشتری بخشید خب خیلی کار خوب و لذت بخشی بود.
خلاصه که کریس کالفر جزو تاپ تن هامه...و وای طنزهاش...من سر جوک کانر تو فصل یکی مونده به اخر جلد اخر قصه های همیشگی که با خواب کردن مردم و 100 سال طلسم زیبای خفته شوخی کرد قشنگ قهقه زدم...واقعا طنزپردازی کریس کالفر»» خلاصه که من واقعا عاشق کتاباشم و امیدوارم باقی داستان کوتاه ها و کتاب هاش از دنیای قصه های پریان هم ترجمه و چاپ بشن و خیلی منتظر جلدای بعدی این مجموعه هستم. و همین دیگه :)
تاریخ اتمام:01.5.22
تاریخ ریویو نویسی:01.5.23
ساعت ریویو نویسی: 1:37 A.M
      

        همچنان عالی و دوستداشتنی...انقد فضای این کتاب و کلا کتابای دنیای جودی لطیف و قشنگ و دوستداشتنیه که آدم واقعا آرزو میکنه بتونه توشون زندگی کنه :)
      

        یادمه وقتی میخوندمت با جاهای دردناک و ترسناکت حقیقتا می ترسیدم..خصوصا که موقعی که اونجاها رو میخوندم شب بود..کلا تو شروع کننده ی یه مجموعه ی دردناکی که سر جلد چهارت رسما نابود شدم و همه تختم از گریه خیس بود! ولی خیلی خوب بودی..خیلی دوستداشتنی و پرمفهوم و به فکر فرو برنده