شروع گیرا و پایان تکان دهنده 
این مهمترین ویژگی مجموعه داستان  مرتضی برزگر می‌باشد.
که همین تا ساعاتی بعد از خواندن داستان ذهن مخاطب خود را درگیر میکند.
ای‌کاش در کنار تصویرسازی خوب و پل های عالی،نویسنده روی زبان داستان بیش‌تر کار می‌کرد.
در بین داستان‌ها ،”این پای من نیست” که درباره شهدای غواص بود را بیشتر از همه دوست داشتم
          

            داستان کوتاه،
جذاب و گیرنده
و البته برای بعضی ها شاید کمی تلخ.
قلب نارنجی فرشته🧡
 کتابی سرشار از غافلگیریه که به نظرم یکی از بهترین ها بود .

          

            یک مجموعه داستان بزرگسال است .چند داستان از نظر محتوایی ارتباط معنایی دارند و حول و حوش مسئله خیانت در زندگی زناشویی می چرخد.
یک داستان با ته مایه ای از طنز و عشق ،مفاهیم دلتنگی ،غربت و حتی یک داستان تخیلی را شامل می شود.قلم  و  فرم داستان ها نشان می دهد،نویسنده حرفه ای است.احساس کردم با داستان های این مجموعه دارد خودش را محک می زند و به مخاطب و خودش نشان می دهد از پس هر مدل داستانی بر می آید.
داستانی که راوی نوجوان داشت،داستان با پایان غافلگیر کننده،داستان دوم شخص،داستان لوتی و لوتی مسلکی، داستان مدرن ،داستان تخیلی  و....
الحق داستان هایش گیرایی داشت و با وجود اینکه محتوای بعضی از آنها را نمی پسندم در کل ،کتاب نمره خوبی دارد.
گل سر سبد داستان هایش،داستانی است  از زبان یکی از شهدای غواص دست بسته ، پر از فلش بکهای به جا و رفت و برگشت های مناسب  و تصویر سازی هایی که مو بر تن راست می کرد.


          

            داستان‌های مرتضی برزگر در مجموعه داستان موفق «قلب نارنجی فرشته» چند ویژگی مهم و متمایز دارند که شاید در داستان «چراغی برای شاه» بهتر بتوان همه آن‌ها را در کنار هم برشمرد.

نخست آنکه اگرچه زبان داستان‌های برزگر اغلب ساده و روان و حتی خونسرد است، اما هر داستان زبانی ویژه هم دارد. از زبان بک کودک جنوب شهری گرفته تا یک نویسنده خارج رفته، از زبان یک همسر شهری خیانت دیده تا زبان فال‌فروش و خیابانگرد دهه ۵۰.  با این همه علاوه بر سادگی نوعی سیاهی و طنز کلامی در زبان اغلب داستان‌ها مشهود است.

ویژگی مهم دیگر داستان‌ها آن است که اگرچه بسیاری از داستان‌ها در قالب روایی و تک‌گویی نوشته شده اما برخلاف اغلب داستان‌های ایرانی این قالب، تأکید بسیار بر پلات و ماجرا دارد. نویسنده خود راموظف دیده برای تک تک رویدادهای تاثیرگذار داستان زمینه‌چینی و حتی دسیسه‌چینی کند. موضوعی که در بسیاری از داستان‌های به ویژه روایی ما مغفول است اما به داستان‌های برزگر استخوان‌بندی استواری بخشیده است. همین موضوع هم باعث شده بسیاری از داستان‌های برزگر پایانی تکان‌دهنده و گاه حتی میخکوب کننده داشته باشد.

دسیسه‌چینی نویسنده و توجه به پلات تا حدی است که برای نمونه در همین داستان «چراغی برای شاه» حتی نام داستان نیز همراه با نوعی صنعت براعت استهلال انتخاب شده و در پلات نهایی داستان تاثیرگذار است و به کشف گام گام ماجرای شگفت و البته بامزه داستان کمک می‌کند. 

ویژگی دیگر آثار برزگر که به ویژه در این داستان محسوس است ور رفتن به زخم‌های آدمی است. گویی نویسنده هر بار به گوشه‌ای از جعبه سیاه خود و آدمیان دیگر سرک می‌کشد و آن را دستمایه داستان می‌کند تا خواننده را ناگزیر در همراهی با داستان کند. 

همچنین حتماً باید به نقش مهم آنچه در روایت‌شناسی «روایت‌گیر» می‌نامیم در برخی داستان‌های برزگر اشاره کرد. روایت‌گیر داستان‌های برزگر نه تنها کسی است که راوی داستان را برای او روایت می‌کند بلکه حتی به عنوان یک شخصیت داستانی نقشی مهم و تاثیرگذار در ماجرای داستان دارد. روایت‌گیری که اساساً در داستان‌نویسی ایرانی اغلب مغفول است و حتی در داستان‌نویسی جهان نیز اغلب نقش چندانی در داستان و دست کم پیشرفت پلات ندارد و صرفاً انگیزه روایت داستان را فراهم می‌کند. 

در پایان آنچه مجموعه داستان «قلب نارنجی فرشته» را جذاب‌تر می‌کند تفاوت داستان‌ها با یکدیگر است. داستان‌هایی که چه در فضا، چه در زبان، چه در ماجرا، چه در زاویه‌دید و چه حتی در فرم تفاوت‌های جدی دارند و از برزگر تصویر نویسنده‌ای کاملاً تجربه‌گرا می‌سازند و خواننده پس از رفتن به داستان بعدی نمی‌تواند حدس بزند با چگونه داستانی رو به رو خواهد بود. اگرچه ویژگی‌های مشترکی همچون پایان شگفت‌انگیز در اغلب داستان‌ها وجود داشته باشد.
          

            مرتضی برزگری رو از اینستاگرام شناختم. کم کم نوشته های اینستاگرامش منو جذب کرد و ترغیب کرد که یکی از کتاب هاش رو بخوانم. این کتاب مجموعه ای از داستان های کوتاه برزگریست. با بعضی داستان ها بغض کردم و اشک ریختم و با بعضی داستان ها هم ارتباط چندانی نگرفتم. اما نقطه ی مشترک همه ی داستان ها، غافل گیری های انتهاش بود. نویسنده در طول داستان، وقایع رو به یک شکل کنار هم میچید تا ذهن انسان یک سری نتیجه گیری ها بکنه اما انتهای داستان مثل یک پتک بر سر خواننده فرود می آمد و همه ی تصورات آدمیزاد رو بهم می ریخت. خب این به نظرم خیلی هنرمندی میخواد اما از یه جایی به بعد همین غافلگیری ها هم تکراری میشد و خواننده اگر نمی تونست انتهای داستان رو حدس بزنه، حداقل می دونست اون چه که فکر می کنه نمیشه! در کل من از خوندن مجموعه ی داستان ها لذت بردم و به نظرم نویسنده در جذب کردن احساس خواننده هاش موفق بوده و هست.