داستان پسر فقیری از محلات حاشیه‌ای که بخاطر استعداد کشتی که دارد با افراد پولداری آشنا میشود که مسیر زندگی او را تغییر می‌دهند.
شخصیت پردازی‌ها قوی نبود و بعضا خیلی سطحی. تعلیق‌ها کمابیش خوب بودند اما بعضی ماجراها و شخصیت‌ها خیلی بی‌ربط و اضافه بودند و حرفی برای گفتن نداشتند، انگار که نویسنده یادش رفته بود بیشتر به آن‌ها بپردازد.
خشونت زیاد و بعضی صحنه‌های مبتذل احتمالا تنها قلاب‌هایی هستند که خواننده را تا پایان نگه می‌دارد و البته در دل خود به خواننده ناامیدی تزریق می‌کند. ضربه پایانی داستان ابتدا خوب بود اما هرچه پیش رفت، کلیشه‌ای و تکراری شد و از جذابیت افتاد.
        

          تحت تاثیر سریال یاغی کتاب صوتی را گوش دادم.... داستان پسری از یک جزیره در تهران که رویای قهرمانی کشتی را دارد . کتاب از میانه های داستان شایدمثل بدن یک کشتی گیر خالی می کند... نقب زدن به وضعیت سیاسی کشور در زمان انقلاب، ناشناخته ماندن پس زمینه کاراکترها، نامشخص بودن دلایل رفتار کاراکتر  اصلی(سیاوش) همگی مثل نقاط خالی در کتاب هستند که بخواهم به کتاب امتیاز 2.75 را بدهم. با این حال قلم نویسنده جالب و طنز خاصی برایم داشت.
        

          مهدی افروزمنش در رمان شهری سالتو توانسته مشکلات فرهنگی مردم جنوب شهر را نشان بدهد.فساد ناشی از فقر و زندگی در حاشیه شهر، جنس روابط میان مردم این نواحی،نان آور بودن زنان از طریق تن،اعتیاد همسران، زود بزرگ شدن فرزندان در این رمان به خوبی نشان داده شده است.با این وجود نوجوان داستان زمانی به فساد و خشونت تن می دهد که با طبقه مرفه در ارتباط قرار می گیرد. او در رویای رسیدن به قهرمانی کشتی و در کشمکش میان قهرمانی و پهلوانی، طعمه باند فساد مواد مخدر قرار می گیرد.
        

          رمان پر است از شخصیت هایی که شخصیت پردازی شان درست از آب در نیامده. مدام گفته می شود فلان کارکتر مغز متفکر باند است. اما فقط گفته می شود. ما هوشمندی نمی بینیم. 

پر است رابطه هایی که علت آنها اصلا در داستان روشن نیست. هنوز دلیل خیانت های نادر و زنش بهم به صورت آشکار گنگ است. یا رابطه نزدیک زن با پسرک 16 ساله چه دلیلی داشت وقتی دل در گرو برادر شوهرش نیز داشت!!! 

پایان داستان هم مثل سریال تلویزیونی پلیسی بود. 

راوی اول شخص است. یک پسر 16 ساله است. 
اما روشن نیست الان در چه موقعیتی از زندگی قرار دارد.

نقطه قوت رمان ایده کلی نسبتا خوب و بعد شروع خیلی خوبش بود.
        

          سالتو
یکی از بهترین کتاب‌هایی که امسال خوندم.
توصیف ها عالی بودن،انگار داری تو جزیره راه میری.

زندگی خیلی داستان غریبیه،یه روز بالا میبره تو رو ،یه روز میزنتت زمین.و اینقدر فریفته ات میکنه یادت میره اینها همه فانیه و زود از بین میره .کشتی رو تاحالا از این زاویه ندیده بودم.کشتی برای ما فقط ورزش نیست،بعد این کتاب برات یه سبک زندگیه.
من عاشق سیا بودم.
        

          داستان درمورد سیاوش، پسری که به کشتی علاقمند است ولی به دلیل فقر باید کاری را انجام دهد که چندان اخلاقی بنظر نمی‌رسد تا اینکه یک‌روز اتفاقی می‌افتد که مسیر زندگی‌اش را به کل تغییر می‌دهد.
کتاب شروع خوشایندی داشت؛ اما متاسفانه نویسنده نتوانست این جریان را ادامه‌دار کند. خیلی از شخصیت‌های کتاب فقط ورودشان به داستان مشخص بود و هیچ نتیجه‌ای در پی نداشتند. شرح شخصیت‌ها معیوب بود و نویسنده از تمام مسائل خیلی راحت عبور می‌کرد و اجازه‌ی وارد شدن به جزئیات را به خود نمی‌داد.
پایان کتاب برای من مبهم بود و متوجه نشدم چرا نویسنده عجله داشت کتاب را زودتر تمام کند.
با اینهمه ایده‌ی داستان مورد پسند من بود! کتاب حاوی متنی شیوا و نافذ همراه با لحنی بی‌ریا بود. بخش‌های مربوط به کشتی من را به وجد می‌آورد و به رگ‌هایم استرس و اضطراب تزریق می‌کرد و از آنجایی که سالتو رمانی واقع‌گرایانه بود و نویسنده تلاش بسیاری برای نمایش مشکلات جامعه و حاشیه‌نشینی کرده بود پس امتیاز این مرحله را نیز خواهد گرفت.
نادر برای من جذاب‌ترین شخصیت داستان بود اما از آنجایی که گفتن دلیلش باعث افشاسازی کتاب می‌شود پس از گفتنش صرف‌نظر می‌کنم.
برای افرادی که گمان می‌کنند کتاب سالتو و سریال یاغی کاملا شبیه هستند؛ باید بگویم من در ابتدا سریال یاغی را تماشا کردم و چون برای من جذاب بود سپس تصمیم به خواندن کتاب گرفتم اما داستان به آن‌صورتی نبود که تصورش را می‌کردم و کاملا متفاوت از چیزی بود که دیدم.
در کل از آنجایی که من معتقدم کتابِ بد وجود ندارد پس سالتو رمانی متوسط بود که شاید ارزش یک بار خواندن را داشته باشد.
        

          جالبه که بدونین سریال یاغی از همین کتاب سالتو اقتباس شده
        

          جالب بود. یه جوری منو توی داستان برده بود که دائم در طول روز بهش فکر میکردم.نسخه صوتی کتاب رو شنیدم و لذت بردم.با سریال یاغی فرق داره پس به خاطر سریال سراغ این کتاب نیاین.بخونیدش چون دنیای نتفاوتی رو قراره روایت کنه
        

          قصه آدمهای بخشهای تیره شهر
واقع‌گرایی ملموس و عریان
سالتو، دومین رمان مهدی افروز منش را نشر چشمه از سری کتابهای قفسه آبی(ژانری، قصه گو، جریان محور) منتشر کرده است. دادستان از دستشویی نمور و گندگرفته ی یک سالن کشتی زهوار دررفته آغاز میشود. شخصیت اصلی داستان که قصه خودش را روایت میکند، پسری کم سن و سال و ساکن یکی از حلبی آبادها و مخروبه‌های جنوب غرب تهران است. دست فروش میدان هفت تیر، به واسطه تمرین با پدرکشتی گیر سابقی که امروز معتاد شده، بدون مربی وارد سالن میشود و وزن کشی میکند. کشتی میگیرد و پس از دو پیروزی به دلیل پاره و بزرگ بودن کفش پدرش از دور بعدی مسابقه منع میشود. دستشویی نمور سالن سکوی پرتابش میشود. جایی که یک عشق کشتی ثروتمند دستش را میگیرد.
تم داستان تکراری است. پسری که به واسطه کشف استعدادش در ورزش، از هیچ به همه جا میرسد.  به فیلم نامه‌های هالیوودی یا حتی فیلم های سینمای هند میماند. کلمات قصار و توصیه‌های اخلاقی غیر مستقیم موجود در داستان هم شبیه همان فیلم هاست. اما نقطه قوت داستان توانایی نویسنده در قصه گویی است. قصه ای ملموس با جزئیات جذاب که در هر کجای این شهری که ما می شناسیم قابل اتفاق است.  راوی دانای کل، به جز یک مورد، از فضای رئالیستی قصه خارج نمیشود. روایت روابط بین آدمهایی که معمولا در حاشیه‌ی شهر و جدا از باقی مردم هستند به گونه‌ای واقعی و باور پذیر است که  انگار نویسنده سالها میان آنها زندگی کرده یا جزئی از آنها بوده است که این امر احتمالا به پیشینه‌ی روزنامه‌نگاری اجتماعی وی میگردد. استفاده از رفتار شناسی جانوران وحشرات و روابطشان و مقایسه مستقیم و غیر مستقیم آن با کاراکترهای قصه که در جای جای داستان از آن استفاده شده، از دیگر نکات مثبت و تقریبا منحصر به فرد این رمان است.
در پاراگرافی از این رمان میخوانیم: (( با پدرم رفتم خانه‌ی رضا تل فروش. تا از او پول قرض کند. هشت سالم بود یا کمتر نمیدانم. امااحتمالا پدرم فکر میکرد قرار نیست من چیزی از این اتفاق یادم بماند. خانه‌ی رضا بزرگترین خرابه‌ای جزیره بود. شیره کشخانه معروفی که تا نوجوانی من هم دایر بود. چند نفری گوشه کنار نشئه بودند. رضا می‌گفت ندارم. می‌گفت چوب خطت پر شده. پدرم که با الانش قابل مقایسه نبود و سرحال تر بود، می‌گفت سیاوش هوس جگر کرده. رضا تل فروش دوباره می‌گفت ندارد. تا بالاخره پدرم چیزی به او داد که بعدها حدس زدم موادش بوده، که عوضش پولی بگیرد و برویم جگر بخوریم)).
        

          داستان سیامک نوجوان 17 ساله‌ای که در مناطق فقیرنشین تهران زندگی می‌کرد و عاشق کشتی بود. آنقدری که بدون مربی و آموزش خاصی، مهارت‌هایی هم کسب کرده بود و در باشگاهای کوچک در مسابقات محلی شرکت می‌کرد. در حین یکی از همین مسابقات "نادر" کشتی کار ناکام قدیمی، سیامک را می‌بیند و زیر پر و بالش را می‌گیرد و می‌شود آغاز ماجرای شگفت انگیز سیامک. ماجراها خیلی به حقیقت نزدیک است و همین باعث جذاب بودن کتاب شده است. توصیفاتی که از دید پسرکی 17 ساله است و همه چیز را با نگاه پاک خودش می‌بیند. نوجوانی که کم کم از آدم معمولی به آدمی همه فن حریف تبدیل می‌شود. فن‌‌های کشتی جوری توصیف می‌شود که اگر به آنها آشنا نباشی می‌توانی تصورشان کنی. با این حال من متوجه نشدم چرا اسم کتاب سالتو بود. چون هم زمانی که این فن زده شد اتفاق خاصی نیافتاد، هم اینکه تقریبا کشتی‌گیری در حاشیه بود. پایان داستان دور از تصور مخاطب است، جوری که اصلا تصور نمی‌کنی کار سیامک به اینجا کشیده شود.
        

          احساس کردم اوایل دهه هشتاده و یه فیلم با بازی شریفی‌نیا در نقش مرد پولدار و خلافکار و امین حیایی در نقش پسر فقیر و باهوش دارم می‌بینم. خیلی کلیشه.
        

          یه جایی از کتاب میگه اونچیزی رو که در کشتی باید شکست بدی ،حریفت نیست؛خود کشتیه!
داستان یه تم پلیسی داره که متوسطه ولی قسمت های مربوط به کشتی معرکه ست!
یه تصویر سازی هم از اجرای سالتو داره که یکی از بهترین تصویر سازی های ادبیات ایرانه.
        

          یه رمان جذاب و روان!

در مقایسه با رمان‌های رئالیسم موجود در بازار خیلی بهتر است
من خودم صوتی‌اش رو گوش دادم
اونقدر جذاب بود
چاپی‌اش هم خریدم

هم این کتاب
هم کتاب «تاول» از همین نویسنده
        

          بخاطر این بهش چهار میدم چون من فیلم این کتاب دیدم و بنظرم کتابش خیلی بهتر از فیلمش و پیشنهاد میکنم اگه آثار ایرانی دوست داری بخونید
        

          هرچند پایان دل نشینی نداشت و بنطرم راه های بهتری برای تموم کردن داستان بود، میتونم بگم اونقدر پای کتاب میخکوب می‌شید و تصاویر از جلو چشمتون می‌گذره ک شمام ۵ ستاره رو می‌دید
        

          داستانی پرکشش از نوجوانی ساکن جزیره و البته  عاشق کشتی.
بارها و بارها در طول داستان شما رو شگفت زده و میخکوب می‌کنه و البته معتاد به ادامه دادن کتاب.
هیچ وقت فکر نمی‌کردم  طرف یک قاچاقچی مواد مخدر باشم ولی هنرمندی نویسنده باعث میشه دائما برای نادر و باندش نگران باشی.
خشونت و الفاظ  زشتی که شخصیت ها با هم صحبت میکردن در ابتدا برام دافعه داشت جوری که  یکبار کتاب رو رها کردم و دوباره برگشتم سمتش. در کل فضای مردانه ی کتاب غالبه.
        

          سالتو اولین اثری ست که از اقای افروز منش خوندم و آنقدر شیفته ی قلم ایشون شدم که تصمیم دارم بقیه اثارشون رو هم بخونم. داستان درباره پسری به نام سیاوشه که میخواد کشتی بگیره و اشنا شدن با سیا ونادر برگ برنده اشه وسیاوش میخواد هر طور که شده خودش و مادرش رو از زندگی نکبت و فلاکت بارش نجات بده.

بخش قابل توجهی از داستان درباره ی زندگی سیاوش در جزیره است نویسنده خیلی خوب تونسته حس بیچارگی و درد و غم رو به خواننده القا کند.

موضوع یکم کلیشه ای بود اما قلم زیبای ایشون و پردازش به حاشیه ها، فضاسازی ، گریز های ماهرانه‌ای که به گذشته میزد و حتی بُعد سیاسی آن،بسیار جذاب بود و خواننده را جذب میکرد من دوست نداشتم که کتاب به این زودی تموم بشه و دوست داشتم بیشتر بخونم وسرگذشت بعدازاین سیاوش و مریم و حتی پدرسیاوش بیشتر بدونم

من این کتاب رو با صدای زیبای اقای عقیلی پور گوش کردم و خوندم و میتونم بگم فوق العاده بود و پیشنهاد میکنم که حتما نسخه ی صوتیش رو گوش کنید و لذت ببرید.

کتاب حجم متوسطی دارد و به‌دور از اطناب و زیاده‌گویی است من این کتاب رو به کسانی که از حجم های زیاد فراری اند و دوست دارند کتابی بخونند که نتونن زمین بذارنش توصیه میکنم.
        

          چشمش خشک شد ، انگار چشمش به یک اثر کشف نشده تاریخی افتاده بود . 
        

          واقعا لذت بردم. همه چی عالی بود. آقای افروزمنش نشون داده که تو نویسنده های نسل نو ایرانی حرفی برای گفتن داره