یادداشت آروشا دهقان

        برای فهمیدن طنز یک ملت باید تاریخ و فرهنگشون رو بدونی وگرنه برات نه خنده‌داره، نه فهمیدنی و نه قابل تامل.
البته که طنز روسیه‌ی کمونیستی برای ما ایرانی‌ها خنده‌دار نیست! 
گاهی حتی اشکمون رو درمیاره.
در هر صفحه از این کتاب، دوروبرت رو نگاه می‌کنی و میگی اااا ما! ااااا ایران! اااااا آخو...
خلاصه که «حمام‌ها و آدم‌ها» داستان‌های کوتاهی از ورژن روسی ایران در حکومت ج.ا است. برای درک این متن فقط در همین حد که بدونید خانه‌های اشتراکی روسیه چی بوده و چه شرایطی داشته کفایت می‌کنه. بقیه‌ش رو یا با گوشت و پوستتون حس کردید یا در شهرتون دیدید و شنیدید.
این کتاب از اون طنزهاییه که اگر باهاش قهقهه بزنی یعنی نکته رو نگرفتی!
به هر حال، همونطور که پشت جلد نوشته، «زوشنکو میان گریه می‌خندد اما خنده‌اش امیدوارانه است.»
او میخواد با خنده‌های خودش چراغ‌هایی رو روشن کنه که دست‌کم برخی از مردم  در نور اون نیک و بد سیاستی که گرفتارش هستند رو ببینند!