ببخشید تروخدا. ویرایشش می‌کنم، اون جمله ر برمی‌دارم... منم با متن عزیز دیگری این شکلی شدم و عملاً همین حال، انگیزهٔ نوشتن و دعا کردن بود. نمی‌خواستم این‌قدر کسی ر اذیت کنم. می‌دونستم متن حال‌خوب‌کنی ننوشته‌م و غرضم هم حال خوب نبود، اما یک‌ذره هم دلم نمی‌خواست این‌جوری کسی ر آزار بدم. بازم معذرت می‌خوام... خدا خیرتون بده، برای همه‌مون دعا بفرمایید... 

من اون جمله ر برداشته‌م ولی هنوز عذاب وجدان دارم.. شما بگید اگر متن بده، اگر کار درستی نیست، اگر باز هم ممکنه کسی ر این‌قدر آزار بده، کلا پست ر بردارم و حذف کنم... 

سلام و رحمت. یکی‌دو ساعتی زمان گذاشتم و دوباره برخی از نوشته‌های‌شان را خواندم، برای این‌که پست را از اساس دیگرگون کنم و حرف‌های مهم‌تر و عقلانی‌ای بزنم. می‌خواستم تک‌تک نکات نوشته‌های‌شان را جمع کنم و یک‌جا گرد بیاورم، اما نشد. یعنی دیگر با آن نگاه به نوشته‌ها، درد قبلی رفت. دردی که انگیزهٔ نوشتن این متن بود. پس به نظرم رسید که یک بخش «توجه» به ابتدای متن بیفزایم تا از هول‌ناکی بیفتد.