داستان پسر فقیری از محلات حاشیه‌ای که بخاطر استعداد کشتی که دارد با افراد پولداری آشنا میشود که مسیر زندگی او را تغییر می‌دهند.
شخصیت پردازی‌ها قوی نبود و بعضا خیلی سطحی. تعلیق‌ها کمابیش خوب بودند اما بعضی ماجراها و شخصیت‌ها خیلی بی‌ربط و اضافه بودند و حرفی برای گفتن نداشتند، انگار که نویسنده یادش رفته بود بیشتر به آن‌ها بپردازد.
خشونت زیاد و بعضی صحنه‌های مبتذل احتمالا تنها قلاب‌هایی هستند که خواننده را تا پایان نگه می‌دارد و البته در دل خود به خواننده ناامیدی تزریق می‌کند. ضربه پایانی داستان ابتدا خوب بود اما هرچه پیش رفت، کلیشه‌ای و تکراری شد و از جذابیت افتاد.
        

          تحت تاثیر سریال یاغی کتاب صوتی را گوش دادم.... داستان پسری از یک جزیره در تهران که رویای قهرمانی کشتی را دارد . کتاب از میانه های داستان شایدمثل بدن یک کشتی گیر خالی می کند... نقب زدن به وضعیت سیاسی کشور در زمان انقلاب، ناشناخته ماندن پس زمینه کاراکترها، نامشخص بودن دلایل رفتار کاراکتر  اصلی(سیاوش) همگی مثل نقاط خالی در کتاب هستند که بخواهم به کتاب امتیاز 2.75 را بدهم. با این حال قلم نویسنده جالب و طنز خاصی برایم داشت.
        

          مهدی افروزمنش در رمان شهری سالتو توانسته مشکلات فرهنگی مردم جنوب شهر را نشان بدهد.فساد ناشی از فقر و زندگی در حاشیه شهر، جنس روابط میان مردم این نواحی،نان آور بودن زنان از طریق تن،اعتیاد همسران، زود بزرگ شدن فرزندان در این رمان به خوبی نشان داده شده است.با این وجود نوجوان داستان زمانی به فساد و خشونت تن می دهد که با طبقه مرفه در ارتباط قرار می گیرد. او در رویای رسیدن به قهرمانی کشتی و در کشمکش میان قهرمانی و پهلوانی، طعمه باند فساد مواد مخدر قرار می گیرد.
        

          رمان پر است از شخصیت هایی که شخصیت پردازی شان درست از آب در نیامده. مدام گفته می شود فلان کارکتر مغز متفکر باند است. اما فقط گفته می شود. ما هوشمندی نمی بینیم. 

پر است رابطه هایی که علت آنها اصلا در داستان روشن نیست. هنوز دلیل خیانت های نادر و زنش بهم به صورت آشکار گنگ است. یا رابطه نزدیک زن با پسرک 16 ساله چه دلیلی داشت وقتی دل در گرو برادر شوهرش نیز داشت!!! 

پایان داستان هم مثل سریال تلویزیونی پلیسی بود. 

راوی اول شخص است. یک پسر 16 ساله است. 
اما روشن نیست الان در چه موقعیتی از زندگی قرار دارد.

نقطه قوت رمان ایده کلی نسبتا خوب و بعد شروع خیلی خوبش بود.
        

          سالتو
یکی از بهترین کتاب‌هایی که امسال خوندم.
توصیف ها عالی بودن،انگار داری تو جزیره راه میری.

زندگی خیلی داستان غریبیه،یه روز بالا میبره تو رو ،یه روز میزنتت زمین.و اینقدر فریفته ات میکنه یادت میره اینها همه فانیه و زود از بین میره .کشتی رو تاحالا از این زاویه ندیده بودم.کشتی برای ما فقط ورزش نیست،بعد این کتاب برات یه سبک زندگیه.
من عاشق سیا بودم.
        

          کتابی با داستان و شخصیت‌های کلیشه‌ای و تکراری اما خوشخوان و روان و در عین حال جذاب،روایت  دوست داشتنی بود اما فضای داستان تکراری، کشتی گیری که رسیدن به آرزوهایش،منطق و تحلیلش از موقعیتی که در آن قرار گرفته را کور می‌کند و داستان شروع می‌شود.
        

          هیچ وقت فکر نمیکردم بتونم کتاب الکترونیکی بخونم ولی انقدر داستان جذاب و و گیرا بود که کل جمعه گوشی موبایل از دستم نیوفتاد و دم غروب صدای خانواده در اومد که مجبور شدم برای خوندن دو سه فصل آخر به بهونه زدن بنزین از خونه بزنم بیرون و بقیش رو تو ماشین بخونم!:)))از نقاط قوت داستان میشه به شروع عالی و همچنین شخصیت پردازی خوب سیاوش اشاره کرد که رفته رفته با توجه به حوادثی که جلو روش قرار میگیره دچار تغییر میشه و همچنین صحنه های کشتی که واقعا هنرمندانه شرح داده شده بود و قشنگ آدم رو میبرد توی سالن کشتی و اون حس اضطراب و هیجان رو منتقل میکرد.اما نقاط ضعف داستان هم کم نبود شخصیت پردازی ضعیف بقیه کاراکترها مخصوصا سیا (معاون نادر)و همچنین تصویر کلیشه ای باند تبهکاری نادر و رفتارهای بدون توجیه رویا و رابطه گُنگ او با سیا و پایان بندی که به اندازه شروع داستان خوب نبود(به نظرم سه بخش پایانی اضافه بود وداستان باید با نعره های نادر تمام میشد)
با همه این اوصاف داستان رو دوست داشتم و از خواندنش لذت بردم
        

          قصه آدمهای بخشهای تیره شهر
واقع‌گرایی ملموس و عریان
سالتو، دومین رمان مهدی افروز منش را نشر چشمه از سری کتابهای قفسه آبی(ژانری، قصه گو، جریان محور) منتشر کرده است. دادستان از دستشویی نمور و گندگرفته ی یک سالن کشتی زهوار دررفته آغاز میشود. شخصیت اصلی داستان که قصه خودش را روایت میکند، پسری کم سن و سال و ساکن یکی از حلبی آبادها و مخروبه‌های جنوب غرب تهران است. دست فروش میدان هفت تیر، به واسطه تمرین با پدرکشتی گیر سابقی که امروز معتاد شده، بدون مربی وارد سالن میشود و وزن کشی میکند. کشتی میگیرد و پس از دو پیروزی به دلیل پاره و بزرگ بودن کفش پدرش از دور بعدی مسابقه منع میشود. دستشویی نمور سالن سکوی پرتابش میشود. جایی که یک عشق کشتی ثروتمند دستش را میگیرد.
تم داستان تکراری است. پسری که به واسطه کشف استعدادش در ورزش، از هیچ به همه جا میرسد.  به فیلم نامه‌های هالیوودی یا حتی فیلم های سینمای هند میماند. کلمات قصار و توصیه‌های اخلاقی غیر مستقیم موجود در داستان هم شبیه همان فیلم هاست. اما نقطه قوت داستان توانایی نویسنده در قصه گویی است. قصه ای ملموس با جزئیات جذاب که در هر کجای این شهری که ما می شناسیم قابل اتفاق است.  راوی دانای کل، به جز یک مورد، از فضای رئالیستی قصه خارج نمیشود. روایت روابط بین آدمهایی که معمولا در حاشیه‌ی شهر و جدا از باقی مردم هستند به گونه‌ای واقعی و باور پذیر است که  انگار نویسنده سالها میان آنها زندگی کرده یا جزئی از آنها بوده است که این امر احتمالا به پیشینه‌ی روزنامه‌نگاری اجتماعی وی میگردد. استفاده از رفتار شناسی جانوران وحشرات و روابطشان و مقایسه مستقیم و غیر مستقیم آن با کاراکترهای قصه که در جای جای داستان از آن استفاده شده، از دیگر نکات مثبت و تقریبا منحصر به فرد این رمان است.
در پاراگرافی از این رمان میخوانیم: (( با پدرم رفتم خانه‌ی رضا تل فروش. تا از او پول قرض کند. هشت سالم بود یا کمتر نمیدانم. امااحتمالا پدرم فکر میکرد قرار نیست من چیزی از این اتفاق یادم بماند. خانه‌ی رضا بزرگترین خرابه‌ای جزیره بود. شیره کشخانه معروفی که تا نوجوانی من هم دایر بود. چند نفری گوشه کنار نشئه بودند. رضا می‌گفت ندارم. می‌گفت چوب خطت پر شده. پدرم که با الانش قابل مقایسه نبود و سرحال تر بود، می‌گفت سیاوش هوس جگر کرده. رضا تل فروش دوباره می‌گفت ندارد. تا بالاخره پدرم چیزی به او داد که بعدها حدس زدم موادش بوده، که عوضش پولی بگیرد و برویم جگر بخوریم)).
        

          یه رمان جذاب و روان!

در مقایسه با رمان‌های رئالیسم موجود در بازار خیلی بهتر است
من خودم صوتی‌اش رو گوش دادم
اونقدر جذاب بود
چاپی‌اش هم خریدم

هم این کتاب
هم کتاب «تاول» از همین نویسنده
        

          بخاطر این بهش چهار میدم چون من فیلم این کتاب دیدم و بنظرم کتابش خیلی بهتر از فیلمش و پیشنهاد میکنم اگه آثار ایرانی دوست داری بخونید
        

          هرچند پایان دل نشینی نداشت و بنطرم راه های بهتری برای تموم کردن داستان بود، میتونم بگم اونقدر پای کتاب میخکوب می‌شید و تصاویر از جلو چشمتون می‌گذره ک شمام ۵ ستاره رو می‌دید
        

          داستان پسر فقیر و دارای استعداد در کشتی و باهوش که به هرشکلی خود را از فقر میخواهد نجات دهد 
به نظرم ایحاد حس تعلیق و شخصیت پردازی و ایجاد هیجان در داستان توسط نویسنده به خوبی ایجاد شده و باعث همراه شدن خواننده با شخصیت اصلی داستان میشود و حرفهایی که از زبان شخصیت منفی داستان ( نادر) بیان میشود بسیار جالب و قابل تحلیل است 
من شخصا به دوستان پیشنهاد میکنم این کتاب را کتاب صوتی آنهم موجود هست
        

          «سالتو» دومین اثر مهدی افروزمنش که ظاهرا سریال «یاغی» هم با اقتباس از این رمان ساخته شده، البته من این سریال رو ندیدم نمیدونم چقدر منطبق هست.
یک داستان پر از هیجان ، قصه سیاوش نوجوان ۱۶ ساله ای اهل جنوب تهران که آرزوی قهرمانی کشتی آزاد دارد ولی بدون پول و حامی در حالیکه با دستفروشی و خرده مواد فروشی سر چهارراه خرج پدر معتاد و مادر مریضش رو هم میده در اوج نا امیدی از رسیدن به آرزوهاش، نادر یک پولدار عشق کشتی بدادش میرسه و زیر پر و بالش رو میگیره ولی این حمایت بدون چشم داشت نیست  و سیاوش کم کم هم در کشتی پیشرفت میکنه و هم وارد بازی خطرناکی میشه.
من قصه رو دوست داشتم و انقدر کشش داشت که زود تمومش کنم و از پایان بندیش هم راضیم
. سررشته ای در نویسندگی ندارم ولی بنظرم این داستان جا داشت بیشتر پرداخته بشه. شخصیت «مریم» دوست سیاوش وسط داستان گم شد. کشتی ها خیلی زود به سرانجام میرسید من نحوه روایت مبارزه کاراته در «سرخ سفید»  یزدانی خرم رو بیشتر میپسندم. اینجا انگار نویسنده عجله داشت زودتر مسابقه تموم بشه یا کلا کشتی داستان فرعی حساب میشد.

«کشتن آدم اصلا ساده نیست. نه به خاطر جرئت فشار دادن ماشه یا چاقو، نه به خاطر دلهره ی بی حد و حصرش، بلکه فقط به این دلیل ساده که بعد هر قتل یک نفر به زندگی شما اضافه می شود. توی خواب هاتان می آید. موقع رانندگی کنارتان می نشیند. با شما شیرجه می زند تو استخر. کنار تشک کشتی می نشیند و نگاه تان می کند. همه جا با شماست.»

۲۶۲ صفحه
#سالتو #مهدی_افروزمنش #نشر_چشمه #یاغی
        

          سیاه و کثیف
        

          سالتو داستان گیرایی داره، اما عمق داستان سیاهی محضه، سیاهی مطلق. ذره ای امید، یک آدم مثبت و ذره ای سفیدی توی داستان وجود نداره.
سریال یاغی هم اقتباسی از این کتابه ولی به مراتب فیلنامه و پایان بندی فیلم بهتر از کتابه.
        

          واقعا لذت بردم. همه چی عالی بود. آقای افروزمنش نشون داده که تو نویسنده های نسل نو ایرانی حرفی برای گفتن داره
        

          سالتو، نوشته مهدی افروز منش، داستانی در مورد کُشتی و مواد مخدر است. داستان در مورد پسر ۱۷ ساله‌ای است که در سالهای ابتدایی دهه هشتاد شمسی، در محله‌ای فقیر نشین در تهران  زندگی می‌کند و عاشق کشتی است. روزها، به صورت خرده پا مواد مخدر توزیع می کند و شبها درس می‌خواند. با حضور مردی نادر نام، زندگی حرفه‌ای و شخصی‌اش زیر و رو می‌شود.
داستان از نظر صحنه‌سازی، کشمکش و شخصیت پردازی داستانی قوی‌است، اینقدر که من را، علی رغم عدم علاقه‌ام به موضوع داستان (تجارت مواد و باندهای مربوطه) تا انتهای داستان کشید. البته گاهی دچار کلیشه‌هایی جزئی هم بود اما به نظرم قابل اغماض بود. افضای داستان به شدت مردانه بود و نویسنده کمی هم توصیفات ج.ن.س.ی و ... چاشنی داستان کرده بود. 
داستان خوش خوان و سرگرم‌کننده بود، هرچند در انتهای داستان،جز لذت بردن از هنرمندی نویسنده از تکنیک‌های نویسندگی، و ( اگر به موضوع علاقه داشته باشید) داستان، و تفریح و تفرج ناشی از خواندن یک رمان پرکشش و هیجانی و....  و کمی بد و بیراه به خبرنگارها و ... شاید چیز چشم‌گیر دیگری نصیبتان نشود.
این کتاب توسط نشرچشمه چاپ و روانه بازار شده که البته کن نسخه الکترونیک را در برنامه طاقچه مطالعه کردم.
        

          نمی‌توانیم همیشه بگوییم سلیقه سلیقه سلیقه و سلیقه
یکی از آن همیشه‌ها همین کتاب سالتو هست
یادداشت‌های مختلف را خواندم
کاربری نوشته بود نویسنده به خوبی توانسته مشکلات حاشیه شهر را به تصویر بکشد. سالی دارم، آیا این مشکلات مختض جنوب شهر و حاشیه شهر هست؟ مرکزشهر و شمال شهر درگیر چنین مسائلی نیستند؟ آیا به این حجم از پرداخت، سیاه‌نمایی نمی‌توان گفت؟
کاربر دیگری از ضعف در کاراکترها گفته بود و کاربری این کتاب را گفت بهترین کتابی که تابحال خوانده است.
من واقعا نمیدانم کتاب خوب نباید شخصیت‌هایش شفاف باشد؟ نباید ...
نمی‌دانم که بگویم حیف درخت یا حیف جوهر!!
        

          سریال یاغی، اقتباسی از این رمانه، خود کتاب خیلی بهتر از سریال بود ولی در برابر آثاری از همین ژانر در جهان واقعا نمیتوان گفت که قوی است، ولی در نوع خود جذابیت هایی دارد.