کتاب متوسط است .اگر مختصرتر و مفیدتر بود بهتر بود.
      

        کتابی برای آشنایی نوجوان با یکی از شخصیت های معاصر آقای محمدتقی بهجت . کتابی صمیمی و روان و دوست داشتنی .
      

        بخشی از کودکی و نوجوانی و فراز و نشیب زندگی این مرد بزرگ به تصویر  کشیده شده است .اگر خداوند بخواهد چطور دست یتیمی را می گیرد و به بهترین موقعیت می رساند.
      

        بخشی از کودکی و‌نوجوانی خانم طاهره صفارزاده را بیان می کند .
شاعر و نویسنده معاصر . مناسب ۱۲ سال به بالا .مفید بود.
      

        من از این کتاب خیلی آموختم ..این که اگر رفتاری در اطرافیان من را آزار می دهد باید برگردم به خودم و نمود آن را در خودم ببینم .
بسیار در پذیرش دیگران و خود کتاب موثری است .تمرین های خوبی دارد.
      

        بخاطر جمله ی اول کتاب که خیلی خطرناک می تواند باشد .
"بدنت متعلق به خود توست و تو می توانی برایش تصمیم بگیری."
نه بابا! این طرز فکر خیلی بده خیلی .
تازه از آن بدتر چیزیست که القا می شود در کل کتاب .
ملاک ارتباط با دیگران حس و احساس توست نه عقل .

      

        یک‌پسربچه پرحرف که دائم به صورت متکلم وحده دارد از بابایش حرف می زند ..ادبیات یک بچه دبستانی و وجود غلط های املایی به عمد با رنگ قرمز آنرا مناسب کودکان می کند اما حجم کتاب بسیار زیاد است برای کودک .وجود کلمات نازیبای زیاد در هرصفحه . آدم بزرگها و بچه هایی که خیلی بهم فحش می دهند .وحود داستان های بزرگترانه مثل عشق دختر همسایه و عاشقی همه ی پسرها نسبت به او و مسائلی از این دست در کتاب ، کتاب را با وجود محتوای خوبی که بعضا دارد که اکثرا به درد بزرگترها می خورد ، ناخواندنی کرده است .
حیف عکس روی جلد و حیف سوژه جذاب !
      

        یک داستان زیبا درباره ی دوستیابی و تنهایی و رهایی از آن به روش یک جوجه تیغی ..

      

        جریان شناور و پرهیجان یک زندگی و آدم ها و شرایط پیش بینی نشده را در قالب یک داستان ساده اما زیبا بیان کرده است .
مناسب تا ۵ سال
      

        دختری با حساسیت بالا نسبت به همه چیز .. اگر چنین فرزندی ندارید بی جهت به او حساسیت داشتن را یاد ندهید .چه کاری است!
      

        از لحاظ تصویرگری در چند صفحه اشکالات تربیتی داشت . که مهرتاییدی بود برای نماد رنگین‌کمان  در جای جای کتاب .
      

        برای من حوصله سر بر بود ‌‌‌...غافلگیری و کشش داستانی برای من بزرگسال نداشت ..اگر نبود انگیزه ارزیابی ادامه نمی دادم و نمی خواندمش ..هرچند کتاب بسیار مفیدی است و در دل یک سفر به زمان انگیزه های افراد برای همراهی نکردن امام حسین علیه السلام را بیان کرده است .
      

        فوق العاده قصه ی جذابی دارد ..خیلی وقت بود رمانی به این جذابیت نخوانده بودم .قصه مردسالاری و ظلم به زنان ،قصه ی بردباری و فداکاری، قصه ی ایمان واقعی و ظاهری .
      

        به نام خدا . بعضی از روایت ها واقعا خوب بود ولی بعضی چالش خاصی نداشت و ارزش کتاب شدن نداشت .اما در کل کتاب خوبی بود .راضی هستم از خواندنش .
      

        بهتر بود اسمش *جای خالی نان* باشد .
چرا که هرچه کشیدند از نبود نان بود .
قدرت قلم و‌نگاه آقای دولت آبادی خیره کننده بود .یک شاهکار..