اولین جلد از کمیک‌های تن‌تن، یعنی «تن‌تن و میلو: فرار از شوروی»، فقط یه داستان ماجراجویانه درباره‌ یه خبرنگار جوون نیست؛ بلکه یه جور بازتاب نگاه غرب به شوروی اون زمانه. هرژه، خالق تن‌تن، توی این داستان، تصویر خیلی اغراق‌شده، ترسناک و زشتی از شوروی نشون می‌ده؛ جوری که انگار اونجا یه دنیای تاریک، سرد، بی‌اخلاق و خطرناکه. ولی این زشتی فقط توی ظاهر اون سرزمین نیست. اگه با تکیه بر مفاهیمی که اومبرتو اکو توی کتاب تاریخ زشتی مطرح می‌کنه به این جلد نگاه کنیم، می‌فهمیم این زشتی یه کارکرد سیاسی و فرهنگی داره: تبدیل شوروی به «دیگری».
این «دیگری» توی کتاب  «تاریخ زشتی» خیلی مفهوم مهمی هستش و منم بهش علاقه زیادی دارم ، ارجاع زیادی هم بهش میدم.
از نظر اکو، زشتی فقط این نیست که یه چیز یا آدم، نامتقارن، معیوب یا نازیبا باشه؛ زشتی خیلی وقت‌ها به اون چیزهایی اطلاق میشه که ما ازشون می‌ترسیم یا درکشون نمی‌کنیم. زشت، کسیه که با ما فرق داره، فرهنگش متفاوته، یا حتی تهدیدی برای نظم ماست. حالا اینجاست که مفهوم «دیگری‌سازی» مطرح میشه: ما خودمون رو درست، خوب، زیبا، و بااخلاق می‌دونیم و در مقابل، یه «دیگری» می‌سازیم که زشت، منحرف، ترسناک یا خشنه؛ و به این ترتیب خودمون رو بالاتر می‌بریم و جدا میکنیم.
توی این کمیک، اون دیگری، مردم و نظام کمونیستی شوروی‌ان.

تو داستان، تقریبا همه‌چیز شوروی زشته. مردمش یا ترسیده و غمگین‌ان، یا بی‌احساس و دغل‌باز. خیابون‌ها گل‌آلودن، خونه‌ها ویرونن، معماری‌ها شبیه زندانه. نظام حاکم، خشن و بی‌رحمه و مردم هم یا قربانی‌ان یا بخشی از اون سیستم سرکوب. در مقابل، تن‌تن  یه پسر متمدن، زرنگ، خوش‌تیپ و اخلاق‌مداره و سگش میلو، نماد غربِ روشن و آزاده. این تقابل قشنگ می‌شه دوگانه‌ آشنای «ما/آن‌ها» یا «خوب/بد»، ولی با شکل بصریِ زیبا/زشت.

*مهم مهم مهم:
ولی چیزی که ماجرا رو مهم‌تر می‌کنه اینه که این تصویر زشت، فقط برای خندیدن یا سرگرمی ساخته نشده. پشت این ظاهر ساده، یه پیام جدی هست که میگه «شوروی جای ترسناکیه؛ ازش دوری کن!» زشتی اینجا یه جور هشدار سیاسیه. هرژه، شاید آگاهانه یا ناآگاهانه، داره از تصویرسازی زشتی استفاده می‌کنه تا ترس و نفرت نسبت به شوروی رو توی ذهن مخاطب که اغلب کودک و نوجوانه بکاره.
پس  میشه نتیجه گرفت «تن‌تن در شوروی» فقط یه قصه‌ کمیک کودکانه نیست. یه روایت تصویریه که از زشتی به عنوان یه ابزار سیاسی و ایدئولوژیک استفاده می‌کنه. تصویریه از جهانی سیاه که باید با دنیای روشن غرب مقایسه بشه. و این همون چیزیه که اکو درباره‌ش می‌گه: زشتی، وقتی به «دیگری» نسبت داده می‌شه، فقط یه برداشت شخصی نیست؛ یه سازوکار فرهنگیه برای طرد، برای مرز کشیدن، برای برتری دادن به خودمون.



        

          خیلی سیاسی بود. و هنوز نویسنده خودشو پیدا نکرده بود در داستان پردازی و خلق تصاویر.ترجمه هم یه جاهایی اذیت کننده بود و خیلی از اصطلاحات فارسی رایج در زمان ما استفاده شده بود.
        

          این کتاب یکی از جالبترین کتاب هایی بود که من خواندم البته اونموقع من 10 سالم بود(2 سال پیش) شاید با توجه به نظرات دوستان رده سنی بسیار مهم باشه ولی به نظر منی که اونموقع خودم کتاب خیلی جالبی بود ماجرای های تن تن با نا خدا و کلکولس
        

          من به این کتاب ۲ از ۵ می دم چون اولین کتاب هرژه بود و کمی خوب نبود  
        

          برای منِ شوروی‌هراسِ چپ‌ستیز هم اسم و هم محتوای این جلد قاعدتا می‌بایست خیلی خیلی جذابتر از باقی می‌بود. اما این کتاب که اولین جلد از مجموعه تن‌تن هم هست به لحاظ داستانی، پلات، تمهید و... بی‌اندازه ضعیف تر از مثلا «زندانی‌های معبد خورشید» بود. کیفیت چاپ و تصاویر و شخصیت‌‌پردازی و... هم به همچنین.
اگر هدف، لذت تن‌تن‌خوانی باشد می‌توانید با خیال راحت از این جلد بگذرید و‌ آن را نادیده بگیرید اما صرفا از جهت این که سیر تکامل تن‌تن و پیشرفت کار هرژه دستتان بیاید شاید خوب باشد
        

          به هر حال هرژه هم تحت تاثیر دنیای  اطراف خودش بوده و اولین اثرش‌ بدجوری بوی سیاست میده...
هرژه نقاشی رو آموزش ندیده بوده ، برای همین طرح های کتاب های اولش واقعا بده، به مرور کمک‌هایی بهش میشه و پیشرفتش چشمگیر خواهد بود(اگر طاقت بیارید و به اونجا برسید)
در داستان پردازی هم طرح های اولیه‌ی هرژه چندان نخ اتصال درست و درمونی ندارند، صرفا یک سری اتفاق با چاشنی شانس هستند،‌هرژه داستان پردازی را هم همپای نقاشی ها تقویت میکنه و از تن‌تن و رفقا شخصیت های حسابی میسازه.
خلاصه از جلد اول انتظارات زیادی نداشته باشید، انتظارات را برای داستانی مثل گل آبی یا مقبره‌ی فرعون یا سه اسب شاخدار و سفر به ماه نگه دارید...
منتظر کاپیتان هادوک و کاستافیوره باشید، اونجاست که‌خوش میگذره...
        

          بالاخره قسمت شد من تن‌تن رو شروع کنم! چه‌قدر بامزه و سرگرم‌کننده‌س، عاشق میلو شدم :")
        

          خاطره ساز دوران کودکی🔥✨🔥
        

          از دوران کودکی و نوجوانی همیشه حسرت تن‌تن خواندن را همراه داشتم. شرح این که چرا تا حالا نشد که تن‌تن بخونم مفصله و بهتره که ازش بگذریم.
از موقعی که کتب کودک و نوجوان هم آوردیم تو کتاب‌فروشیمون قصد کرده بودم که واسه خودم تن‌تن بیارم و بشینم بخونم. هفته‌ی پیش جلد اولش رو آوردم و خیلی زود نشستم خوندم. جذاب و گیرا و دوس‌داشتنی. در مورد تن‌تن فقط می‌شه حرفای مثبت زد. فقط کاش تو ۱۰ سالگی می‌خوندم نه الان. 
به نظرم نسخه‌ی نشر چ(چشمه) بهتره. با نسخه‌ی قدیانی مطابقت دادم.‌چ بهتر عکسا رو درآورده و خیلی واضح‌تره و ترجمه‌ی روونی هم داره. اما قدیانی عکساش کم کیفیت و ناواضحه. قیافه‌ی تن‌تن مثل نیمروی هم‌زده دراومده. ولی خب اختلاف قیمتش هم قابل توجهه. مجموع هزینه‌ای که برای تن‌تن بکنم در نهایت به گرون‌ترین کتاب کتاب‌خونه‌ام تبدیلش می‌کنه.

        

          اولین کتاب هرژه بوده و خب انتظار زیادی ازش نداشتم.
        

          پروپاگاندای تمام عیار ! 
اصلا وقتی تمام شد با خودم گفتم: این چی بود که من خوندم؟
شروع کردم که تن تن ها را بخوانم بلکه یک تجربه‌ی کمیک خوانی هم داشته باشم. این داستان اول تصویر سازی خوبی که نداشت و از طرفی انقدر سفارشی نویسی ضد شوروی بود که حالت تهوع گرفتم. خلاصه نخواندید هیچ چیزی از دست نمی‌دهید.
        

          «تن تن در سرزمین شوروی»
کمیک تن تن را اولین بار در زمانی که حدودا ۱۰، ۱۱ سالم بود در خانه یکی از آشنایان دیدم، به گمانم اولین مواجهه من با کتب مصور همان بود، و جوری جذب آن تصاویر دیدنی و داستان های با مزه شدم، که تا الان هم از خواندن و دیدن کتب مصور چه کمیک و چه مانگا ... لذت میبرم.
شرایط جوری پیش رفت که من دستم به کمیک های تن تن نرسید و بعد در خلال پیچاپیچ زندگی به فراموشی سپرده شد...
تا همین چند وقت پیش که در بهخوان چشمم به کمیک های تن تن افتاد و این شد که اولین کتاب مجموعه رو شروع کردم:
هِرژه اولین بار در سال ۱۹۲۹ در یک روزنامه بلژیکی، تن تن را معرفی کرد.(به زبان فرانسوی) این شخصیت به سرعت معروف و یکی از مشهورترین شخصیت های کمیک استریپ جهان شد.

همانطور که از اسم کتاب برمی آید تن تن که یک خبرنگار است به شوروی می رود و با موانع و مشکلات زیادی رو به رو میشود....

این کتاب از نظر هنری بسیار ساده و بدون جزئیات کشیده شده و در ابتدا به صورت سیاه و سفید منتشر شد.

از لحاظ داستانی هم بسیار ساده و بدون پیچش خاصی ماجراهایی پی در پی برای تن تن و سگش برفی روی می دهد که شانس، هوش برفی و زرنگی تن تن، برای رهایی از مشکلات کمک کننده اند. طنز و اغراق نقش زیادی در این کمیک دارد.

شخصیت های اصلی همان تن تن و سگش هستند و باقی سیاهه لشکر اند... با همین شخصیت های اصلی هم به صورت سطحی آشنا میشویم و بیشتر وزن کتاب روی ماجرا ها و نحوه رهایی از آنهاست.

این اولین کتاب، یک اثر ضد کمونیستی تبلیغاتی واقعیست! کتاب در دوره  سال های پس از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ روسیه و تشکیل اتحاد جماهیر شوروی نوشته شده. در این دوران بسیاری از کشور های اروپایی و غربی از گسترش ایدئولوژی کمونیستی در خاک خود هراس داشتند، بنابراین تبلیغات ضدکمونیستی به طور گسترده در این نواحی اجرا می شد. هرژه هم تحت تاثیر همین تبلیغات این داستان را نوشته و تصویر کرده.

روایات از واقع گرایی فاصله گرفته و به طور تماما یک جانبه شوروی را یک نظام فاسد دروغگو و ظالم نشان میدهد.....

اگر قصد دارید تمام مجموعه ماجراهای تن تن را بخوانید، برای آشنایی با سبک اولیه هرژه کتاب را بخوانید:)

        

          اولین جلد تن‌تن که انگار هنوز هرژه خیلی نقاشی کردن بلد نبوده. فقط یک بار به دشواری خواندمش. اصلا یادم نیست داستان چه بود و چه کرد.
        

          اولین جلد از تن‌تن که خواندم.
خیلی ضعیف با خط داستانی ناسالم.
خیلی شعاری علیه نظام کمونیستی شوروی.

تصویرسازی هم بسیار ضعیف.
اما دیدم در جلد دوم خیلی پیشرفت گرافیکی داشته.

______
در مقدمه‌ی فارسی آمده که
نویسنده فرانسوی است و با آلمان‌ها بوده گویی.
لذا با صهیونیست‌ها هم خیلی کل‌کل داشته و این ماجرا متعارض روایتی است که می‌گوید تن‌تن یک پسر اسرائیلی است و...

العهدة علی المدعی.
        

          کتاب دوست داشتنی و فوق العاده ای است 👍👌 می دانیم کشور شوروی (قدیم) به کشور روسیه ( امروزی) تبدیل شده است
تن تن عاشق  شغل خبرنگاری  و  کارآگاهی  و پلیسی بود و برفی سفید سخنگو هم فکر می کنم  عاشق  پلیس بازی بود 👨🏻‍🦰🐕
تن تن و برفی دور دنیا  مانند کشورهای  روسیه ، آفریقا ،  آمریکا ، عربستان ، مصر ، هند، چین و ... را گشتند و در بعضی از آنها  زندگی می کردند .
انگار ۲۴ جلد کتاب ماجراهای تن تن و برفی  یک گردش دور دنیا است. نام دوستان تن تن در  کتاب ها اینهاست: کاپیتان دریایی ،  کلکولس دانشمند ، پلیس دو قلو (  آقایان تامسون و تامپسون ) .
هرژه بلژیکی  نویسنده  خوبی است و  در کشور بلژیک ، سال  ۱۹۸۳ میلادی در گذشته است. 
        

          شخصیت اصلی کتاب «تن تن» باشه و  خبرنگار کنجکاو و خوش شانس ما سفری هم به «اتحاد جماهیر شوروی» داشته باشه، پس  دلیل قانع کننده ای برای خوندن این کتاب داریم. 

 این که نویسنده یعنی «هرژه»  در قالب داستانی ماجراجویانه و  طنز  به  تفکرات حزب کمونیست  اتحاد شوروی انتقاد می کنه، کتاب رو خواندنی کرده  ولی همین موضوع سبب سوالی  برای من شده

احتمالا بچه های نه/ ده ساله ای که  این کتاب رو در حال حاضر شروع به خوندن  می کنند،شناختی از حزب،  تروتسکی،  لنین و استالین و اقتصاد این حکومت و دیکتاتوری و..  میتونن داشته باشند؟ درکی ازش دارند؟  می تونه کتاب باعث کنجکاوی شون از حزب و این نوع تفکر و حکومت بشه که بخوان  جستجویی در مورد کشور شوروی کنند یا نه؟  زود نیست برای اشنایی با این ایدئولوژی؟ 

اگر قبول کنیم که کتاب برای مردم دوره خود نویسنده نوشته شده  پس مشکلی  هم برای خوندن این کتاب نیست
 اما  به نظر من  شاید کتاب برای دنیای قرن بیست و یکم ما و بچه های زیر سن ۱۳/۱۴ سال  مناسب نباشه. 
 
        

          من به این کتاب ۲ از ۵ می دم چون اولین کتاب هرژه بود و کمی خوب نبود  
        

          «تن‌تن در شوروی» برای من مثل ورق زدن اولین صفحه‌های دفتر خاطرات یک دوست قدیمی است؛ دوستی که بعدها قرار است سال‌ها همراه من باشد، اما اینجا تازه شروع راهش است. داستان هنوز پخته و چندلایه نشده، اما یک انرژی خام و بکر دارد که آدم را یاد دوران نوجوانی خودش می‌اندازد؛ همان روزهایی که بدون فکر به عواقب، فقط با یک کوله‌پشتی سبک راه می‌افتادیم تا دنیا را کشف کنیم.

تصاویر کتاب هنوز به آن ظرافت و رنگ‌های چشم‌نواز جلدهای بعدی نرسیده‌اند. خط‌ها ساده‌اند، سایه‌پردازی‌ها کم و شخصیت‌ها کمی اغراق‌شده‌تر به نظر می‌رسند. ولی همین خامی، حس صادقانه‌ای به کار داده که شاید در کارهای پخته‌تر گم شود. قصه هم بیشتر شبیه یک جریان بی‌وقفه از ماجراجویی‌هاست تا یک روایت با ریتم دقیق و پیچیدگی‌های روایی؛ اما همین بی‌نظمی شیرین، هیجان سفر را دوچندان می‌کند.

وقتی تن‌تن را می‌بینم که بی‌پروا در دل شوروی می‌دود، با آدم‌های غریبه حرف می‌زند، به دام می‌افتد و دوباره فرار می‌کند، یاد خودم می‌افتم که در سنین کم، فقط با شهامت و کمی بی‌خیالی جلو می‌رفتم. این جلد شاید از نظر فنی و هنری بهترین اثر هرژه نباشد، اما یک چیز دارد که تکرارنشدنی است: آن حس آغاز، آن لحظه‌ای که یک ماجرای طولانی و پر از خاطره تازه شروع می‌شود.

برای من، «تن‌تن در شوروی» مثل دیدن اولین لبخند یک دوستی‌ست که می‌دانی قرار است سال‌ها کنارت باشد. شاید کامل نباشد، شاید حتی گاهی بی‌نظم باشد، اما درونش یک جرقه زنده هست که همه ماجراهای بعدی از همان روشن می‌شود.


        

          

یه خبرنگار با کله‌خری خاص خودش، وسط دنیایی که همه چیزش ساختگیه، دنبال حقیقتی می‌دوه که شاید هیچ‌کس نخواد بشنوه.