یک کتاب شُسته رُفته با مجموعه داستان های قشنگ  و کوتاه
من  از خوندنش خیلی لذت بردم .

        

          شروع گیرا و پایان تکان دهنده 
این مهمترین ویژگی مجموعه داستان  مرتضی برزگر می‌باشد.
که همین تا ساعاتی بعد از خواندن داستان ذهن مخاطب خود را درگیر میکند.
ای‌کاش در کنار تصویرسازی خوب و پل های عالی،نویسنده روی زبان داستان بیش‌تر کار می‌کرد.
در بین داستان‌ها ،”این پای من نیست” که درباره شهدای غواص بود را بیشتر از همه دوست داشتم
        

          قلم ایشون بی نظیر بود، و داستان هاشون آدم رو غرق میکرد و کاملا قابل تصور بود.
        

          داستان کوتاه،
جذاب و گیرنده
و البته برای بعضی ها شاید کمی تلخ.
قلب نارنجی فرشته🧡
 کتابی سرشار از غافلگیریه که به نظرم یکی از بهترین ها بود .

        

          یک مجموعه داستان بزرگسال است .چند داستان از نظر محتوایی ارتباط معنایی دارند و حول و حوش مسئله خیانت در زندگی زناشویی می چرخد.
یک داستان با ته مایه ای از طنز و عشق ،مفاهیم دلتنگی ،غربت و حتی یک داستان تخیلی را شامل می شود.قلم  و  فرم داستان ها نشان می دهد،نویسنده حرفه ای است.احساس کردم با داستان های این مجموعه دارد خودش را محک می زند و به مخاطب و خودش نشان می دهد از پس هر مدل داستانی بر می آید.
داستانی که راوی نوجوان داشت،داستان با پایان غافلگیر کننده،داستان دوم شخص،داستان لوتی و لوتی مسلکی، داستان مدرن ،داستان تخیلی  و....
الحق داستان هایش گیرایی داشت و با وجود اینکه محتوای بعضی از آنها را نمی پسندم در کل ،کتاب نمره خوبی دارد.
گل سر سبد داستان هایش،داستانی است  از زبان یکی از شهدای غواص دست بسته ، پر از فلش بکهای به جا و رفت و برگشت های مناسب  و تصویر سازی هایی که مو بر تن راست می کرد.


        

          داستان‌های مرتضی برزگر در مجموعه داستان موفق «قلب نارنجی فرشته» چند ویژگی مهم و متمایز دارند که شاید در داستان «چراغی برای شاه» بهتر بتوان همه آن‌ها را در کنار هم برشمرد.

نخست آنکه اگرچه زبان داستان‌های برزگر اغلب ساده و روان و حتی خونسرد است، اما هر داستان زبانی ویژه هم دارد. از زبان بک کودک جنوب شهری گرفته تا یک نویسنده خارج رفته، از زبان یک همسر شهری خیانت دیده تا زبان فال‌فروش و خیابانگرد دهه ۵۰.  با این همه علاوه بر سادگی نوعی سیاهی و طنز کلامی در زبان اغلب داستان‌ها مشهود است.

ویژگی مهم دیگر داستان‌ها آن است که اگرچه بسیاری از داستان‌ها در قالب روایی و تک‌گویی نوشته شده اما برخلاف اغلب داستان‌های ایرانی این قالب، تأکید بسیار بر پلات و ماجرا دارد. نویسنده خود راموظف دیده برای تک تک رویدادهای تاثیرگذار داستان زمینه‌چینی و حتی دسیسه‌چینی کند. موضوعی که در بسیاری از داستان‌های به ویژه روایی ما مغفول است اما به داستان‌های برزگر استخوان‌بندی استواری بخشیده است. همین موضوع هم باعث شده بسیاری از داستان‌های برزگر پایانی تکان‌دهنده و گاه حتی میخکوب کننده داشته باشد.

دسیسه‌چینی نویسنده و توجه به پلات تا حدی است که برای نمونه در همین داستان «چراغی برای شاه» حتی نام داستان نیز همراه با نوعی صنعت براعت استهلال انتخاب شده و در پلات نهایی داستان تاثیرگذار است و به کشف گام گام ماجرای شگفت و البته بامزه داستان کمک می‌کند. 

ویژگی دیگر آثار برزگر که به ویژه در این داستان محسوس است ور رفتن به زخم‌های آدمی است. گویی نویسنده هر بار به گوشه‌ای از جعبه سیاه خود و آدمیان دیگر سرک می‌کشد و آن را دستمایه داستان می‌کند تا خواننده را ناگزیر در همراهی با داستان کند. 

همچنین حتماً باید به نقش مهم آنچه در روایت‌شناسی «روایت‌گیر» می‌نامیم در برخی داستان‌های برزگر اشاره کرد. روایت‌گیر داستان‌های برزگر نه تنها کسی است که راوی داستان را برای او روایت می‌کند بلکه حتی به عنوان یک شخصیت داستانی نقشی مهم و تاثیرگذار در ماجرای داستان دارد. روایت‌گیری که اساساً در داستان‌نویسی ایرانی اغلب مغفول است و حتی در داستان‌نویسی جهان نیز اغلب نقش چندانی در داستان و دست کم پیشرفت پلات ندارد و صرفاً انگیزه روایت داستان را فراهم می‌کند. 

در پایان آنچه مجموعه داستان «قلب نارنجی فرشته» را جذاب‌تر می‌کند تفاوت داستان‌ها با یکدیگر است. داستان‌هایی که چه در فضا، چه در زبان، چه در ماجرا، چه در زاویه‌دید و چه حتی در فرم تفاوت‌های جدی دارند و از برزگر تصویر نویسنده‌ای کاملاً تجربه‌گرا می‌سازند و خواننده پس از رفتن به داستان بعدی نمی‌تواند حدس بزند با چگونه داستانی رو به رو خواهد بود. اگرچه ویژگی‌های مشترکی همچون پایان شگفت‌انگیز در اغلب داستان‌ها وجود داشته باشد.
        

          مجموعه داستان‌های کوتاه مه اغلب به زبان اول شخص‌اند و با محوریت مرگ. زبان داستانی و شخصیت‌پردازی‌ها عالی‌اند
        

          *از نظر من*:
مرتضی برزگر را اول بار در "رویداد نویسندگی از صفر" در خانه ی شعر و ادبیات شناختم. خب چندماهی گذشته و من تازه توانستم قلمش را بخوانم. و خواندم. و عجب..!!!!
مجموعه ای از چند داستان کوتاه که من را به شدت یاد کتاب " سه قطره خون" صادق هدایت انداخت. بعضی داستان ها شروع تکان دهنده ای داشتند و بعضی پایانشان.  تبلور رماتیسم، وفاداری به خانواده، ... به نظر هر چیزی درست سر جای خودش ایستاده بود. بعد از هر داستان، مکثی، و تفکری عمیق لازم بود. شاید همراه با لبخندی تلخ، یا قطره ای اشک. 
خب، خیلی لذت بردم. آنقدر که به لیست نویسنده هایی که باید بخوانمشان اضافه شد!

پیشنهاد می کنم، اون هم خیلی زیاد:)
        

          داستان‌های مرتضی برزگر تازه بعد از خواندن، در ذهن شروع می‌شوند. این موضوع خود گواه بی‌نظیر بودن قلم این مرد است. او به حوادث روزمره زندگی عمیق نگاه می‌کند و حرفش را در لایه‌های پنهان داستان می‌زند، اما بدون اینکه سطح کلمات را از عامیانه بالاتر ببرد. همین است که ذهن مخاطب را ،سوای از اینکه در جریان جذابیت داستان شناور می‌کند، اما بعد از خواندن داستان  تازه کار خود را شروع می‌کند و او را به فکر وا می‌دارد.

نکته جالب‌تر اینکه رد اکثر داستان‌های این کتاب، در رمان «اعترافات هولناک لاک‌پشت مرده» پیداست و این یعنی برزگر برای داستان‌های خودش پایانی نمی‌بیند و کماکان آن‌ها را در ذهن خود می‌پروراند.


        

          مرتضی برزگری رو از اینستاگرام شناختم. کم کم نوشته های اینستاگرامش منو جذب کرد و ترغیب کرد که یکی از کتاب هاش رو بخوانم. این کتاب مجموعه ای از داستان های کوتاه برزگریست. با بعضی داستان ها بغض کردم و اشک ریختم و با بعضی داستان ها هم ارتباط چندانی نگرفتم. اما نقطه ی مشترک همه ی داستان ها، غافل گیری های انتهاش بود. نویسنده در طول داستان، وقایع رو به یک شکل کنار هم میچید تا ذهن انسان یک سری نتیجه گیری ها بکنه اما انتهای داستان مثل یک پتک بر سر خواننده فرود می آمد و همه ی تصورات آدمیزاد رو بهم می ریخت. خب این به نظرم خیلی هنرمندی میخواد اما از یه جایی به بعد همین غافلگیری ها هم تکراری میشد و خواننده اگر نمی تونست انتهای داستان رو حدس بزنه، حداقل می دونست اون چه که فکر می کنه نمیشه! در کل من از خوندن مجموعه ی داستان ها لذت بردم و به نظرم نویسنده در جذب کردن احساس خواننده هاش موفق بوده و هست.
        

          خیلی داستان های خوبی داشت. با اکثرشون غمگین شدم، با همه شون به هوش داستان ‌پردازانه ی نویسنده (نمیدونم اسم ادبی‌ش چیه، سوژه یابی؟) غبطه خوردم و عااااشق داستان «چراغی برای شاه» شدم. فوق العاده است این کتاب. من دیگه نمیدونم چی بگم؛ خودتون برید بخونید! کوچیک و جمع و جور هم هست زود تموم میشه.
        

          نسخه‌ی صوتی این کتاب رو گوش دادم که افتضاح بود. صدای اطهر کلانتری نه تنها واضح و رسا نبود، بلکه قسمت‌هایی رو واضحا اشتباه می‌خوند.
خود کتاب رو کم و بیش دوست داشتم. مرتضی برزگر مغز مریضی داره و اکثر داستان‌های این مجموعه دلهره‌آور و کریپی‌ان (واژه‌ی بهتری به ذهنم نرسید)، و پایان‌ اغلب‌شون غافلگیرکننده‌ست. نمی‌تونم بگم عاشق این کتاب شدم و خیلی دوسش داشتم، اما اگه یکی ازم بخواد چندتا مجموعه داستان ایرانی خوب معرفی کنم، این کتاب یکی‌از انتخاب‌های اولمه.

این یک داستان نیست: ۳
کشوی بیست و هفتم: ۳
بیست تومان آزادی: ۲
آقای نویسنده‌ی عزیز: ۴
اشتباهی: ۳
این پای من نیست: ۵
روایت‌های نابهنگام مردی که مرده بود: ۱
چراغی برای شاه: ۵
اتوپسی: ۱
رانده‌ شده: ۳
امتیاز کل: ۳
        

          یک مجموعه داستان کوتاه فوق العاده و واقعا عالی. جزو بهترین داستان های کوتاه هستن از نظر من. همه داستان ها جذابیت و کشش خوبی داشتن. واقعا آقای برزگر باید بیشتر دیده بشن با این قلم فوق‌العاده ای که دارن
        

          تمام اروند را یکسره شنا کرده بودیم،مثل ماهی‌هایی که هیچ‌وقت از شناکردن خسته نمی‌شوند.موج که به ما سقلمه می‌زد،چند متری به عقب پرت می‌شدیم و کج و کوله می‌شدیم اما می‌دانستیم که حتما باید به آن سمت برسیم.دویست متر بالاتر پریدیم توی آب و سیصد متر پایین‌تر،پاگذاشتیم روی خشکی.
همین که از آب بیرون آمدیم،یک عالمه سرباز دیدیم با کلاه‌های کج و اسلحه‌هایی که به سمت ما نشانه رفته بود. دست و پای همه را با سیم و مفتول بستند.حتا نگذاشتند لباس‌های غواصی‌مان را در بیاوریم یا لااقل کلاه‌های‌مان را برداریم.همه را ردیف به صورت خواباندند روی زمین.مثل کیلکاهای توی تن.مَرِّضا کنار من افتاده بود.یک نفر بلند بلند عربی حرف می‌زد.مَرِّضا گفت«صد و هفتاد و پنج تا ماهی به تورشون افتاده.»
گفتم«نفسم در نمی‌آد.»
گفت«تو بچه‌ی شاه ماهی‌ای.جات تو آبه،نه خشکی خو.»
تقدیم به ۱۷۵ غواص شهید
        

          با جرئت می‌توانم به این کتاب پنج ستاره بدهم. داستان‌های جذاب با تصویر گری‌های فوق العاده به یاد ماندنی. قلم روان. شروع داستان‌هایش با خودتان است اما تمام کردنش با خودتان نیست. دستتان را می‌گیرد و با خودش همراه می‌کند. طوری که متوجه زمان نمی‌شوید.
        

          مجموعه داستان «قلب نارنجی فرشته» شامل ۱۰ داستان کوتاه جذاب و متفاوت است که برای من بعد از مدت‌ها حس خوبی از خواندن داستان ایرانی به وجود آورد.
«قلب نارنجی فرشته» نمونه‌ای از داستان کوتاه ایرانی است که امکان برقراری ارتباط با خواننده را در کوتاه‌مدت دارد. داستان‌ها درزندگی طبقه متوسط و ضعیف ایران می‌گذرند. بیشتر داستان‌ها پایان‌هایی غیرمنتظره و تأثیرگذار دارند. این پایان‌ها نه پیش‌بینی‌شدنی‌اند و نه کلیشه‌ای؛ بلکه حس تازه‌ای به خواننده می‌دهند.
در بسیاری از داستان‌ها، شخصیت‌ها درگیر احساس فقدان یا رابطه‌های شکست‌خورده و از دست رفته‌اند. مثال:
•	مثل داستان اول، « این یک داستان نیست»، از یک رابطه از دست رفته با اتفاقی غیرمنتظره روبرو هستیم.
•	در داستان «روایت نابهنگام مَردی که مُرد»، مرگ نه به‌عنوان پایان، بلکه به‌عنوان نقطه‌ی تأملی برای احساسات حل‌نشده و زندگی ناتمام روایت می‌شود.
•	در داستان «این پای من نیست!»، ارتباط مادر و فرزند از طریق یک تابوت روایت می‌شود؛ جایی که شهید غواص از داخل تابوت مادرش را تماشا می‌کند و روایت را پیش می‌برد. اینجاست که عمیق‌ترین احساسات انسانی مثل مهر مادر، دلتنگی، رهایی و تنهایی با حسی شاعرانه ولی گزنده بیان می‌شود.
بعضی از داستان‌ها درباره کسانی است که در جامعه‌ی امروز به‌نوعی نامرئی یا فراموش‌شده‌اند و نویسنده روایت‌شان را با احترام، شفقت و دقت بیان می‌کند.
امتیاز شخصی من به داستان‌ها به تفکیک:
•	این یک داستان نیست ⭐️⭐️⭐️⭐️
•	کشوی بیست و هفتم ⭐️⭐️⭐️⭐️
•	بیست تومان آزادی ⭐️⭐️⭐️⭐️
•	آقای نویسنده عزیز ⭐️⭐️⭐️⭐️
•	اشتباهی ⭐️⭐️⭐️⭐️
•	این پای من نیست! ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
•	روایت نابهنگام مَردی که مُرده بود ⭐️⭐️⭐️
•	چراغی برای شاه ⭐️⭐️⭐️
•	اتوپسی ⭐️⭐️⭐️
•	رانده‌شده ⭐️⭐️⭐️
        

          هر داستان پایان غیرمنتظره و جذابی داشت و زبان روان روایت از نقاط قوت کتاب است