شب‌ها گاهی دست می‌گیریم و در جمع خانواده بلند می‌خوانیم و من روده‌ بر می‌شوم.
        

          چقدر خوش گذشت خوندنش،و چقدر خوش‌گذشتنِ دردناکی بود :)).جدن ما چرا انقدر شبیه مردم یه قرن پیش شوروی‌ایم؟
بیشتر داستانا یه چیز مهمی برای ارائه داشتن؛یه مسئله فرهنگی،اجتماعی،سیاسی.ولی بودن داستانایی هم که تهِش چیز خاصی دستمون و نمیگرفت.
        

          گفتند طنز است ، اما من بیشتر عصبانی شدم ، مخصوصا داستان اول 
البته جدا از  عصبانی شدنم ، 
روایت های این کتاب پشتش یک فرهنگ است ،
فرهنگ افراط ،  معمولا اوایل هر انقلابی هست ، آخرشم میشه تفریط ، نه تنها شخص ، یک ایده را  ، مسیر را نابود می کند ، طرفدارانش را بی اعتبار می کند ، می شود شوروی  
        

          با اینکه رابطه خوبی با داستان‌های کوتاه ندارم ولی کتاب خوبی بود.
بیشتر داستان‌ها قابل تأمل بودن و بعضی‌هاشون‌‌هم چون اونقدرا با فرهنگ اون زمان آشنایی ندارم فکرکنم نتونستم منظور اصلی نویسنده رو‌ به‌خوبی درک کنم. 
موقع خوندن چندتایی هم اعصابم بخاطر مردم داستان و موضوع داستان خرد می‌شد!
داستان‌هایی که دوست داشتم:طالع نحس/حمام/دزدها/لباس کارگری/بشکه/گربه و آدم‌ها/پررویی
در آخر،به‌نظرم خوندن دو یا سه داستان در اوقات فراغت بهتر باشه.
        

          حمام‌ها و آدم‌ها از دسته داستان‌های بی‌زمان است. هر وقت بخوانی، مصداقش را پیدا می‌کنی، با آن ارتباط می‌گیری و از آن لذت می‌بری. 
        

          سلام .به نظر من کتاب خوبیه برای شروع حالت هیجانی داره و  توصیه میکنم که اگر میخواهید شروع برای کتاب خواندن  بکنید این بهترین کتابِ. رده سنی خاصی نداره. ۳۵ تا داستان خواندنی و مجزا داره که میترکونه به نظرم ارزش یه بار خوندن رو داره.
        

          حمام ها و آدم ها کتابی است شامل ۲۵ داستان از میخاییل زوشنکو
من این کتاب را برای طرح جلد بامزه و قیمت منصفانه اش گرفتم
اما با مجموعه داستانی خوب و با حرف های خاص روبه رو شدم.
کمدی چیزی است که زندگی را همانگونه که باید نشان میدهد و اگر جایی غیر واقعی شود همین غیر واقعی بودنش هم کمدی به حساب می‌آید.
زوشنکو میداند که چگونه حرف بزند و سر آخر همه حرف هارا نقض کند.
داستان های دو قرن قبل زوشنکو اکنون کاربرد دارند و ۹۰ درصد جوک های تلگرامی که اکنون منتشر می‌شوند به داستان های زوشنکو بی شباهت نیستند.
اما باید بگویم که اکثر این داستان ها هم مطالب طنز خاص خودشان را دارند و نخ نما نیستند و حتما خنده بر لبتان می آورد.
این جا سیاست را با دستشویی ها میفهمیم.
با حمام ها وضعیت حاکم بر شوروی(که بی شباهت به الان ایران نیست) را خواهیم دید.
 دغدغه زوشنکو تنها جامعه نیست 
رفتار ها، هنجار ها، دیدگاه ها و دغدغه های شخصیت های خلق شده توسط زوشنکو اغلب چیزهای متفاوتی است.
پاره بودن جوراب،انعام ندادن،چگونه رشوه گرفتن یا دادن،بازگشتن از جنگ،تابوت ،بیماری و چشم های مردم ممکن است دغدغه های اشخاص این ۲۵ داستان باشد.

اصل مهم در این داستان ها رخ داد حادثه و مشکلی که روایت نقادانه زوشنکو آن را در عین کمدی بودنش تمثیلی از یک حقیقت مهم است.


ترجمه آبتین گلکار نیاز به تمجید ندارد.
قلم زوشنکو هم در کمدی خاص و خوب است.
برای سرگرمی کتاب خوبی است.
اگر دنبال سرگرم شدن در اوقات مرده‌ی خود هستید این کتاب توصیه میشود.
        

          واژه «هجو» که در ادبیات دوران مدرسه یاد گرفتیم، بالاخره یک جا مصداق درست و درمانی پیدا کرد! حمام ها و آدمها مجموعه داستانهای کوتاهی ست که تم کلی همه شان هجو عبارت «همه بَدَن، فقط من خوبم» است. 
آدم را یاد راننده تاکسی های مفسر همه چی می اندازد که در آخر، کرایه را دولا پهنا حساب می کنند. 
        

          برای فهمیدن طنز یک ملت باید تاریخ و فرهنگشون رو بدونی وگرنه برات نه خنده‌داره، نه فهمیدنی و نه قابل تامل.
البته که طنز روسیه‌ی کمونیستی برای ما ایرانی‌ها خنده‌دار نیست! 
گاهی حتی اشکمون رو درمیاره.
در هر صفحه از این کتاب، دوروبرت رو نگاه می‌کنی و میگی اااا ما! ااااا ایران! اااااا آخو...
خلاصه که «حمام‌ها و آدم‌ها» داستان‌های کوتاهی از ورژن روسی ایران در حکومت ج.ا است. برای درک این متن فقط در همین حد که بدونید خانه‌های اشتراکی روسیه چی بوده و چه شرایطی داشته کفایت می‌کنه. بقیه‌ش رو یا با گوشت و پوستتون حس کردید یا در شهرتون دیدید و شنیدید.
این کتاب از اون طنزهاییه که اگر باهاش قهقهه بزنی یعنی نکته رو نگرفتی!
به هر حال، همونطور که پشت جلد نوشته، «زوشنکو میان گریه می‌خندد اما خنده‌اش امیدوارانه است.»
او میخواد با خنده‌های خودش چراغ‌هایی رو روشن کنه که دست‌کم برخی از مردم  در نور اون نیک و بد سیاستی که گرفتارش هستند رو ببینند!