یادداشت ابوالفضل لطفی

        از بچگی از حل معما و پازل خوشم نمیومد. چیز هایی که جوابشون از قبل مشخص بود و فقط باید به انتهای اون حواب میرسیدی. 
این کتاب برای من یجورایی مثل همون حل معما بود. داستان هایی که بعضا هیچ زیبایی بیرونیی نداشت و کل زیبایی داستان در یک ساب تکست خلاصه میشه.
بعد از خواندن این کتاب متوجه شدم اصلا به سبک مینیمالیستی علاقه ندارم. کتاب پر از اسم هاییست که برای متوجه شدنشان باید به پانویس صفحه مراجعه کنید. برای یک فرد آمریکایی شاید خواندن چنین کتابی لذت بخش باشد، چون نیاز ندارد هر لحظه برای متوجه شدن یک اسم به پایین صفحه نگاه کند. اما وقتی کتابی قرار است بین المللی شود، واقع این مسئله اذیت کننده میشود.
در مجموع شاید ۳ داستان کوتاه در این کتاب بود که از خواندنشان عمیقا لذت بردم. خواندن آن سه داستان را پیشنهاد میکنم، اما کل کتاب را نه.