با تصور اینکه حداقل یک ماه درگیرش باشم به سراغش رفتم
 ولی تقریبا توی دو روز تمومش کردم! این مهر تاییدی بر حکم شاهکار بودن این اثره🤌
_ توصیف و تعریف‌هاش برای من به شخصه زیاد بود ولی خب کمکم کرد تا تصویرهای نزدیکتری به مندرلی خانم و آقای دووینتر تو ذهنم بسازم🧘🏽‍♀️
( ۱.شروع کتاب شاید ناامیدتون کنه ولی ادامه بدید💃🏻
۲. این نسخه پر بود از غلط های املایی و غفلت های ویراستاری
نمیدونم چرا کسی بهش اشاره نکرده بود🥲)
      

        متاسفم برای هزینه‌ای که کردم اونم وقتی  در مضیقه وقت بودم و درحال آماده شدن برای مسابقه مشاعره ؛
هیچ خبری از شاعران نامی یا اشعار به یادماندنی 
که مناسب مشاعره باشه ، نیست!
حتی اشعار به اندازه کافی  قشنگ نیستند و
 ارزش ورق زدن هم نداره... 
      

        خُنُک‌آن‌قماربازی‌که‌بباخت‌آنچه‌بودش
                                     بِنَماند‌هیچش‌الّا‌هوسِ‌قمارِ‌دیگر
راوی ، پرده از تمام احساسات برمیداره و 
مخاطب رو با عمق داستان آشنا میکنه.
تاثیر مال و اموال روی افکار و شخصیت ، دورو بودن و جایزالخطا بودن افراد و البته اراده هایی که محرکشون فقط و فقط عشق بوده ، خوندن این داستان روجذاب‌تر کردن!
عشقی که در این داستان به عقیده من نقش اصلی رو ایفا کرد تا الکسی اون‌شب با همتی استوار به سمت کازینو قدم برداره.

      

        روند داستان فوق العاده با لحن بچگانه پیش میره
 که حتی به عقیده من برای خود بچه ها هم زیادی لوسه!
از لحاط اطلاعاتی امّا ، با بیان ساده یه پکیج کامل 
از تاریخچه کفش رو خواهید خوند.
اگر به تاریخ علاقه‌مندید ، پیشنهادش میکنم👞
      

        کلاس سوم بودم و خوندن مجموعه "زک کهکشانی" رو شروع کردم ، به قدری دوستش داشتم که از مدرسه به عشق ادامه مطالعه برمیگشتم!
      

        در اثر تعاریف فضای مجازی خوندمش و اصلا پشیمون نیستم ؛ نشون داد که با تلاش،اراده و پشتکار به همه چیز میشه رسید حتی اگر مبدا خوبی نداشته باشی🌱
      

        بزرگترین درسی که ازش گرفتم این بود که هیچ وقت سوار ماشین شخصی نشم! و اگر اهل تصویرسازی هستید ، تصاویر وحشتناک و خون‌آلودی در ذهنتون نقش میبنده حین مطالعه🩸
      

        یه ستاره کم کردم چون کمی دیر با قلم نویسنده ارتباط گرفتم وگرنه کشش و پیچیدگی به وفور در داستان دیده می‌شد!
 و مصداق بارز "به هیچ‌کس نمیشه اعتماد کرد" بود.
بهتون پیشنهاد میکنم🌱
      

        داستایفسکی گفت : آدم های این روزگار ایده که ندارند...
وشیما کاتوزیان با نوشتن "من احمق" ثابتش کرد!

      

        پر از کشش‌ومکش...
به طوری که به شخصه تا صفحه آخر نتونستم پایان رو 
حدس بزنم و به کرّار ، طناب داستان گره می‌خورد!
خوندنش رو حتما پیشنهاد میکنم🌱