یادداشت paria

        گروس عبدالملکیان واقعا از شاعرهای موردعلاقه‌ی منه.
من عاشق سبک نوشتار و نوع نگاهش به جهان هستم. جوری که درد رو به چیزهای زیبا و دردناک تبدیل می کنه و چیزایی رو که همیشه در دیدمون هستن ولی نمی بینیمشون رو با مهارت به تصویری دیدنی و ناب تبدیل می کنه. از ایشون چندین کتاب خوندم و واقعا همشون خاص و زیبا بودند اما این کتاب تجربه‌ی دیگری بود. تجربه‌ای از دل جنگ و خاورمیانه که زیر بمب و آتش، باز هم شاعرانگی می کنه.
واقعا زیبا.