نمیشه با اشعار شعرای بزرگ قیاسش کرد ولی در کل کتاب شعرهای دل نشینی داشت
هرچند در نیمه اول کتاب در بعضی اشعار ،قیصر انگار برای مخاطب شعر نگفته و  بیشتر خط خطی ذهن کرده تا طبعش گرم شه نیمه دوم با قدرت بیاد تو زمین...
        

          من جز برای تو نمیخواهم خودم را
ای از همه من‌های من بهتر، منِ تو

---------------

اگرچه پرسش بی‌پاسخی است، می‌پرسم :
چرا همیشه چنان و چرا همیشه چنین ؟
---------------

چه غربتی است، عزیزان من کجا رفتند ؟
تمام دوروبرم پر ز جای خالی‌ها

---------------

چون به جز سایه ندیدند کسی در پی خود
همه از دیدن تنهایی خود ترسیدند

---------------

در پی دوست همه جای جهان را گشتند
کس ندیدند پر آیینه به خود خندیدند

---------------

پیش بیا! پیش بیا! پیش‌تر!
تا که بگویم غم دل بیش‌تر!
        

          آغاز فروردینِ چشمت، مشهدِ من
شیرازِ من اردیبهشتِ دامن تو
        

          کتاب شعر بسیار زیبایی به قلم استاد قیصر امین پور.
همه جور اشعاری در این کتاب هست و همه ی اشعار به عشق تمام نمی شوند.
        

          با عرض سلام و احترام خدمت همه "نیمایی دوستان و مشتاقات" :دی 

بنده اصولا با شعر نیمایی و مشتقاتش ارتباط برقرار نمیکنم. نه این که دوست نداشته باشمشون اما از نظر من شعر باید آهنگین باشه، باید روح آدمو به پرواز در بیاره والا چه توفیری با نثر داره.

اوایل کتاب به نظرم خیلی مایوسانه بود  خیلی دوسش نداشتم. اما به نظرم از غزل ها به بعد اون حال مایوسانه کمتر شد شاید آهنگ شعر یه جورایی اون حال و هوا رو مخفی کرد و اشعار دوست داشتنی تر شد تا چند صفحه آخر که رباعیات بودند و صرفا به نظرم چهارتا مصرع بودن!

"چیستان" رو از همه بیشتر دوست داشتم، "فوت و فن عشق" و "دستور زبان عشق" هم غزل های دوست داشتنی ای بودند.

ب نظرم کتاب 3.5 بود
        

          دست عشق از دامن دل دور باد
می توان آیا به دل دستور داد؟

نمی دونم چه طور بعضی ها می تونن قیصر رو دوست نداشته باشن، واقعا خیلی سخته.
        

          کتاب شیرینیه 
اولین کتاب شعری که خوندم از قیصر امین پور بود و همیشه با خوندن اشعارش حس خوبی پیدا میکنم 
        

          انگار که با جان چیزی را چشیده‌ست که می‌توان به آن گفت حکمت
        

          شعرهای مرحوم قیصر امین پور محشره...
        

          بعد از مرگ قیصر امین‌پور مثل تمام آدم‌های دیگری که بعد از فوت تازه به صرافت خواندن کتابهایشان می‌افتیم من هم شروع به خواندن شعرهایش کردم. بعضی شعرها عالی و بعضی دیگر را دوست نداشتم اما در کل خواندنش توصیه می‌شود.
        

          پیش بیا! پیش بیا! پیشتر
تا که بگویم غم دل بیشتر

دوست ترت دارم از هرچه دوست
ای تو به من از خود من خویشتر

دوست تر از آنکه بگویم چقدر
بیشتر از بیشتر از بیشتر
        

          مدتها پیش خوندم. بی ادعا، خوب است
        

          چه هیاهوی احمقانه ای میخواستند سر این کتاب راه بندازن که قیصر دیگه اون آدم آرمانگرای 20 سال پیش نیست. همه ش به خاطر دو سه تا شعر کوچولو درباره صلح و این حرفا.
یکیش اشتباه نکنم این بود:

پرنده
نشسته روی دیوار
گرفته یک قفس به منقار
        

          به نظر من عاشقانه ترین و درونی ترین اشعار قیصر را می شود در «دستور زبان عشق» یافت.
        

          آنکه دستور زبان عشق را
بی‌گزاره در نهاد ما نهاد

خوب می‌دانست تیغِ تیز را
در کفِ مستی نمی‌بایست داد

#قیصر_امین‌پور
        

          دستور زبان عشق» قیصر امین‌پور، مجموعه‌ای از شعرهای عاشقانه و دلی با زبانی ساده و عمیق است.


        

          کتابی برای همیشه
        

          باسلام : کتاب واقعا بینظیره و خیلی بهتر از اینه های ناگهان بود.
شعر ها بسیار مفهومی و معنی آنها بی‌نظیر.
تمام عبادات ما عادت است
به بی عادتی کاش عادت کنیم