سارا کورو یکی از قشنگ‌ترین کلاسیک‌هاییه که خونده‌م. 

‌این داستان رو بیشتر از همه به‌خاطر شخصیت خود سارا دوست داشتم. دخترکی صبور، آروم، زیرک و خیال‌پرداز که با همه‌ی سختی‌ها یک‌تنه جنگید و صبر کرد و صبر کرد و درد زخم‌زبون‌ها و بدرفتاری‌ها رو با جادوی خیال کم‌رنگ کرد. خیلی درس‌ها می‌شه از این داستان ظاهراً کودکانه گرفت... 
‌
سارا کورو و آنی‌ شرلی یک وجه اشتراک جالب دارن: هر دو می‌دونن که چطور می‌شه حتی توی تاریک‌ترین لحظات، زیبایی‌های نادیده‌ای رو پیدا کرد.
          

            جزو اولین فیلم هایی بود که دیدم و خیلی از دیدنش لذت بردم، یادم هست پدرم گفت از روی یک رمان درست شده و وقتی دیدم این کتاب را یاد همه خاطرات کودکی ام افتادم بدون تردید شروع به خواندنش کردم و چه دلنشون بود اینکه بتوانی در همه زندگی خیال پردازی کنی، حتی در سختی ها و اینگونه دیدت به زندگی عوض شود و راه برایت آسان تر شود.
          

            اولین کتاب کلاسیکی که خواندم
 ۱۱ سالم بود و این کتاب تا پوست و جون و خونم نفوذ کرد
سارا کورو داستان یک دختر مهربان خیال پرداز که در پر قو بزرگ شده و ناگهان زندگی اش زیر و رو می‌شود
و با پناه بردن به همان دو خصلت به زندگی ادامه می‌دهد
و پایانی خوش انتظارش را می‌کشد.
          

            کتاب زیبایی بود.
البته من نسخه دیگشو خوندم.
در حدی زیبا بود که کل کتاب رو در 2 ساعت تمام کردم!