معرفی کتاب نغمه ی غمگین و داستان های دیگر اثر جی. دی. سلینجر مترجم امیر امجد

کتابعمومیداستانآمریکا

نغمه ی غمگین و داستان های دیگر

جی. دی. سلینجر و 2 نفر دیگر

3.6

12 نفر |

5 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

خوانده‌ام

خواهم خواند

ناشر

نیلا

شابک

9789648573619

تعداد صفحات

160

تاریخ انتشار

1388/1/23

توضیحات

        جاستین هورگن اشلاگ، کمک چاپچی هفته ای سی دلاری، هر روز بگی نگی شصت تایی خانم را که قبلا چشمش بهشان نیفتاده بود از نزدیک می دید. واسه خاطر همین توی این چند سالی که از ماندنش تو نیویورک می‌گذشت، حول و حوش 75120 زن مختلف را از نزدیک دیده بود... .

ادبیات کلاسیک ادبیات آمریکا ادبیات معاصر دهه 1940 میلادی

بریدۀ کتاب‌های مرتبط به نغمه ی غمگین و داستان های دیگر

مهدی سرکانی

1404/2/15

نغمه ی غمگین و داستان های دیگر

جی. دی. سلینجر

3.6

صفحۀ 93

دیگر نمی‌دانم. قدیم می‌دانستم، اما خیلی پیش دانسته‌هایم را فراموش کردم. آدم نمی‌تواند تا ابد کلیدی را در جیبش حمل کند که به هیچ چیز نمی‌خورد.

فهیمه حدیدی

1403/3/14

نغمه ی غمگین و داستان های دیگر

جی. دی. سلینجر

3.6

صفحۀ 55

لیست‌های مرتبط به نغمه ی غمگین و داستان های دیگر

‌ سید امیرحسین هاشمی

1403/10/18

ادبیات ضدجنگ

61 کتاب

قرار است وجود خود را بفروشم. قرار است نیست شوم، غرق در شومی و پلیدیِ جنگ. می‌خواهم خود را فدا کنم. از وجودم چیزی نخواهد ماند. نمی‌دانم این کار را چرا انجام می‌دهم، می‌دانم وجودم زخم خواهد دید. شاید زخمش هیچگاه التیام نیابد. اما انجامش می‌دهم. چرا؟ ضروری است؟ برای روحم تحمل این زجرِ مطالعه‌ٔ ادبیات ضدجنگ ضروری شده است. چرا؟ معمولا شرح علتِ امورِ ضروری کارِ سختی است. علتی ندارم برایش. توجه‌ام به آن جلب شده است، قوای ذهن‌ام را اشغال کرده است و وجودم معطوف به آن شده است. پس انجامش می‌دهم و زجر می‌کشم. اینجا لیستِ آثار ادبیات ضدجنگی که پیدا کرده ام را قرار می‌دهم (مشخصا ترجمه‌ها و آثار فارسی را. چون هدفم فهم جامعهٔ ایران است). حتما برای هرکدام از این کتاب‌ها که بخوانم، مرور خواهم نوشت و سعی خواهم کرد تکه تکه تصویرِ کلیِ ادبیات ضدجنگی را که می‌خواهم معطوف به فهمِ جامعهٔ ایران باشد را تکمیل کنم. اصلا ادعا چیه؟ باور دارم که ادبیات تصویری از جامعه را نشان می‌دهد، این بدان معنا نیست که تصویرِ تمام جامعه در ادبیات منعکس می‌شود (هیچ اثر و روایتی نمی‌تواند همه‌چی را به تمامه در خود بازنمایی کند) و این گزاره بدان معنا نیز نیست که ادبیات چیزی جز بازنمایی جامعه نیست، یعنی کارکردهای دیگری نیز برای متنِ ادبی قابل تصور است. در کنار این، باور ندارم که برای فهمِ جامعه نوعی متن‌بسندگیِ ادبیات‌پایه مکفی و از قضی حتی ممکن است؛ یعنی ادبیات مفری برای فکر در باب جامعه است و فهمِ جامعه طبیعتا و قطعا منحصر در متنِ ادبی نیست. پس، متنِ ادبی به فراتر از خود (تاریخ و جامعه) ارجاع دارد و از این حیث منطقی است که برای فهمِ جامعه بتوانیم ادبیات را فراخوانی کنیم. در این لیست، که تا اینجا بدونِ جست‌وجوی روشمند و صرفا با پرسان پرسان گشتن، سرچرخاندن و بُر خوردن میانِ کتاب‌ها تشکیل شده است، سعی کردم به جوانب مختلفِ چیزی که بهش "ادبیات ضدجنگ" می‌گیم توجه داشته باشم. در نهایت هیچ ادعایی ندارم و با تمام وجود گشوده هستم به هر اتفاقی که در این مسیر بیافتد. هیچ چیز را مفروض نخواهم گرفت جز اینکه "جنگ سراسر پلیدی است و چیزی در جنگ پرتویی از روشنایی ندارد." این لیست را بسیار ادیت/ویرایش خواهم کرد. حتما اگه نکته‌ای هست، اثری را جا انداخته ام، اثری را به اشتباه در لیست قرار داده و خلاصه هرچه بود خیلی خوشحالم می‌کنید بهم اطلاع بدید. اگر در این مسیر به هر کدام از کتاب‌ها رسیدم که دوست داشتید همخوانی کنیم، البته باید جدی و ضربتی باشید، بهم خبر بدید. شاید بتونیم هماهنگ کنیم و هم‌فهمی کنیم با کتاب‌ها. جا دارد از همهٔ کسانی که در مورد این دغدغه باهاشون حرف زدم و توی پیدا کردن آثار بهم کمک کردن تشکر کنم. مشخصا از علی آقای عقیلی‌نسب عزیز که واقعا زیادی کمکم کرد. دمت‌گرم مرد 🙏✌️ پی‌نوشت: لیست ابتدایی است و هرچی ایراد است برگردهٔ منه و حتما بهم اطلاع بدید. خوشحال می‌شم.

زهرا عالی حسینی

1403/12/9

تیرهای سقف را بالا بگذارید، نجاران و سیمور: پیشگفتار

سَلینجر خوانی

12 کتاب

همه آثار جروم دیوید سَلینجرِ عزیز.

یادداشت‌ها

سید رمضان حسینی

1401/3/19

          پس از مدت‌ها به لذت داستان کوتاه خوندن برگشتم :-)
چقدر خوبه این آدمه و چقدر من رو یاد مستور می‌اندازه ;-)

فهیمه حدیدی

1403/2/5

          اگر ناطوردشت ( یا ناتور دشت ) رو دوست داشتید _ خودم داشتم_ ، این رو هم دوست دارید. قلم سلینجر کاملا همون شیوه و فضا رو حفظ کرده و البته این یکی مجموعه داستان های نسبتا کوتاهیه که بیش تر توی مجلات و مطبوعات چاپ می کرده .. توی یکی از داستان ها سر و کله هولدن و عاقبتش پیدا میشه که جالب بود!

salar yekta

1403/12/15

          دقیقا نمی‌دونم بار چندمی می‌شه که این کتاب رو خوندم. به غیر از بار اول که سه سال و اندی پیش می‌شد، باقی دفعات به شکل پراکنده داستان‌ها رو می‌خوندم و اجازه می‌دادم هر کدوم که قرعه به نامش می‌افتاد بیاد و یه پرده از جنس حریر روی روحم بکشه و از فجایعی که اطرافم رو در برگرفته بوده منفصلم کنه.
این بار هم به بهونه‌ی جالبی رفتم سراغش و با اینکه اون علت اصلی‌ای که منتظرش بودم رخ نداد(شاید روزی بهش اشاره کردم)، ولی به هر حال فرصت رو غنیمت شمردم و یک بار دیگه با قلم سلینجر نشئه شدم.

حالا جدا از این صحبت‌های شخصی‌طور، اگه یه روزی خواستین ببینین جنگ چه بلایی سر روح آدم می‌آره، داستان‌های این کتاب رو با داستان‌های 《هفته‌ای یه بار آدمو نمی‌کشه》 مقایسه کنین.

ملیکا خوش‌نژاد

1401/12/23

          داستان برادران واریونی، دختری که می شناختم و نغمه ی غمگین خیلی خوب بودن و خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم بعد از خوندنشون. اما بقیه معمولی بودن. در کل کتاب مثل یه آلبوم بود و هر کدوم از ده تا داستانش مثل یکی از قطعات آلبوم. اما از اون آلبوم های فوق العاده ای نبود که قطعه هاش به هم یه جورایی نامربوط، مربوط باشن تا بعد از تموم شدنش کتاب و که می بندی حال عجیب و جادویی داشته باشی.

مهدی سرکانی

1404/2/21

بعضی داستان ها خیلی معمولی. بعضی ها خیلی خوب.
تقریبا همه داستان های این مجموعه به جنگ یه ارتباطی دارن. که راستش جهان‌بینی پوچی دارن بعضا. فضا هم غالبا همون فضای تیپیکال سلینجر. توی بار و کلاب و...
خبری از پایان غافلگیر کننده یا اتفاق هولناکی نیست. بیشتر در مورد درونیات و روابط آدما و درجه بعدی جنگ و تبعیض و اینا می‌خونیم.
مورد علاقه‌م تو این کتاب یکی خود داستان «نغمه غمگین»، یکی «دختری که می‌شناختم» و یکی «دختری در سال ۱۹۴۱ که اصلا کمر نداشت» بود. آخری البته به خاطر بار سنگین صحنه ها و چیزای عاطفی و جنسیش یکم اذیت کننده س.
مجموعا اینکه ناتور دشت هنوز قله ایه که ندیدم خود سلینجرم دوباره بهش رسیده باشه. اما اینجا چندتا داستان جالب و تو فضای متفاوت ازش خوندم و بیشتر با نگاهش آشنا شدم‌.
راستی یه فیلم خوب هست اگر طرفدار سلینجر و مخصوصا ناتور دشتید. The Rebel in the rye. خوبه واقعا. هم زندگینامه س، هم در مورد هولدنه، هم آموزش نویسندگی تا حدود کمی. با بازی درخشان کوین اسپیسی در نقش استادِ سلینجر.