خوندمش ولی فک کنم از بس تو ریویوها میگن چقد غافلگیری داره، انگار برا من اثرشو از دست داده بود، چون منتظر بودم یه چیز خیلی خاص بشه و ذهنم از اول کتاب داشت همه رو بهم ربط میداد و مشکوک بود به تمام شخصیت ها.
ولی جدای از این مطلب راضی بودم از کتاب. یه بحث های روانشناختیم داره که خیلی خوبه.
من ترجمه نشر سنگ رو خوندم که یکم جای کار داشت، پیشنهادش نمیدم!
        

          آلیسیا برنسون نقاش با گلوله به صورت همسرش گابریل شلیک میکند و بعد از آن در سکوتی مطلق فرو میرود، و  تئو فیبر روان‌درمانگر سعی به کمک به آلیسیا دارد تا همه چیز روشن شود. 

یک رمان جذاب و پرکشش، که در صفحات پایانی شما را با یک شوک همراه میکند، دقیقا جایی که فکرمیکنید کلاغ داستان به خانه اش رسیده.
کمی بی انصافی است اگر این کتاب را یک تریلر دانست ، حتی خیلی کتاب راز آلودی هم نیست(یعنی هست، اما این احساس را به مخاطب القا نمیکند:)چون خبری از شوک های متوالی در آن نیست. اما خب این هم برای خودش روند جذابی است:/!
جنبه روانشناختی کمرنگی هم دارد که با تاثیر روزهای کودکی بر رفتار و عمل بزرگسالی اشاره دارد.  و خیانت…
نویسنده به خوبی داستان را پیش برده و روی همه شخصیت ها، فضا ها و پلان ها. و نوع روایت و زمان بندی تسلط کامل دارد و به خوبی شوک پایانی غیرقابل حدس داستان را به جا به کار برده که حاکی از هوش سرشار نویسنده است.
ترجمه داستان خوب و مطلوب بود، اما کمی هم در روان و شیوا بیان کردن جملات جای کار داشت، یا جاهایی که عمه آلیسیا را  به اشتباه تماما خاله ترجمه کرده بود.
 کتاب را خیلی دوست داشتم. و به نظرم میتوان پیشنهاد مناسبی برای علاقمندان ادبیات ژانر و حتی ناعلاقمندان به این سبک دانست!(درکل برای همه کتابخوان ها پیشنهاد مناسبی است، اما با توقع بالا سراغ آن نروید…)
        

          متاسفانه اگر به دلایل دو ستاره‌ای بودن کتاب اشاره کنم، کل داستان لو می‌ره :|

+ من ترجمه‌ی مریم حسین‌نژاد رو خوندم، بی‌نقص نیست، بد هم نیست. 
++ نویسنده چقدر عاشق فرویده :)
        

          داستان روانشناختیِ گیرا و پر هیجان با توصیفات و توضیحات به جا و به موقع و با یک پایان شوکه کننده.
انتخاب خیلی متناسبی بود برای موقعیت الانم و خیلی راحت میتونستم خودم رو جای شخصیت‌ها و حس و حالشون بذارم. فقط دو شب و یک روز طول کشید تا تمومش کنم. یه جاهایی سرم رو از کتاب بلند میکردم و چند دقیقه به سقف خیره میشدم تا ماجرا رو هضم کنم. در کل برام تاثیر گذار و خیلی دوستداشتنی بود.
        

          اول اینو بگم که سه ستاره ای که دادم با ارفاقه! 
یه داستان جنایی معمایی سرگرم کننده با یه پیام روانشناختی: اینکه کودکی فرد تا چه حد میتونه تاثیر گذار باشه در آینده‌ش. بنظرم شخصیت پردازی میتونست خیلی بهتر باشه‌. در مجموع انتظار خیلی زیادی نباید داشته باشید از کتاب، بیشتر جنبه سرگرمی و معمایی داره. درباره پایان داستان هم من از یه جایی به بعد تقریبا حدس زده بودم ماجرا از چه قراره ولی فکر میکردم حدسم غیرمنطقی باشه ولی بعد دیدم همون حدس غیرمنطقی، درست بود و البته خیلی شوکه کننده.
درباره ترجمه هم به هیچ عنوان ترجمه نشر سنگ رو انتخاب نکنید. فقط کافیه چند صفحه اولشو با یه ترجمه دیگه مقایسه کنید تا ببینید به معنای واقعی کلمه فاجعه‌س!
        

          از جمله کتاب هایی بود که بشدت پسندیدم 
اوایل فکر می‌کردم یه رمان روانشناسی باشه و همین باعث شد بخونمش چون به رشته ام مرتبط بود ولی در واقع جنایی بود بیشتر
پایان و غافلگیری کتاب رو هم خیلی دوست داشتم و خوب و بجا بودن
من ترجمه نشر آتیسا رو خوندم و کاملا راضیم ترجمه کاملا روون بود و سانسور هم تا جایی که متوجه شدم نداشت 

پ.ن: یه نکته خیلی مهم درباره این کتاب اینه که پر از اصطلاحات و مسائل مربوط به روانشناسیه پس ممکنه کسایی که از این اصطلاحات و مسائل خبر ندارن خوششون نیاد
        

          آلیسیا برنسون زنی زیبا، ثروتمند، نقاشی هنرمند، باهوش و با استعداد است و با همسرش، گابریل یک عکاس مشهور صنعت مد، در یکی از خانه‌های زیبای لندن زندگی می‌کند. آلیسیا به معنای واقعی زن کاملی است و زندگی به ظاهر بی‌عیب و نقصی دارد اما در یکی از گرم‌ترین شب‌های تابستان صدای چند گلوله از خانه آن‌ها شنیده می‌شود و هنگامی که پلیس به خانه آن‌ها می‌رود، جسد گابریل را در حالی که به صندلی بسته شده و چند گلوله به صورتش شکلیک شده می‌یابد، در طرف دیگر آلیسیا با لباس سفیدی بر تن و چند شکاف عمیق بر مچ دست‌هایش حضور دارد و خون زیادی هم از دست داده است. افسران پلیس آلیسیا را به بیمارستان منتقل می‌کنند. آلیسیا بعد از اینکه نجات می‌یابد دیگر به حرف نمی‌آید در مورد قتل همسرش و آنچه بین آن‌ها گذشته است با کسی سخن نمی‌گوید. تئو فابر "روان پزشک" تلاش می‌کند آلیسیا به حرف بیاورد اما ناموفق است.
سکوت آلیسیا تا پایان کتاب باعث می‌شود داستان سمت و سویی معمایی و رازآلود پیدا کند و از یک تراژدی معمولی به داستانی معمایی و هیجان‌انگیز تبدیل شود.
__________________________________________
سبک و نگارش کتاب جالب بود،شخصیت پردازی هم بد نبود،تم روانشناختیش رو دوست داشتم حتی بیشتر از جناییش ،ریتم و کشش خوبی داشت،تصویرسازی و تعلیق هم اوکی بود.واییییی توئیستش.....عالی.اصن سرش تیک عصبی گرفتم🫠🫠 
        

          فقط بگم که .وقتی به آخر کتاب رسیدم  شوکه شدم!
        

          جالب بود
        

          یک داستان جنایی-روان‌شناسی روان، تا حدی فراتر از تصورات خام، با پیچش‌های مناسب؛ خواندنش جذاب بود. برایم ارزشمند بود که همۀ شخصیت‌های داستان خاکستری و شریک خطاهای خودشان بودند.
        

          به طور خیلی شگفت انگیزی شگفت انگیز بود!
تا لحظه‌ی آخر نمیتونی بفهمی آخرش چی میشه!
به جرعت میتونم بگم بهترین کتابی بود که خوندم؛داستان جذابش با شخصیت بخشی بی نظیر نویسنده یه اثر بی نقص خلق کرده بود
        

          به نظرم ویژگی اصلی کتاب های معمایی و جنایی اون نفسی هست که شما در طول داستان حبس میکنید. این کتاب به خوبی شما رو در عمق هیجان فرو میبره و عاشق پایانش میشید.
پیشنهاد ویژه من.
        

          خیلی باحال بود.الان در حال حاضر انرژی و تمرکز ریویو نوشتن ندارم ولی در این حد بگم که کل کتاب که میخکوبتون کرده و منتظرین بفهمین چی میشه یک طرف، بیست سی صفحه آخر که قضیه مشخص میشه یک طرف!اگر طرفدار ضربه نهایی هستین این کتابو حتما بخونین.جدیدا از کتاب های تریلر و جناییی خیلیییی خوشم اومده.اگر کتاب دیگه ی میشناسین بهم معرفی کنین.
        

          داستان روونی داشت و تو دو نوبت خوندمش اما اخر داستان حالمو خراب کرد ؛پیشنهاد میکنم بخونید .
        

          عجبببب🙊
یه کتاب خوب و پرکشش معمایی و جنایی!⚰

داستان بیمار خاموش ،درمورد آلیسیا خانم هنرمندیه که با شلیک گلوله به صورت همسرش مرتکب قتل شده و پس از آن سکوت اختیار کرده، دیگه سخنی نگفته و به عنوان بیمار روانی بستری شده..

نکته اصلی که نویسنده در کتاب به آن اشاره داره و در فصل های مختلف به خوبی به آن تاکید میکند، اثر احساسی زخم های روانی بر کودکان و آشکار شدنشان در بزرگسالی است.👌

اوایل کتاب شاید جذابیت زیادی نداشته باشه ولی تقریبا از اواسطش دیگه نمیشه به راحتی کتاب رو زمین گذاشت، و درنهایت با پایانش شگفت زده میشید:)
        

          میخوام یک کتاب جنایی روانشناختی بنویسم :
ارشد زبان انگلیسی میگیرم  
در دوره فیلمنامه نویسی انستیتو آمریکا شرکت میکنم
مدت ها در مراکز روانشناختی کارآموزی میکنم 
۳ سال وقت میذارم برای نوشتن کتابم
نتیجه : 
کتاب بیمار خاموش
        

          حقیقتا از پایانش خیلی خوشم اومد 
از اواسط کتاب دیگه نمی تونستم زمین بذارمش و تا تموم نشد  نمی تونستم  کار  دیگه ای انجام بدم. به آلیسیا و همه شک کردم به جز تئو که باید شک بیشتر رو برای اون میذاشتم 😂:) 
مطمعنم تا مدت ها قرار نیست از ذهنم بیرون بره ✨
        

          کتابی معمایی و دارای تعلیق و البته جنایی.
دارای کشش و روانشناختی.
دوست داشتم. 
        

          "یک تریلر روان شناختی که رهایتان نمیکند"
من کتاب جنایی و معمایی زیاد خوندم و این کتاب یکی از بهترینا بود ،طوری که گذشته روانی افراد و تاثیری که بر آینده احساسی اونها میزاره رو بیان کرده خیلی روند کتاب رو جذاب کرده است.
و اینکه کودکی فرد چقدر توی شکل گیری شخصیت بزرگسالی اون تاثیر داره ،ما همون کودکانیم با همون احساسات فقط از نظر جسمی رشد کردیم.
داستان بیماری که پس از متهم شدن به قتل شوهرش تصمیم گرفته سکوت کنه و داستانی جذاب پشت سکوت این زن است.
        

          در ابتدا اجازه بدهید موضع خودم را مشخص کنم: دوستش داشتم ولی خب باز هم بنظرم توی بعضی نظرات زیادی هایپ شده بود؛ به افرادی که به ژانر مهیج و روانشناختی علاقه دارند توصیه می‌کنم.

خط داستانی و پروسه‌ای که تا به انتها طی می‌شد جذاب و پر کشش بود، و شما را وادار به حدس زدن تا پایان ماجرا می‌کرد.
یک سری از خواننده‌ها از قابل پیش‌بینی بودن و حدس درست‌شان درمورد محرک قتل صحبت می‌کردند، آن هم نه در نیمه‌ی اول کتاب بلکه در یک پنجم پایانی! یعنی زمانی که کتاب تقریبا تمام شده بود؛ بنظر میاد هدف هم همین باشد، اینکه خواننده منفعل نبوده و بتواند با کنار هم چیدن سرنخ‌ها، کنجکاویش را به حدس بکشاند (مثلا من فکر می‌کردم شبیه به فیلم شاتر ایلند باشه که...=|)

از بازی با احساساتش خوشم آمد (عصبی هم شدم) شما همراه راوی با تک تک شخصیت‌ها برخورد می‌کنید، از ظاهر قضاوت می‌کنید، گاها ساده‌لوحانه برخورد می‌کنید و هر شخصیت تبدیل به کاراکتر منفور و یا مورد علاقه‌تان می‌شود، اما در انتها ورق بر می‌گردد، و شخصیتی که احتمالا دوستش داشتید و با او هم‌دلی می‌کردید را به دیوار میکوبید که "انقدر خودت و بقیه رو گول نزن! تو واقعا گناهکاری! با اون توجیه‌های مسخره‌ت!" (کمی هم یاد وانیل و شکلات افتادم، اون هم توجیه می‌کرد و انگار نویسنده مردسالار بود!)
مورد دیگه‌ای که درمورد شخصیت‌ها دوست داشتم، معمولی بودن‌شان بود، و احتمالا حداقل در یکی از واکنش‌ها تجربه مشترک داشتید. "مثلا انکار تئو"

و امتیاز منفی، بخاطر پلات‌توییستی بود که در پایان رمان اتفاق افتاد و بعد از روشن شدن ماجرا خیلی سریع پیش رفت که هرچه زودتر تمام‌ش کند؛ انگار که نویسنده قصد خسته کردن خواننده را نداشت اما این کمی کلافه‌کننده بود چرا که در طی خواندن رمان به‌قدری به همه چیز و همه کس بی‌اعتماد می‌شدید که تا زمانی که شخص مذکور به صندلی الکتریکی بسته نمی‌شد و جزغاله شدنش را ندیده بودید، خیال‌تان راحت نمی‌شد!
هرچند... آیا واقعا گناهکار بود؟!

دررابطه با ترجمه هم نمی‌دونم ترجمه کدام بزرگوار رو مطالعه کردم چون نسخه فیزیکیش نبود، که به جز دو سه نیم‌خط حذفیات دیگه‌ای نداشت (همون نیم خط هم نمی‌دونم چرا حذف کرده بود)

-داستان‌هایی در بطن داستان: شمشیر داموکلس_آلکستیس و آدمتوس
-به صدای ساز Oboe هم علاقه‌مند شدم و بنظرم زبان لاتویایی جالب اومد
-من رو به یاد موزیک Murder Song (5, 4, 3, 2, 1) از Aurora می‌انداخت.
-حقیقت این‌ه، من اون رو نکشتم بلکه اون کسی بود که من رو کشت؛
تنها کاری که من انجام دادم کشیدن ماشه بود.