جذابیت این کتاب و روایت فوق العاده باعث شد که در طول دو روز فقط با وقفه خواب خونده بشه... جذابیت های زیادی تو این رمان هست و همچنین الهام گرفته از واقعیت هستش که در دوران جنگ جهانی دوم روایت میشه. مفاهیم زیادی در طول رمان مشاهده میشه که یکی از جذاب ترین اونها برای من فاشیسم بود. باید بگم که مقدمه احمد شاملو هم واقعن خوب بود.
        

          این کتاب را ترجمه احمد شاملو خواندم. علاوه بر  موضوع بسیار جذاب و تامل برانگیز، مقدمه مترجم فوق العاده است و باید چندین بار خواند.
        

          "چه کسی دیده است کسی از پیروزمندان حساب پس بکشد؟"
حتما خیلی ها بعد از خوندن این کتاب، به این مسله فکر کردن که اگر آلمان نازی توی جنگ پیروز میشد؛ الان  وضعیت جهان به چه شکلی بود. و آیا کسی از نسل کشی های اونها بعنوان اعمال جنایتکارانه یاد می‌کرد و یا بهشون مدال افتخار میدادن؟
نمونه این ها رو توی تاریخ کم نداریم. از نادرشاه گرفته تا پل تیبت خلبان آمریکایی که بمب روی هیروشیما انداخت. قضیه اینه که نه تنها تاریخ رو فاتحان می‌نویسند؛ بلکه قصاوت جهانیان در مورد فاتحان هم صادقانه نیست.

...
این کتاب وحشتناکی بود، شنیدن هر فصلش برام دردناکتر از قبلی بود و باهاش شاهد مراحل تدریجی سقوط انسان ها به دره توحش بودم. توی توضیحاتی درباره کتاب جایی خوندم :  
"اگر می‌خواهید بدانید زندگی یک جلاد مدرن چگونه است و چطور فاشیسم از یک کودک یک جلاد می‌سازد رمان روبر مرل را بخوانید."
من در مورد این مسله شک دارم که یک سیستم بتونه از یک آدم معمولی، ماشین کشتار بسازه. بعقیده من اون آدم قبلا هم قاتل مخفی بوده و شرایط فقط مثل کاتالیزور عمل کرده. 
ااز طرفی آزمایش های جامعه شناختی مثل زندان استنفورد نشون دادن که قدرت بسیار بالای موقعیت؛ و همچنین، قدرت هنجارهای سازمانی در درون محیط‌ های نطامی یا ایدئولوژیک رو نمیشه نادیده گرفت.
با این حال من شخصا مخالفم که فکر کنیم آدم ها فقط تحت تأثیر شرایط دست به جنایت میزنند. چون قطعا تعداد بسیاری هم وجود دارند که بخاطر سرپیچی از قوانین ضد انسانی جونشون رو از دست دادن.

....
راستی بر حسب تصادف، داریم یک کتاب میخونیم که تاریخ جایگزین جنگ جهانی دوم رو تصویر کرده. این نوید رو بهتون میدم که در اون صورت هم دنیا همينقدر آشغال و کثافت می‌بود.

....
مرسی از محمد برای اینکه کتاب رو هدیه داد. واقعا تجربه نابی بود شنیدنش
        

          و پشت هر چهره‌ی مخوفی، کودکی معصوم و گریان نشسته که فریاد می‌زنه، یه جایی تو این مسیر من‌و جا گذاشتی، من‌و گم کردی و هر چه فریاد زدم نشنیدی. تغییرات به جز وقتی که انسان ناگهان دچار یک دگردیسی می‌شه بسیار زیرپوستی به‌وجود می‌آد، بذر اولیه می‌تونه یه فکر اشتباهی باشه که یک عزیز تو ذهنت پرورش می‌ده، می‌تونه کم نگاه کردن به دنیا دلیلش باشه. کتاب بسیار جذابی بود بسیار دوست‌داشتنی، طوری من‌و درگیر خودش کرده بود که یه شب به یه مهمونی دعوت شده بودیم خانوادگی و من هم باید می‌رفتم(البته الان می‌بینم بایدی هم نداشته) از سر رودرواسی من کتاب رو برداشتم با خودم و وقتی رسیدم خونه‌ی میزبان رفتم یه گوشه و به ادامه خوندن این کتاب مشغول شدم
        

          اثری روایت گونه و هولناک از مردی که در اندیشه خدمت به ملت و میهنش بود
        

          باورم نمیشه انقدر صفحات آخر ناراحتم کرد.
با دلیل و منطق خودم هم حتی مغایرت داره اما غمگینم و هزار فکر در سر دارم.
        

          کتابی پرمعنا و عالی
        

          بی رحمی
        

          کاش شاملو به فکر ترجمه نمی‌افتاد.
یا کاش بعدش یه مترجم دیگه به فکر ترجمه‌ی این می‌افتاد.
یا حداقل توی چاپ بعدی، کلماتی که بی‌جهت ترجمه نشدن و توی پانویس اومدن رو جایگزین کنین. چرا من که آلمانی بلد نیستم باید یادم بمونه پنجاه صفحه قبل معنی فلان کلمه‌ی آلمانی رو توی پاورقی نوشته بودی؟
        

          در این کتاب ما با داستان زندگی رودلف لانگ آشنا میشیم، شخصی واقعی اما با اسمی غیر واقعی. در واقع به نظر میاد این کتاب زندگینامه رودلف فرانتس هوس افسر ارشد اردوگاه آشویتس باشه با اندکی دخل و تصرف توسط نویسنده. رودلف در یک خانواده با پدر به شدت سختگیر و مذهبی بزرگ میشه و پدرش به خاطر توبه از گناهی که کرده تصمیم گرفته در صورتی که بچه‌ش پسر بشه اون رو به کشیش شدن وادار کنه. البته که این اتفاق نمی‌افته. این ابتدای داستان این کتابه و در ادامه تمام زندگی رودلف رو می‌خونیم. مقدمه‌ی مترجم به نظرم خیلی عالی بود. دو جور میشه به کتاب نگاه اول اینکه در پی تبرئه‌ی رودلف هست و بیان می‌کنه که اون فقط دستورها رو اجرا کرده و گناه اصلی گردن مقامات بالاتره، خب این که گناه بیشتری گردن مقامات بالاست درست اما این تبرئه کننده‌ی جرم رودلف و بقیه‌ی افسران نیست، کما اینکه اگر کسی حاضر به اجرای دستورات نباشه، یک مقام بالا به تنهایی توان انجام همه‌ی کارها رو نداره. اما نگاه دوم که به نظر من درست‌تر هست و احتمالاً نویسنده هم این نگاه رو داشته اینه که تمام این داستان به خاطر اینه که آلمان بازنده‌ی جنگ شده و شاید اگر برنده‌ی جنگ بود نه تنها کسی آلمان رو بازخواست نمی‌کرد شاید حتی افرادی مثل رودلف از مفاخر آلمان و قهرمانان پیروز جنگ بودند و این نگاه قابل تأملی ست. ه
        

          دادستان فریاد زد: شما سه میلیون و نیم انسان کشته‌اید!
گفتم: معذرت می‌خواهم، دو میلیون و نیم نفر بیشتر نبوده.


گفتار اندر ستایش روبر مرل
روبر مرل همان روبر مرل دوست داشتنی است.
قلمی روان، شیوا، ساده و بدون هرگونه پیچیدگی ادبی.
روبر مرل، تاریخ‌نگار نیست،‌ یک داستان‌نویس مادرزاد است که قواعد نوشتن داستان را استادانه بلد است.
دومین کتابی بود که پس از شاهکار «قلعه مالویل» از او می‌خواندم و اطمینان دارم در آینده‌ی بسیار نزدیک باز هم به سراغ او خواهم رفت، چون او به یکی از نویسندگان محبوبم تبدیل شده است.

گفتار اندر معرفی کتاب
مرگ کسب و کار من است، کتابی دیگر‌ از جنایات هولناک نازی‌هاست.
این کتاب به نوعی زندگی‌نامه است، اما نویسنده‌ی ماهر و خلاق کتاب، به شکلی استادانه آن‌ را از قالب یک زندگی‌نامه‌ی ساده به داستانی روان و خواندنی تبدیل کرده که به زیباترین شکل ممکن به وقایع‌نگاری تاریخی می‌پردازد.
این کتاب برای من یک رمان ساده نبود!
نمایانگر آن روی کمتر دیده شده‌ی انسان بود، انسانی که نشان می‌دهد زمانش که برسد، هیچ‌ چیز جلودار او نیست.
مرل داستان را از زبان خود رودلف لانگ (رودلف هوس) بیان می‌کند و این نکته که برخلاف سایر کتاب‌هایی که اشخاص دیگر جنایت‌کاران را به ما معرفی می‌کنند، برایم تازگی داشت.
ما از ابتدای کتاب می‌خوانیم که رودلف چطور و با چه مصائبی بزرگ می‌شود، چطور ارتقای جایگاه می‌گیرد،‌ به چه جانوری تبدیل می‌شود که حاضر است با اطاعت از مافوق خود حتی فرزندش را قربانی کند و چطور از خود دفاع می‌کند.

پند نامه
رودلف خیلی ساده هرجایی که نیاز به دفاع از خود دارد، می‌گوید من فقط از دستورات پیروی کردم، یعنی:
به من گفتند: کشاورزی کن،‌ کردم.
به من گفتند: ازدواج کن، کردم.
به من گفتند: از خود تخم و ترکه پس بینداز،‌ انداختم.
گفتند: یاد بگیر، گرفتم.
گفتند: بکش، کشتم.
گفتند: بسوزان،‌ سوزاندم.
و من با اطاعت بی چون و چرای خود ثابت کردم یک «آلمانیِ‌ خوب» هستم، باقی نتایج هیچ ارتباطی به من ندارد.

خب ما می‌دانیم:
نه جنایات نازی‌ها اولین جنایات بشر بود و نه آخرینش!
نه رودلف اولین شخصی بود که با اطاعت محض خود، کورکورانه دستورات مافوقش را اجرا کرد و نه آخرینش!
براستی راه درست چیست؟
می‌گوییم حقوق بشر، اما منِ سهیل نام، هر زمان که این اسم را می‌شنوم به شکل غیر ارادی خنده‌ام می‌گیرد!
حالا من می‌پرسم:
در سراسر کره‌ی زمین، از قاره‌ی امریکا، اروپا گرفته تا خاورمیانه و خاور دور و ...، چه در گذشته، چه امروز و چه آینده، آیا امکان دارد یک فرمانده دستور بدهد و یک سرباز بگوید اجرا نمی‌کنم؟
آیا وقتی در سلول انفرادی اوین، بازجویی که به جان من می‌افتاد، می‌توانست دستورات سازمانی که دریافت می‌کرد را زیر پا بگذارد و بنشیند کنار من و بجای شکنجه با من قدم بزند و سیگار بکشد؟
اجازه بدهید پاسخش را خودم بدهم:
خیر!
شاید این سوال برایتان پیش بیاید که آن بازجوها را چون مجبور به اجرای فرمان بودند می‌بخشم یا خیر؟
جواب می‌دهم خیر،‌ نمی‌بخشم، نه توهین‌هایشان، نه خورد کردن شخصیت‌شان و نه کتک‌هایشان را، اصلا چطور ممکن است درد شکستن دنده‌هایم را فراموش کنم وقتی در سرمای زمستان، لخت مادرزاد روی کف خیس سلول می‌خوابیدم و پتوی سلولم را هم با خود برده بودند؟

ما انسان‌ها، جانوران خطرناکی هستیم.
می‌گویید خیر؟
باشد، امیدوارم در زمان و مکان لازم قرار نگیرید.

گفتار اندر نقد مترجم
احمدشاملو همان‌قدر مترجم است که صادق‌خان هدایتِ عزیزم مترجم بود.
احمدشاملو، در امر ترجمه‌ی این کتاب ضعیف نبود، بسیار ضعیف بود و نقش لنتِ ترمز را برای چرخ روانِ داستان روبر مرل ایفا می‌کرد.
البته شکی نیست که ایشان نیز زحمات زیادی کشیده‌اند و همینکه در آن دوران همانند سایر هم‌دوره‌ای‌های خود چنین آثاری را به فارسی برگردان می‌کردند شایسته‌ی تقدیر است، اما عمق فاجعه آن‌جاست که در سال ۱۴۰۰ چنین ترجمه‌‌ای به عنوان تنها ترجمه از این عنوان موجود است و این همه مترجم به دنبال عناوینی هستند که گاها چند ترجمه از آن‌ها در بازار موجود است!
خیلی حسرت می‌خورم از اینکه نام «روبر مرل» در ایران شناخته شده نیست که اگر بود برای ترجمه‌ی کتاب‌هایش، مترجمان چه خشتک‌ها نمی‌دریدند و ... !

نقل‌قول نامه
"قیمت آدمیزاد، خیلی خیلی ارزان است."

"شیطان، شیطان نبود، جهود بود."

"زندان زندان است، حتی برای زندانبان."

"چشم‌های خالی‌اش را دور و بر گردش داد. اخم کرد و با لحن سرخورده‌یی گفت: جنازه‌ها واقعا دست و پا گیرند."

کارنامه
فقط و فقط به این دلیل یک ستاره از کتاب کسر می‌کنم، چون اگر برایش پنج ستاره منظور کنم از افزایش ستاره برای شاهکار «قلعه مالویل» عاجزم.

چهارم آبان‌ماه یک‌هزار و چهارصد
        

          سلام وقت بخیر
اول از همه راجع به محتوای کتاب باید بگم اگه به داستانهای مربوط به رایش سوم و جنگ های جهانی علاقه دارید این کتاب می‌تونه براتون لذتبخش باشه. داستان برای من شروع بشدت جذابی داشت و اواسط یکم از تب و تاب افتاد ولی تقریبا یک سوم پایانی کتاب دوباره جون میگیره به داستانهای اردوگاه‌های کار اجباری رایش سوم می‌پردازد. اما چند تا نکته هست راجع به داستان اول اینکه بهتره شما یه اطلاعات نسبیی راجع به هیتلر و حکومت نازی و وضعیت آلمان بعد ج ج اول داشته باشید که پادکستهای رخ و بی پلاس و دو سه تا اپیزود اول پادکست پرچم سفید چیزی که میخواید رو بهتون اضافه می‌کنه. دوم اینکه تو کتاب صحبت خاصی از هیتلر نمیشه و اکثر فرمانها رو دوش هیملره. سوم اینکه متاسفانه تو کتاب بخش های مربوط به سقوط نازی خیلی سرسری بهش پرداخته میشه در حد چند تا دیالوگ. 
اما راجع به ترجمه باید بگم که ترجمه این کتاب می‌تونه تبدیل به عذاب بشه براتون. خود ترجمه مشکل خاصی ندارم جاهایی ک فارسی نوشته شده شیوا و رساست ولی مترجم یه سری جملات رو آلمانی وارد کتاب آورده ک مثلا صفحه 20 تو پاورقی فارسیش رو نوشته و صفحه 200 تو باید یادت باشه چی بود. و این جملاتی که میگم واقعا جملاتی نیستن ک لازم باشه آلمانی بیان مثلا خب که اینطور،البته که باید این اتفاق بیوقته، جملاتی از این دست یا تو یک سوم آخر کتاب،کتاب پر میشه از اسامی مثل هم برای درجه بندی اعطای اس اس که همه به آلمانی اومده و این مشکلات در کنار چاپ ضعیف و کاغذای بی کیفیت(برخلاف معمول) نشر نگاه خوندن کتاب رو سخت می‌کنه. 
کتاب درکنار این موضوع که لذت خوندن کتاب رو کم می‌کنه انصافا پاورقی های کاملی داره ک خیلی گریز زده میشه به کتاب ظهور و سقوط رایش سوم شایرر که منبع میشه گفت موثقیه ولی خب تو پاورقی ها هم یک سری جبهه گیریهای مسخره دیده میشه مثلا یجا نوشته همقطار دلقک هیتلر، موسیلینی!
در کل کتاب کتاب جذابیه و خوندنش خالی از لطف نیست ولی کتابی نیست که دوباره بخوام بخونم و یا حتی به کسی پیشنهاد بدم ک بخش زیادیش بخاطر ترجمس
        

          این سومین و یا شاید چهارمین کتابی باشه که در مورد اشویتش خوندم
و اولین کتابی بود که از زبان یه فرمانده گفته میشد...
برای خوندنش قبل هرچی نباید حال ادم بد باشه
نمیتونم حجم بی رحمی ها و قصاوت هایی که خوندم درک کنم
خیلی دردناکه اینکه باور کنی یه امر صرفا بخاطر اینکه یک ادم مورد قبول دستورشو داده، امر درستیه...
        

          مترجم کتاب، احمد شاملو، مقدمه‌ی بسیار خوبی برای این کتاب نوشته. یک جمله از این مقدمه تا آخر کتاب توی سرم میچرخید :« آیا فاتح یا مغلوب بودن در نفس جنایت تغییری می‌دهد؟ »
این کتاب داستان زندگی رودلف هس، یکی از مهم‌ترین افسرای نازیه. هس کسی بود که سیستم اصلی اردوگاه‌های مرگ رو طراحی کرد. اتاق‌های گاز آشویتس، سیستم سوزوندن جنازه‌ها به طور انبوه و هر جنایتی که توی آشویتس اتفاق افتاد، همه‌شون کار رودلف هس بود و در آخر هم توی آشویتس اعدام شد. 
حرف‌هایی که هس توی نورنبرگ زد شدیدا شبیه به صحبت‌های آیشمن توی اورشلیم بود و تکرار جریان «ابتذال شر». 
تمام زندگی رودلف هس “انجام وظیفه” بود و از کودکی تنها چیزی که بلد بود و براش ارزش بود همین بود. انگار که برای انجام وظیفه وجدانش رو کشته بود. 
خوندن زندگی‌نامه‌ی هس ( مخصوصا که رمانی بود بر اساس زندگیش و خیلی خوب نوشته شده بود و احساسات رو هم درگیر میکرد ) توی این روزها خیلی عجیب بود. 
خوندن جنایات نازی‌ها و جنگ جهانی رو به نظرم خیلی وقت‌ها میتونیم به شرایطمون تعمیم بدیم. 
اما جمله‌ای که باید بهش فکر کرد زیاد، جمله‌ای که افکار خودم رو درموردش نمی‌نویسم اما به نظرم باید از همه‌ی جهات نگاهش کرد و از یاد نبردش، این سواله:
« آیا فاتح یا مغلوب بودن در نفس جنایت تغییری می‌دهد؟ »
        

          بسیار عالی بود، روایتی روشن و گویا از وجدان خفته بشر، جایی که مرگ نه فاجعه بلکه رویه‌ای اداری‌ست و انسان، چرخ‌دنده‌ای‌ کوچک در کارخانه‌ی مرگ.

 داستان  این کتاب، روایتی  تأثیرگذار و تکان‌دهنده درباره یکی از تاریک‌ترین دوران تاریخ بشر، یعنی دوران قدرت‌گرفتن نازیسم و راه‌اندازی اردوگاه‌های مرگ در آلمان بود. داستان کتاب در حقیقت زندگی فرمانده ارشد و مسئول اردوگاه آشویتس رودولف فرانتس فردیناند هوس  در طول جنگ جهانی اول تا پایان جنگ جهانی دوم است و رمان نیمه‌مستند محسوب می‌شود و روبر مرل در آن، با تلفیقی از واقعیت و تخیل، به بازسازی روان‌شناسانه یک جنایتکار جنگی پرداخته بود. خیلی جا ها من را به یاد آیشمن در اورشلیم از هانا آرنت می‌انداخت. 
نویسنده داستان را از زبان اول‌شخص و به‌شکلی گزارش‌گونه، بی‌احساس و خونسرد روایت می‌کند تا خواننده را درگیر ذهن رباتی شخصیت اصلی داستان کند. او از توصیفات احساسی پرهیز می‌کند و عمداً لحن خشک و رسمی را برگزیده تا فقدان وجدان و انسانیت را در شخصیت اصلی برجسته کند. آرک داستانی با تمام اوج‌های تلخ آن، در انتها یک فروکش هیجانی دارد و شخصیت اصلی داستان را که دچار  سردرگمی است نشان می‌دهد. 
👍 نثر روان و روایت بی‌طرفانه از محاسن این کتاب محسوب می‌شود. 

        

          کتاب حاضر شاید یکی از آن آثاری باشد که سخت بتوان درباره‌اش حرف زد. سراسر اثر، خواننده را با شوک و خشونت کلامی مواجه می‌کند و همین امر باعث می‌شود هر صفحه‌اش حس و حال خاص خود را داشته باشد. قلم بی‌نظیر روبر مرل اجازه نمی‌دهد کتاب را نیمه‌کاره رها کنید و هرچند شاملو نهایت تلاش خود را کرده تا با افزودن پاورقی‌هایی که گاه اراجیف به نظر می‌رسند متن را توضیح دهد، ترجمه در مجموع قابل تقدیر است.

یکی از نقاط ضعف جزئی کتاب، عدم ترجمه کامل درجات نظامی آلمانی است؛ این موضوع گاهی برای خواننده کمی گیج‌کننده می‌شود، اما دلیل آن روشن است: برخی درجات، مانند درجه‌ای بین سروان و سرگرد، منحصر به نظام ارتش نازی‌ها بوده و تطبیق دقیقی با دیگر نظامات ارتشی جهان ندارد.

کتاب مدعی است که اتفاقات روایت شده واقعی هستند و تا آنجا که می‌توان فهمید، حتی خود آلمانی‌ها نیز صحت آن‌ها را تأیید کرده‌اند. نکتهٔ قابل تأمل اما شخصیت جلاد مدرن داستان است؛ کسی که خود را تنها مجری دستورات می‌داند و نه مقصر. این نگاه، که امروز شاید کمی دور از ذهن باشد، در آینده نزدیک به یکی از چالش‌های اخلاقی و قضایی جهان بدل خواهد شد.

مسئله واضح است اما تصمیم‌گیری دشوار: یک جانی در دفاع از اعمالش می‌گوید «من فقط از دستورات اطاعت کردم». پرسش بنیادی کتاب این است که تا چه حد می‌توان چنین دفاعی را پذیرفت؟ مرل این پرسش را بی‌پرده در ذهن خواننده می‌کارد و او را وادار می‌کند میان وظیفه و مسئولیت اخلاقی تردید کند.

در مجموع، کتاب تجربه‌ای تکان‌دهنده است؛ اثری که هم از نظر زبانی و هم از نظر محتوایی چالش‌برانگیز است و پس از خواندنش، ذهن خواننده همچنان درگیر سوالات اخلاقی و فلسفی آن خواهد بود.
        

          این کتاب داستان زندگی یکی از جلاد های  دوران نازی را بیان می‌کند روبرمرل زندگی این جلاد یعنی رودلف فرانتس هوس رو براساس وقایع تاریخی البته با آمیخته ای از تخیل و قوه نویسندگی فوق‌العاده اش نوشته. داستان از کودکی رودلف شروع میشه تا زمانی که در دادگاه به خاطر سربه‌نیست کردن دو و نیم میلیون انسان در دوران جنگ جهانی دوم محاکمه می‌شود.
کتاب داستان جذابی داره اما متاسفانه ترجمه احمد شاملو تو دیواره ... 
ممکنه یه جاهایی کند پیش بره اما خواندنش خالی از لطف نیست.
و البته به نظرم قبل از شروع این کتاب حتما به تاریخ آلمان قبل از هیتلر و بعد از آن یه نگاهی بیندازید.
        

          هی یادداشتم رو نوشتم ، هی پاک کردم ، چون داستان رو فاش می‌کرد و نمی‌خواستم این اتفاق بیوفته. تاثیر رفتار خانواده با کودک و شکل‌گیری شخصیت اون تا پایانِ کتاب  پیش میاد. واقعا کتاب جذابی بود. گرچه به نظرم آخرش یکم ماست‌مالی شد و میتونست در پایان قوی‌تر عمل کنه. بخونیدش حتما.
        

          از ترجمه شاملو چیزی مثل ترجمه خزه را انتظار داشتم ولی خیلی خوب نبود متاسفانه
کتاب هم درمورد مظلوم نمایی های یهودیان هست!در حالی که دنیا را به آشوب کشیده اند و بی رحمانه مردم را بقتل رسانده اند و معلوم نیست از زمانی که از قدس رانده شدند (به یونان به روم و بعد امدند به اروپا و انگلیس و الان هم در آمریکا) تا الان چند قتل عام و جنگ زیرسر اینها بوده است پروپاگاندایشان یعنی همین کتاب ها و بعضی فیلمها که معمولا خوش ساخت هم هستند انها را در این راه یاری میدهد.
کتاب رو تا صفحه 188 خوندم و دیگه ادامه ندادم بنظرم اگه میخواهید برای یهودیان دلسوزی کنید فیلم 
life is beautiful را ببینید