من به عنوان روان درمانگر به خودشناسی و استقلال رأی ایمان دارم. اون چیزی که مردم حین روان درمانی در مورد خودشون می‌فهمن ، ممکنه به آرامش یا خوشبختی منتهی نشه. در واقع ، اغلب نمی‌شه ؛ ولی می‌تونه به احتمال تغییر چیزای تحمل ناپذیر به قابل تحمل منتهی بشه ؛ به این ختم بشه که تو خودت مسئول خودت باشی و اختیار زندگی‌ت تا حدی دست خودت باشه.

پاییز بود و بچه هایش روی پیاده روی مقابل خانه خانم دوباره با هم کتک کاری می‌کردند. پسر بچه به خواهرش کمک کرد تا از زمین بلند شود و آنگاه به طرف خانه را افتادند. پاییز بود و بچه هایش با انعکاسی از غم ها و شادی های روز به روی سیما هایشان ، جست و خیزکنان موقع رفت و برگشت به مدرسه از سر پیچ می‌گذشتند و ناگهان مقابل یک درخت بلوط ، شادان و حیران و ترسان می‌ماندند. زمستان بود و بچه ها مقابل در خانه از سرما می‌لرزیدند و نیم‌رخشان روی سرخی آتش خانه‌ای که از آن شعله برمی‌خاست سایه می‌افکند. زمستان بود و مردی به وسط خیابان رفت ، عینکش را به زمین انداخت و سگی را با گلوله کشت. تابستان بود که او از دل شکستگی بچه‌هایش اطلاع حاصل کرد. آنگاه دوباره پاییز آمد و بچه‌هایش به کمک او احتیاج پیدا کردند. آتیکوس حق داشت. می‌گفت آدم نمی‌تواند کسی را بشناسد مگر اینکه واقعا در کالبد او جا بگیرد و از نظرگاه او به دنیا نگاه کند. تنها روی ایوان ردلی ایستادن هم ، کافی بود.

به طرف پنجره رفتم ، جلوی آن به تماشای شهر ایستادم. به نظرم رسید که در روشنایی روز از اینجا می‌شود تا اداره پست را به خوبی دید. روشنایی روز... سیاهی شب پیش چشمم سفید شد. روز بود و همسایه ها سرگرم کار روزانه خود بودند. خانم استفانی از خیابان عبور می‌کرد تا آخرین خبر ها را برای خانم ریچل نقل کند. خانم ماودی روی گل های آزاله‌اش خم شده بود. تابستان بود و مردی از دور پدیدار می‌شد. دو بچه روی پیاده‌رو به شتاب به استقبال او می‌دویدند. مرد دستی تکان می‌داد و بچه ها برای رسیدن به او با هم مسابقه می‌گذاشتند. باز هم تابستان بود. بچه ها نزدیک تر می‌آمدند. پسر بچه‌ای یک چوب ماهیگیری پشت سرش روی زمین می‌کشید و به زحمت قدم برمی‌داشت. مردی دست ها را توی جیب شلوار کرده ، منتظر ایستاده بود. تابستان بود و بچه هایش در حیاط خانه نمایش کوچک و من‌درآوردی عجیبی را بازی می‌کردند.

دیل گفت : فکر می‌کنم وقتی بزرگ شدم دلقک بشم. من و جیم ایستادیم. - بله آقا ، یک دلقک ، تو این دنیا با این مردم هیچ کاری نمی‌تونم بکنم ، جز اینکه بهشون بخندم. می‌رم تو یک سیرک استخدام می‌شم و تا دلت بخواد می‌خندم. جیم جواب داد : عوضی گرفتی ، دیل. دلقک ها محزون‌اند. این مردم‌اند که به آن ها می‌خندند. - من یک فرم دیگه دلقک می‌شما. می‌رم وسط صحنه سیرک می‌ایستم و به مردم می‌خندم

شما از حقیقت خبر دارید و حقیقت این است ، بعضی از سیاه ها دروغ می‌گویند ، بعضی از آن ها فاسدالاخلاق‌اند و بعضی به زن ها چه سیاه و چه سفید چشم دارند. اما این حقیقت منحصر به نژاد خاصی نیست. این حقیقتی است که شامل نوع بشر می‌شود. در همین دادگاه ، هیچ کس نیست که هرگز دروغ نگفته باشد و هرگز کاری بر خلاف اخلاق نکرده باشد. مردی هم یافت نمی‌شو که هرگز از روی هوس به زنی نگاه نکرده باشد.