سِنافور!
کتاب داستانی که بیشتر مانیفست اعتقادی یحیی‌سنوار و همرزمانش در حماس بود...
از همان کودکی وقتی حرف از عملیات استشهادی می‌شد، از خودم می‌پرسیدم:
یعنی کشتن و زخمی کردن یکی دو نفر ارزشش را دارد؟
این‌ها یک نفر می‌کشند آن‌ها به هزارنفر سخت می‌گیرند، این معامله به سود کیست؟
می‌پرسیدم یعنی آن کسی که خود خواسته می‌رود برای شهادت، آخرین نگاهش به نمودهای زندگی چگونه است؟
قبل از عملیات به چه فکر می‌کند یا اصلا چه می‌شود که عملیات استشهادی را انتخاب می‌کند؟
جواب بیشتر سوالاتم را با ذهن ابوحمزه و قلم یحیی‌سنوار گرفتم... لااقل بی‌واسطه فهمیدم چه چیزی در قلب و ذهن مبارزان حماس می‌گذرد و این دستاورد کمی نیست!
کتاب شاید از قصه دور باشد اما به تعبیر و توصیف ادبی بسیار نزدیک و غنی است و این نوع نوشتن با تکیه بر درونیات به جای وقایع بیرونی را در قلم چندی از داستان‌نویسان عرب حوزه‌ی مقاومت، دیده ام.
کتاب، داستان تولد تا دستگیری یکی از مبارزان جنبش حماس است که یحیی سنوار در همان روزهای اسارتش در زندان‌های رژیم صهیونیستی می‌خواسته این قصه‌ها را به تعداد یک مجموعه برساند، اما نمی‌دانم چند دلاور دیگر را روایت کرده...
      

        نمی‌دانم علت این حجم از مهجور ماندن این کتاب کم‌کاری نویسنده در معرفی و تبلیغ و دادار دودور مرسوم نویسنده‌هاست یا متولیان حوزه‌ی کتاب!
کتاب در مجموع به لحاظ داستان پردازی بسیار خوب است. قلم نویسنده گاهی با انتخاب کلمات ناملموس و شعارگونه ضعیف می شود اما سرعت وقایع اتفاقیه و گرخ‌افکنی‌ها انقدر بالا و غافلگیرکننده است که نمی‌شود در چاله‌های زبانی کتاب، مدفون شد!
شخصیت پردازی دقیق و با جزئیات است آنقدر که حذف هیچ‌کدام ممکن نیست!
کتاب یک رمان تاریخی است که ایران ۱۳۴۰ تا ایران ۱۳۹۵ را روایت می‌کند! نویسنده تلاش کرده تا مهم‌ترین اتفاقات ایران در این سال‌ها را بخوبی به زندگی شخصیت‌ها پیوند بزند... اگرچه در نگاه اول شاید ملال‌انگیز به نظر برسد اما کم‌کم با آدم‌های قصه آنقدر خانه یکی می‌شود که دلتان می‌خواهد بدانید آن‌ها ۵۰سال بعد کجا هستند و چه می‌کنند!
      

        از آن کتاب‌های خواشخوان که آنقدر تند تند درگیر ماجراهایش می‌شوید که نمی‌توانید نصفه و نیمه رهایش کنید.
شخصیت‌پردازی بسیار قوی است آنقدر که هیچ‌کدام بی‌دلیل وارد قصه نمی‌شوند و بی‌هوا درونش گم نمیشوند، حتی پسرک دست فروش باغ ملی!
از آن قصه‌هایی که یک ماجرای تاریخی را طوری وسط تار و پودش بافته اند که کتاب همانقدر که قصه است تاریخ هم هست در حالیکه اصلا بخش تاریخیش گل‌درشت نیست... ماجرای کتاب در دهه‌ی ۴۰ ایران رقم می‌خورد و سری هم می‌زند به یکی از اتفاقات مهم آن روزهای ایران!
خواندن کتاب را به همه پیشنهاد می‌کنم!
      

        از مدافعین حرم زیاد کتاب نخوانده‌ام، حتی ان معروف‌هایش را اما زیاد پای صحبت خانواده‌هایشان نشسته‌ام. در هر قصه‌ی این کتاب که گاهی اشک می‌شد در گوشه‌ی چشمم و گاه لبخند روی لب و گاه اضطراب در دلم، خاطره‌ی تک‌تک آدم‌ها درونم زنده می‌شد..‌
نمی‌داتم ریشه قصه‌ها در کجاست اما می‌دانن هر قصه‌ای در گوشه‌ای از عالم، به خاطره‌ای گره خورده است!
در این کتاب تنوع موضوعات و زاویه‌ی نگاه متفاوت هر قصه و نویسنده به موضوع داعش، فوق‌العاده جذاب است...
کتاب در مجموع بسیار خوشخوان و خوش قلم با داستان‌هایی جذاب و گیراست...
      

        حدودا ۱۰ سال پیش در یک کتابفروشی دیدمش، دوست داشتم بخوانمش، خریدم اما نشد... تا حوالی ۳۰سالگی!
قلم و ماجراها در ابتدا بنظرم نوجوانانه آمد، نهایتا مطلوب همان ۱۸ سالگی... اما نیمه دوم کتاب،هم اشکم را درآورد هم غافلگیرم کرد هم مجبورم کرد تا تمام نشده، کتاب را رها نکنم!
هرچند گاهی آموزه‌ها و مفاعیم و توصیفاتش زیادی لخت و صریح و بی‌پیرایه بود، ولی حال خوش و احساساتی زیسته باعث شد تا آخر پای کتاب بماند.
      

        کتاب که تمام شد ناخودآگاه آوردمش جلوی صورتم که ببوسمش!
بیراه نبود...
آیه‌های روشنی داشت از خوف و رجا... با هر روایتش می‌شد ایملنی تازه آورد به قصه ی پر اعجاز اربعین!
کاش این کتاب به همه‌ی زبان‌های دنیا ترجمه می‌شد، البته با حفظ روانی و شیوایی قلم نسخه‌ی ایرانیش!
      

        به معنای واقعی کلمه وادادگی!
اسمش سفرنامه لبنانه ولی انقدری که این نویسنده تو کتاب به اسلام و انقلاب و دولت و ملت ایران تاخته، بعید می‌دونم کریس تریو توی "آرگو" پرداخته باشه... شخصیت نویسنده رو نمی‌شناسم ولی کتاب برام جذاب و مطلوب نبود