کتابی که لذت خواندن نهج البلاغه را به انسان میچشاند.
      

        با اختلاف بهترین و شیرین ترین سفرنامه‌ای که خوانده‌ام.
      

        دوست داشتم از فرهنگ و مردم در کره شمالی بیشتر بدانم، کافی نبود اما خوب بود.
      

        رمان محبوب نوجوانی‌ام.
      

        برای آدم هایی که نمیتوانند یکجا بمانند.
      

        دقیقا ترمی که برهان های فلسفی  و کلامی بر اثبات وجود خدا رو میخوندیم، بی خدا شدم. یک جمله این کتاب همه اون استدلال ها رو در جانم نشاند:« خدا هست چون انسان سیراب نمیشود و جهنم هست چون عطش سوزان است.»
      

        نمیدونم چرا کتب عین صاد با اینکه ساده نوشته شده انقدر عمیق و تامل برانگیزه که خوندن این کتاب کم حجم انقدر طول بکشه؟!
      

        بیشتر کتاب های شهید مطهری را در نوجوانی خوندم و این کتاب از اون هایی بود که فهم خاصی از زندگی و آدم ها به من داد.
      

        برای آشنایی با اینکه فلسفه تحلیلی چگونه کار میکند و چگونه به مسائل می‌اندیشد، مناسب است.
      

        عشق عشق
کاش رمان های اینچنینی درباره تاریخ و شخصیت های تاریخی بیشتر داشتیم.
کاش این رمان تبدیل به فیلم میشد.
      

        کتاب را خیلی دوست داشتم، یک روایت زنانه از اسارت، طلب همیشگی من بود. قلم روان و توصیفات خوب باعث میشد در تمام کتاب خود را جای نویسنده بگذارم.
      

        من از ژاپن سوالاتی داشتم که با سوالات نویسنده یکی نبود. هرچند این خاصیت سفرنامه است که ما را به سفری از زاویه دید دیگران میبرد. که در عین مفید بودن، کاملا رضایت بخش نیست.
      

        توصیف های خوب
      

        برای من پر از تامل فلسفی بود. به من یاد داد که چگونه حوادث و استثناء ها میتواند در  تفکر فلسفی و فهم ما از جهان موثر باشد. در واقع استثناء ها میتواند راه میانبری برای مطالعه انسان و جهان باشد.
      

        کمک به گشایش مسئله علم دینی و علم بومی در ذهن.