از دوست داشتن این کتاب همه نوشته اند و انصافا کتاب جذابی است، اما موارد عجیبی در داستان کتاب هست که هیچ کس در موردشان صحبت نمی کند:
- مثلا اینکه بلافاصله بعد از مشغول شدن لالی به خالکوبی، خالکوب قبلی کشته می شود. 
- لالی علی رغم یهودی بودن، در جایی متفاوت از سایر یهودیان و در یک اتاق تک نفره ساکن می شود و شرایط نسبتاً خوبی دارد. 
- به علاوه تجارتی که در اردوگاه به راه می اندازد، حاشیه سود بسیار بالایی دارد و نهایتاً زیر تشکش پر می شود از یک لایه طلا و جواهر قیمتی. 
- علی رغم تمام محدودیت ها خیلی راحت عاشقی می کند و با معشوقه خود در ارتباط است. 
- تنها کسی که لالی ذره ای ترحم به اون نشان می دهد، یک یهودی بسیار غول پیکر است و بعدا نیز این ترحم نشان دادن به نفع او تمام می شود. در واقع تمام رفقای لالی افراد قدرتمندی هستند. حتی وقتی تجارتی که به راه انداخته لو می رود، هیچ اتفاقی برای او نمی افتد.
- بعد از جنگ با یک جیب پر پول به خانه برمی گردد که ادعا می کند از روس ها دزدیده!
- مجبور می شود از کشور خود فرار کند (ادعا می کند به جرم حمایت از اسرائیل)، اما شاید علت، بازگشتن یهودی ها و فاش شدن کارهای لالی در اردوگاه باشد.
در واقع لالی با سایر یهودی ها وارد اردوگاه می شود، اما شغل، محل زندگی جدا از یهودی ها، زن و یک عالمه پول دارد!!! عجیب نیست؟ و نهایتاً این همه سال بعد از جنگ، و بعد از فوت تمام شاهدان اقدام به تعریف داستانش می کند... 
        

          داستان خیلی جالبی بود . فضایی که نویسنده تعریف میکنه کاملا شمارو تو حالت شخصیت داستان قرار میده .
        

          لالی سوکولوف در آوریل ۱۹۴۲ و در بحبوحه جنگ جهانی دوم به اردوگاه آشویتس-بیرکناو منتقل می‌شود. او که چند زبان می‌داند مسئول خال‌کوبی شماره‌های شناسایی بر روی دست زندانیان تازه‌وارد می‌شود. شماره‌هایی که سرنوشت زندانیان را رقم می‌زنند. آنها اگر جوان و سالم باشند به کار اجباری فرستاده می‌شوند و اگر نه، راهی اتاق‌های گاز و کوره‌های آدم‌سوزی می‌شوند.

لالی در طول دو سال و نیم اسارت در اردوگاه، شاهد هولناک‌ترین  وحشی‌گری‌های بشر و همزمان شفقت‌ها و شجاعت های مردمی است که هر لحظه مرگ در کمین آنها است. او در این اردوگاه با دختری به نام گیتا آشنا و در اولین نگاه عاشق او می‌شود. «خال‌کوب آشویتس» روایتی عاشقانه از پایبندی لالی و گیتا به عشقشان است آن هم در دورانی آکنده از اندوه، خشم، وحشی‌گری و هراس.
        

          عشق پیچیده است ،وقتی میاد که انتظار نداری، گاهی میان یک مهمانی، گاهی در یک عصر پاییزی، گاهی توی صف خالکوبی، توی اردوگاه آشویتس.
عشق پیچیده ست، گاهی میتونه نابودت کنه، گاهی میتونه خوشحالت کنه، گاهی میتونه از اسارت نجاتت بده
عشق کلا چیز پیچیده ای!
        

          روایت یک داستان واقعی از زندگی یکی از هزاران اسیر اردوگاه آشویتس-برکناو . اسیری که باور داره زنده از آشویتس خارج می‌شه.
هر سرگذشتی که از دل آشویتس بیرون بیاد قطعا جذابه و بیشتر از اون دردناک. حالا اگر این سرگذشت شامل یافتن عشق واقعی در اردوگاه مرگ باشه قطعا جذاب‌تر هم می‌شه.
برای من صحنه‌های رویارویی خالکوب با منگله نفس‌گیر ترین صحنه‌ها بود. یادداشت گری سوکولوف در پایان کتاب هم یک‌تنه به اندازه کل داستان اندوهگینم کرد.
        

          تحمل این همه قساوت و بی رحمی خیلی سخت بود. موقع خوندنش یه جاهایی نگاهمو از کتاب میگرفتم و نمیخواستم ادامه اش بدم ولی امیدی که به خصوص لالی داشت برام شگفت انگیز بود. اینکه تو اون شرایط کسی بتونه حتی ذره ای امید داشته باشه عجیبه.
کتاب پر از تلخی و تاریکیه و در عین حال امید و عشق مثل پرتوی کوچیک نور خودشونو توی هر صفحه نشون میدادن.
داستان کتاب جذابه ولی آیا میشه بهش اعتماد کرد؟!
        

          داستان خوب و روان و لطیف.
صفحات آخر داستان کمی و فقط کمی با گریه کردن فاصله داشتم. 
داستان می تونه توی روزهای سخت و سیاه حسابی حال خواننده ش رو خوب کنه و اون رو سر کیف بیاره.
شاید بشه یه اسم دزدی از خانوم برونته کرد و اسم این کتاب رو هم گذاشت عشق هرگز نمی میرد.
واقعا هم بوده آدمی که توی آشویتس عاشق شده و خیلی سخت جنگیده برای بقای خودش و عشقش و به لطف همین تلاش ها هم تونسته پس از جنگ سال های سال در یک قاره ی دیگه با همون عشق که تبدیل می شه به همسر و مادر بچه ش روزگار بگذرونه .
واقعا هم عشق هرگز نمی میرد.
        

          چقدر نظر دادن در مورد این کتاب سخته.
همزمان با این‌که یه جاهاییش به‌نظرم زیبا بود، اما در کل چیزی نبود که خیلی خاص باشه و بتونم به عنوان یه «داستان خوب» ازش یاد کنم. اگه فرض کنیم داستانش کم‌وبیش مطابق با واقعیته، خب، داستان قشنگیه؛ چون یه جاهایی می‌تونه احساسات‌مون رو برانگیخته کنه. اما اگه یک رمان معمولی در نظرش بگیریم، اون‌قدرها نه. 
‌
به‌نظرم قشنگ‌ترین نکته‌ی کتاب، پایدار موندن عشق توی وحشتناک‌ترین لحظات بود. و همین‌طور شعله‌ی «امید»، که هرگز با تندباد وقایع کم‌سو نمی‌شد؛ و در بدترین موقعیت‌ها، مخاطب می‌تونست مطمئن باشه که لالیِ داستان نمی‌میره -وگرنه ما هرگز این داستان رو نمی‌شنیدیم.
        

          عالی بود👌🏻
        

          رمان کشش خوبی داره؛ قطعا رمانی نیست که زیاد بشه از جنایات رو استخراج کرد بلکه بیشتر به داستان یک فرد و نهایتا ادم های اطراف اون فرد پرداخته میشه. یه روایت متفاوت هست و خوندنش در کل خالی از لطف نیست
        

          فقط چون راجع به جنگ جهانی بود خوندم. تهش انگار نوشته بود واقعیه. بد نبود. 
        

          داستان عشق لالی خالکوب اردوگاه آشویتس و دختری به نام گیتا.
برای من داستان خیلی ساده بود و جز یک داستان عاشقانه چیز خاصی نبود،فکر میکردم قراره با داستان سخت تری مواجه بشم اما داستان اونقدرها شگفت آور نبود ،حتی پایان خیلی ساده ای داشت.
اما شروع کتاب رو دوست داشتم فلش بک اول داستان خیلی قشنگ بود.
طراحی جلد و عددهای روی جلد هم که شماره های لالی و گیتا بودند جذاب بود.
اما کتابی نیست که دوباره بخونم...
        

          داستانهای زیادی درباره واقعه هولوکاست خوندم هرکدام به نحوی منو جذب کرد انقدر دردناک و سخت که ادم خودشو اونجا میبینه موقع خوندن. نسل کشی یهودیان که جنایتی نابخشودنی است و هنوز سراسر دنیا نسل کشی های زیادی داره اتفاق میفته و دردش پایانی نداره. کتاب عالی بود اوج سختی و امید 
        

          من یه ترجمه دیگه رو خوندم، با توجه به اینکه داستان واقعیه برای من خوندنش جالب بود اما خب چون موضوع داستان هولوکاست هست باید توقع چیزای ناراحت کننده و عذاب آور رو ازش داشته باشید در کل کتابی نبود که با شعف رفته باشم دنبالش و بخونمش.
        

          در نگاه ما بخش بزرگ چهرهٔ جنگ، زشتی، رنج، تلخی، سختی و مرگ است. بااین‌همه، گاهی در این چهرهٔ تاریک، لبخندی از عشق، امید، زیبایی و زندگی هم دیده می‌شود. 
«خالکوبِ آشویتس» آمیزه‌ای از همهٔ اینهاست. همان‌ اندازه که رویِ خواننده را از خشم، برافروخته و چشمانش را بارانی می‌کند، همان اندازه هم از امید، رُخش را گلگون و دیدگانش را تر می‌سازد. 
خالکوب، جوانی یهودی است که به اردوگاه کار اجباری برده می‌شود و آنجا برای اینکه زنده بماند وادار است کارهایی بکند که هیچ‌گاه فکرش را نمی‌کرده‌است. آنچه در خاطرات خالکوب می‌خوانیم، متأسفانه از زشت‌ترین و سیاه‌ترین برگه‌های تاریخ است. شرایطی که در جنگ‌ها برای غیرنظامیان پیش می‌آید، تااندازه‌ای قابل پیش‌بینی است اما اینکه هر کس در چنین شرایطی چه واکنشی نشان خواهد داد، قابل پیش‌بینی نیست. چه بسا افراد به‌ظاهر قوی که تاب نمی‌آورند و چه بسیار ضعیفانی که به نیروی ایمان و امید و عشق سختی‌ها را شکست می‌دهند.

روند داستان و برگردان فارسی، هر دو روان است.
خواندن این کتاب را نمی‌توان به همه سفارش کرد. اما اگر به تاریخ و خاطرات جنگ علاقه دارید و مهم‌تر از آن، تابِ خواندن صحنه‌های زجرآور و ستمگری‌ها را دارید، این داستان گوشه‌ای از واقعیت‌های جنگ دوم جهانی را روایت می‌کند. 🌺
        

          داستان روان و خوبی بود ولی از سبک نوشتاری نویسنده زیاد خوشم نیومد.
        

          کتاب را تمام کردم در حالی که تکه‌ای از قلبم لابلای صفحات کتاب جا موند ، در کنار لالی ، گیتا  و اردوگاه آشویتس 😭

خوندنش خیلی برام لذت بخش بود ؛ علی رغم تلخ بودن،سرشار از امید و حس خوب زندگی بود.

بخوانیدش📖😉
        

          نثر کتاب خوب و ویراستاری هم بد نیست و البته موارد بسیاری در کتاب دیده می‌شود که زبان گفتاری و نوشتاری در کنار هم آمده و مخلوط شده و یک جمله گفتاری و جملۀ بعدی نوشتاری آمده است.

داستان از زبان یک مرد جوان یهودی اهل اسلواکی روایت می‌شود که در جنگ جهانی دوم، برای کمک به خانواده‌اش و دور ماندن آنها از دردسر و عذاب، داوطلبانه (!) برای کار، خود را در اختیار آلمانی‌ها می‌گذارد...

در طول داستان بارها شاهدیم که اتفاقات عجیبی می‌افتد و او فقط به ابراز تاسف می‌پردازد که در آن شرایط، چارۀ دیگری نبوده و هیچ کاری از دست او یا دیگران ساخته نبوده است.

اما در برخی موارد؛ به قول معروف لقمه را از دهان شیر بیرون می‌کشد و فرد یا افرادی را فراری می‌دهد که با توجه به شرایط توصیف شدۀ اردوگاه، کمی عجیب و غیرمنطقی به نظر می‌رسد.

نکته: خالکوب یعنی «لالی» یا همان «لودویک آیزنبرگ» دلیل تمام این خوش‌شانسی‌ها و جلو افتادن‌هایش را اول اراده و تصمیمش برای زنده ماندن، بعد حرف‌گوش‌کن بودنش و در نهایت دانستن چندین زبان مثل روسی، آلمانی، اسلواکی، چکی  و ... می‌داند و بس!

من ماجرای کتاب را پسندیدم و گرچه بیشتر از یک داستان، به خاطره شبیه‌تر بود؛ اما از خواندن ماجراهایش خسته نشدم و اطلاعات زیادی را دریافت کردم که حتی اگر دقیقا منطبق با واقعیت و حقیقی نباشد، باز هم مسائل بسیاری را برای ما روشن می‌کند.

و بدیهی است چنین فردی اگر با نام و شخصیت و هویت اصلی‌اش بخواهد در جامعه زندگی کند، باید خودش را برای دردسرها و گرفتاری‌های زیادی آماده کند و طبیعی است که خودش را گم و گور کند تا دست کسی به او و زندگیش نرسد و تنها در پایان عمر این داستان را آشکار کند.

یعنی دقیقا زمانی که تعداد معدودی از آن آدم‌های قصه و زندانیان اردوگاه زنده مانده‌اند و آنها هم چون خودِ او نه حافظه و نه حال و توان و امکان آزار او را دارند و او در امنیت کامل، تصمیم به فاش نمودن ماجرای اردوگاه آشویتس می‌گیرد.

و نکتۀ پایانی؛ اگر این کتاب یا امثال آن حتی اگر دقیقا و کاملا مطابق با واقعیت باشند، بخواهد دستاویزی برای جنایت و نسل‌کشی که گفته‌اند، نازی‌ها در حق یهودیان اروپا انجام دادند و به تلافی آن صهیونیست‌ها امروز در حق فلسطینیان و مردم دیگر کشورهای منطقه انجام دهند؛ به هیچ روی قابل قبول و منطقی و انسانی نیست و ناگفته محکوم است!