خرده روایتهایی از زیارت اربعین
ته مصاحبه همشون می‌گفتن: باید باشی و ببینی
می‌گفتن: گفتنی نیست... دیدنیه!
همه خوشحالن از این که دیده شدن.
اینقدر با ارزشه این دیده شدن توسط یه سلطان یه سرور، که دیگه هیچی برات مهم نیست...هیچی رنجت نمیده!
این که میفهمی صاحب داری!
این که میفهمی کسی رو داریم که مواظبمونه
وقتی میخونی این کتابو با بغض و اشک، یه لبخندی هم گوشه لبت میاد که چه خوبه که چیزایی که اینا دیدن منم ببینم! همون حس مشترک
این اتفاق حقیقتا جایگزینی نداره
حقیقتا یه معجزه س
حتما خبری هست توی عالم....
باید رفت دید!!!
خاطرات همه جور ادمی توش هست..از دانشجوی ایرانی تا خارجی
از کاسب ایرانی تا دکتر دانمارکی از جوون ایرانی و افغانی و تایلندی
تا عکاس و شاعر و روحانی و همه و همه از لطف های ارباب می گفتن ..
عزتی به زوار میزارن مخصوص پادشاهان است..
چقدر اشک ریختم سر این کتاب بد جور هوایی شدم هوایی صحن و سرا و خاک پای زوارت
        

          این کتاب عطش شما را برای پیاده روی اربعین بیشتر می کند ،  کتاب موکب آمستردام  هم  به دید شما را  نسبت سفر رابعین    بیشتر می کند
        

          مطالعه این کتاب در تاریخ ۱۳۹۸/۰۷/۰۷ به پایان رسیده است.
        

          کتاب که تمام شد ناخودآگاه آوردمش جلوی صورتم که ببوسمش!
بیراه نبود...
آیه‌های روشنی داشت از خوف و رجا... با هر روایتش می‌شد ایملنی تازه آورد به قصه ی پر اعجاز اربعین!
کاش این کتاب به همه‌ی زبان‌های دنیا ترجمه می‌شد، البته با حفظ روانی و شیوایی قلم نسخه‌ی ایرانیش!
        

           دوستی بهم گفت که پادشاهان پیاده جزء اولین روایت های اربعین رفتن ایرانی هاست؛ با این حساب احتمالا توی چاپ های اول و برای مخاطب اربعین نرفته باید خیلی جذاب بوده باشه.اما برای من اربعین رفته ی چندتا کتاب درباره اربعین خونده هم خالی از لطف نبود.
کتاب بطور کلی جمع آوری صحبت هاییه که با مردم از سن و طبقه و مذهب و ملیت های مختلف شده. متن کتاب عینا گفته های خود افراده و طبقه اجتماعی و سن و سالشون رو میشه از متن فهمید. حتی اونجایی که از زبون عرب ها بیان شده بود  اصطلاحات عربی  زیر پوست ترجمه حس می شد. 
نکته جالب برام این بود که تمام مدتی که کتاب رو می خوندم حس می کردم مصاحبه شونده و مصاحبه کننده دارن راه می رن و حرف می زنن! شاید چون اربعین رفتم این حس رو داشتم! 
بین روایت ها از روایت همشهری تربت جامی م، روایت بچه ده ساله، روایت پاکبان، روایت موکب دار عراقی و روایت زائر پاکستانی خیلی خوشم اومد. روایت مرد عراقی از زمان صدام کمک م کرد که حس و حال مردم عراق رو بیشتر درک کنم. به حال  پاکبان غبطه خوردم و دلم  از سختی هایی که مردم کشور همسایه برای زیارت می کشن گرفت.
بهش پنج ندادم چون کتابا و روایت های عمیق تری هم از اربعین خوندم اما این کتاب به نظرم قشنگ بود و باعث شد اربعین رو از چشم خیلی ها ببینم

        

          کاش جلد دوم هم بسازن براششش 
جا داره واقعا
        

          بسم‌الله الرحمن الرحیم
معلوم نیست مبدا سفر کجاست...
مگر مهم است سفر از کجا آغاز می‌کنی،
چه فرقی دارد اهل کدام سرزمینی.

حب‌الحسین یجمعنا فی کربلاء یوم الاربعین
ان‌شاءالله

اگر تنها دلیل یکی‌بودن، همدل‌شدن و باهم بودن، همین یک خط باشد، کافی است الی‌یوم‌القیامة

پ.ن۱: بخوانید، هر دو کتاب‌را. فرق چندانی ندارند. جز اینکه موکب آمستردام، فقط روایت عشاقی را نقل می‌کند که از قاره‌سبز به جاده اربعین رسیدند.

پ.ن۲: شاید یکی از روایت‌ها، بالاخره راهیتان کرد تا دعاهایمان را جامه عمل بپوشانیم: بابی انتم و امی و نفسی و مالی و ولدی... چرا بهانه مالی بیاوریم، بچه‌کوچک را مانع بدانیم و هزار دلیلی که در برابر  عظمت امام، گم می‌شود.

پ.ن۳: خودتان را به زمان و مکان اربعین برسانید.

پ.ن۴: چقدر نام و تصویرسازی کتاب موکب امستردام، دوست‌داشتنی و دلنشین است. جلد کتاب پادشاهان پیاده نیز هوشمندانه انتخاب شده، هر چند نام کتاب را دوست ندارم.

پ.ن۵: گاهی قلم از روایت باز می‌ماند و به تکرار می‌افتد و صفحات جلو نمی‌رود. خصوصاً در میانه کتاب پادشاهان‌پیاده... مهم نیست. انقدر روایت این آدم‌ها شیرین و خواندنی است که کتاب را یک نفس تمام کنی.
        

          معجزه های مشایه اربعین رو برا افراد تو این کتاب آوردند جذابه
        

          این کتاب یک کتاب ساده و معمولیست درباره‌ی یک اتفاق غیر معمولی اتفاقی به بزرگی اربعین حسین(ع) که هر سال ابعادش بزرگتر و از نظر ذهن مادی ما غیر معمولی تر میشود.
خوبی سادگی کتاب این است که از کودک نه ساله تا پیرمرد شصت و خورده ای ساله  روایت خود را دارند
و از حس و حال متفاوتی  که زن و مرد و پیر و جوان و کودک در این اتفاق تجربه می‌کنند باخبر میشوی
پس هر وقت دوست داشتی یک کتاب معمولی از یک اتفاق غیر معمولی بخوانی این کتاب گزینه‌ی خوبیست.😁

        

          عالی بود روایت های متفاوت و جذاب
        

          این که یک نویسنده ای ایستاده در جاده ی نجف به کربلا، در روزهای حوالی اربعین، و از آدم ها پرسیده آن جا چه می کنند، جذبم نکرد که بخرمش. می توانست یک کتاب دم دستی، خسته کننده و تکراری باشد. نبود!
دوستی خرید و من زودتر از خودش خواندمش و شد یکی از بهترین تجربه های کتاب خواندن در سفر و اصلا یکی از بهترین تجربه های کتاب خواندن.
        

          صحبت با زائران اربعینی سیدالشهدا. در نجف، مسیر نجف تا کربلا و خود کربلا، سراغ افراد مختلفی می روند و مردم از هر قشری، حس و حالشان نسبت به امام حسین  زیارت اربعین را می گویند. برخی از سرگذشت و قسمت عجیب شان نیز می گویند. از نکات بسیار خوب کتاب، جامعه گسترده مصاحبه شوندگان است. از شیعه و سنی و ایرانی و آلمانی و تاجیکی و معلم و مجری و کارمند و زن و مرد و کودک و ... در این کتاب مصاحبه گرفته شده است. کتاب هم حسی خوبی ایجاد می کند
        

          می‌گویند اگر می‌خواهی شیعه را بشناسی، سه بار آرام بگو حسین...حسین...حسین. یک دفعه چشم‌هایش غرق اشک می‌شود، چانه اش می‌لرزد و رویش را برمی‌گرداند.
همین قدر عمیق، همین قدر جان دار.
امشب دلم کربلا می‌خواست. بی هیچ دلیلی، دلم می‌خواست.
شبیه خیلی آدم‌های این کتاب. در یک لحظه دلشان خواسته و راه افتاده‌اند و رفته‌اند. 
برای بعضی‌ها این یک لحظه اندازه یک پلک زدن بوده؛ برای بعضی‌ها این یک لحظه، یک سال طول کشیده است.
فرقی هم ندارد این لحظه چه قدر طول کشیده است. همه‌شان رسیده‌اند به آن جاده.
گاهی خیال می‌کنم؛ در قیامت هم همه عالم به محضر رب می آیند و می‌روند از اول خلقت تا آخرش و ما هنوز محو حسینی هستیم که قدم به محشر گذاشته است. ما را با محشر و اهلش چه کار وقتی بعد از عمری به حسین رسیده‌ایم برای تماشایش.