خب، راستش رو بخوای، بعد از خوندن جلد اول «می‌خواهم بمیرم اما دوست دارم دوکبوکی بخورم»، یه جورایی انتظار بیشتری از جلد دوم داشتم. 😕 نمی‌گم کتاب بدیه، اما خب، یه جاهایی حس کردم داره حرفای تکراری می‌زنه. ♻️
بازم بک سهی داره از مشکلات روحی و روانیش می‌گه، از افسردگی و اضطراب و این چیزا. 😔 باشه، قبول، مهمه که درباره‌ی این مسائل حرف بزنیم، ولی خب، بعضی وقتا حس می‌کردم داره یه چیزایی رو هی تکرار می‌کنه و یه کم خسته‌کننده شده. 😴
از طرفی، بازم از لحظه‌های کوچیک و دوست‌داشتنی زندگی می‌گه، از خوردن دوکبوکی، از وقت گذروندن با دوستا، از فیلم دیدن. 🍜🎬 اینا قشنگن، ولی خب، یه کم زیادی دارن تکراری می‌شن. 🤷‍♀️
یه چیزی که یه کم اذیتم کرد این بود که حس کردم نویسنده یه کم داره زیادی به خودش سخت می‌گیره. 🤔 انگار انتظار داره همیشه بهترین نسخه از خودش باشه، و وقتی نمی‌تونه، خیلی ناراحت می‌شه. 😔 آخه آدمیزاده دیگه، مگه میشه همیشه عالی بود؟ 🙄
ولی خب، با این حال، کتاب یه چیزایی هم داره که ارزش خوندن داره. ✨ مثلاً اینکه خیلی روراست و صادقانه حرف می‌زنه، و این باعث می‌شه حس کنی داری با یه دوست صمیمی حرف می‌زنی. 🫂 یا اینکه یه جاهایی یه امید کوچیکی بهت می‌ده، و یادآوری می‌کنه که زندگی هنوز هم می‌تونه قشنگ باشه. 🥰
در کل، «می‌خواهم بمیرم اما دوست دارم دوکبوکی بخورم 2» یه کتاب متوسطه. 😐 نه خیلی خوبه، نه خیلی بد. اگه جلد اول رو دوست داشتی، ممکنه از اینم خوشت بیاد، ولی اگه دنبال یه چیز خیلی جدید و متفاوت هستی، شاید بهتر باشه یه کتاب دیگه رو انتخاب کنی. 📚
        

          جلد ۱ و ۲ این کتاب رو من از تخفیف اسنپ روی بقیه خریدام گرفتم و دلیل خریدم هم این بود که روی‌ جلد دوم کتاب نوشته شده بود « صحبتهایی بیشتر با روانپزشکم»، بعد از خرید این کتاب تازه یادم افتاد بیام نظرات رو راجب بهش بخونم که دیدم خیلی رضایت آنچنانی از این کتاب بیان نشده و باعث شد با یه سوگیری ذهنی نه چندان خوب برم سراغش و کل دو جلد رو من توی ۲ ساعت تموم کنم، اما خب من همیشه این عقیده رو دارم که در دل بدترین کتاب دنیا یک جمله‌ی خوب و نجات دهنده میتونه وجود داشته باشه که البته این بدترین کتاب دنیا نبود بلکه برای همه‌ی افراد مناسب نیست، این کتاب بیشتر به درد افرادی میخوره که از افسردگی مداوم، اختلال شخصیت خودشیفته، عزت نفس پایین و کسانی که علاقه به خود ازاری دارن میتونه مفید و کمک کننده باشه حداقل اینکه میتونن پی‌ ببرن توی این دنیا تنها نیستن و خیلیها با این مشکلات دست و پنجه نرم میکنن و کمک گرفتن از روانپزشک و روانشناس  و مصرف دارو اصلا چیز ترسناکی نیست، حتی این کتاب میتونه برای روانشناسان تازه کار به عنوان تجربه‌ی یک اتاق درمان مثل خوندن گزارش کار میمونه کمک کننده باشه.