یادداشت محدثه ز
2 روز پیش
با عرض سلام و احترام خدمت همه "نیمایی دوستان و مشتاقات" :دی 
بنده اصولا با شعر نیمایی و مشتقاتش ارتباط برقرار نمیکنم. نه این که دوست نداشته باشمشون اما از نظر من شعر باید آهنگین باشه، باید روح آدمو به پرواز در بیاره والا چه توفیری با نثر داره.
اوایل کتاب به نظرم خیلی مایوسانه بود  خیلی دوسش نداشتم. اما به نظرم از غزل ها به بعد اون حال مایوسانه کمتر شد شاید آهنگ شعر یه جورایی اون حال و هوا رو مخفی کرد و اشعار دوست داشتنی تر شد تا چند صفحه آخر که رباعیات بودند و صرفا به نظرم چهارتا مصرع بودن!
"چیستان" رو از همه بیشتر دوست داشتم، "فوت و فن عشق" و "دستور زبان عشق" هم غزل های دوست داشتنی ای بودند.
ب نظرم کتاب 3.5 بود
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.