اولین کتاب کلاسیکی که خواندم
 ۱۱ سالم بود و این کتاب تا پوست و جون و خونم نفوذ کرد
سارا کورو داستان یک دختر مهربان خیال پرداز که در پر قو بزرگ شده و ناگهان زندگی اش زیر و رو می‌شود
و با پناه بردن به همان دو خصلت به زندگی ادامه می‌دهد
و پایانی خوش انتظارش را می‌کشد.
          

            سارا کورو یکی از قشنگ‌ترین کلاسیک‌هاییه که خونده‌م. 

‌این داستان رو بیشتر از همه به‌خاطر شخصیت خود سارا دوست داشتم. دخترکی صبور، آروم، زیرک و خیال‌پرداز که با همه‌ی سختی‌ها یک‌تنه جنگید و صبر کرد و صبر کرد و درد زخم‌زبون‌ها و بدرفتاری‌ها رو با جادوی خیال کم‌رنگ کرد. خیلی درس‌ها می‌شه از این داستان ظاهراً کودکانه گرفت... 
‌
سارا کورو و آنی‌ شرلی یک وجه اشتراک جالب دارن: هر دو می‌دونن که چطور می‌شه حتی توی تاریک‌ترین لحظات، زیبایی‌های نادیده‌ای رو پیدا کرد.
          

            جزو اولین فیلم هایی بود که دیدم و خیلی از دیدنش لذت بردم، یادم هست پدرم گفت از روی یک رمان درست شده و وقتی دیدم این کتاب را یاد همه خاطرات کودکی ام افتادم بدون تردید شروع به خواندنش کردم و چه دلنشون بود اینکه بتوانی در همه زندگی خیال پردازی کنی، حتی در سختی ها و اینگونه دیدت به زندگی عوض شود و راه برایت آسان تر شود.
          

            کتاب زیبایی بود.
البته من نسخه دیگشو خوندم.
در حدی زیبا بود که کل کتاب رو در 2 ساعت تمام کردم!
          

            از نظر من خانم فرانسيس هاجسن برنت قلم عالي اي دارند 
انقدر محو كتاب مي شدم كه يادم ميرفت چقدر گذشته
اين كتاب مثل باغ مخفي منو مجذوب خودش كرد