یادداشت فاطمه سادات مظلومی

        کتاب که تمام شد ناخودآگاه آوردمش جلوی صورتم که ببوسمش!
بیراه نبود...
آیه‌های روشنی داشت از خوف و رجا... با هر روایتش می‌شد ایملنی تازه آورد به قصه ی پر اعجاز اربعین!
کاش این کتاب به همه‌ی زبان‌های دنیا ترجمه می‌شد، البته با حفظ روانی و شیوایی قلم نسخه‌ی ایرانیش!