مؤذنی نماینده‌ی نسل جوان انقلاب در عرصه‌ی قصه‌نویسی است. نثری لطیف، مهربان، پرکشش و بدون پیچیدگی دارد. قصه‌ی جنگ می‌نویسد و «ملاقات در شب». البته قصه بعد از جنگ است. قصه از زیان یک راوی نقل می‌شود که کارش به‌اصطلاح پیاده کردن نوار رزمندگان بر روی کاغذ است و ضمن پیاده‌کردن نوارهای مختلف در دو زمان متفاوت، دو نوار مصاحبه از دو رزمنده که هر یک جدا مصاحبه کرده بودند و خاطرات خویش را بازمی‌گفتند به روی کاغذ می‌آورد و درمی‌یابد که در گرماگرم جنگ چگونه رزمنده‌ی مجروح پای‌ازکف‌داده بر دوش رزمنده‌ی چشم‌ازدست‌‌داده نشست و با چه رنجی در تن یکی شدند، به سنگرهای نیروهای خود رسیدند و اوج داستان آن‌جا که راوی این دو را دیگربار رویاروی یک‌دیگر قرار می‌دهد و حادثه‌ای می‌آفریند پر آب چشم.


کتاب ماه ادبیات، سال یکم، شماره‌ی یکم.
        

           اسم کتاب را که دیدم گمان کردم لابد عاشقانه ی دختر و پسری است که در روزهای جنگ رقم خورده. 
بخش اولش را که می خواندم دیدم نه تنها ربطی به حدس من ندارد که حتی شاید ربطی به داستان خود کتاب هم ندارد اما در عین بی ربطی انگار که نویسنده با کشش ِ کلمات ساده ش مجبورت میکند ادامه بدهی تا برسی به اصل مطلب...

شیرین بود و خواندنی 
لذت بردم و درس آموختم. 

پ.ن: تشکر ویژه از کسی که میان انبوهی از کتاب های امانتی ش ، این یکی را برایم هدیه فرستاده بود. 

        

          از #علی_موذنی قبل ترها #مامور رو هم خونده بودم.
دقیقا هم یادم هست چه زمانی... روزهای آخر بهمن سال 89 
از اون موقع تا حالا کتاب های زیادی خوندم. و خیلی هاش رو فراموش کردم. ولی مامور هنوز زنده و تازه است برام. این کتاب هنوز تموم نشده چون مشغله زیادی داشتم این دو روز.
ولی یه موضوع خیلی مهم...
موذنی خوب بلده مخاطب رو درگیر کنه .
کتاب رو باورپذیر و جذاب شروع می کنه و تا آخر هم درگیر نگهت میداره. 
انقدر که باور می کنی یه فرشته از آسمون اومده و مامور کمک به یه نویسنده شده  و یا اینکه واقعا داری روایت زندگی دوتا جانباز رو میخونی...
پ.ن اگر از موذنی کتاب دیگه ای دارید با کمال میل می پذیرم. ولی حالا... نه شیش سال دیگه...
پ.ن 2 این کتاب منو پرت کرد به سالهای شور و شیدایی آغاز نویسندگی... روزهایی که دیوانه وار کتاب میخوندم و مثل یه تند نویس می نوشتم... اون روزها فکر می کردم جوگیر شدم و این تب تند زود عرق می کنه... به شور و شیدایی اون روزها نیستم ولی تبم هنوز عرق نکرده.☺☺☺
بعدا نوشت: بغض گلوم رو گرفته... محشره این کتاب
بعدتر نوشت: تمام شد... عالی بود... باورپذیر،طنازانه، شیرین... عالی عالی عالی...
        

          خاطراتی که از گنجینه دفاع مقدس استخراج می‌شوند‌، آن‌گاه که توسط نویسندگان توانمند نوشته می‌شوند، گنج جنگ را برای همه ما خواندنی می‌کنند.
این کتاب هم پشت جبهه است و هم شب عملیات و هم پس از جنگ. هم خاطره است و هم رمان!
من چاپ چهاردهم کتاب را خواندم. (البته روی جلد هنوز نوشته‌اند چاپ دهم! این‌قدر سرعت تجدید چاپ بالا رفته که حواسشان نیست.)
این کتاب در سومین دوره انتخاب بهترین کتاب دفاع مقدس در سال ۱۳۷۶ ،‌ ویژه سال‌های ۱۳۷۳ و ۱۳۷۴ به جهت برخورداری از ساختار تازه و نو، نثر روان و منسجم و نیز پیام مثبت(!) تقدیر شد.
متأسفانه داستان کتاب در اینترنت موجود است و همین شاید لذت خواندن کتاب را کم کند. به نظرم در همین حد بخوانید محتوای کتاب درباره خاطره دو رزمنده جانباز دفاع مقدس است که سرگذشت متفاوتی داشته‌اند.
پویش مطالعاتی روشنا اخیرا برای آشنایی با گوشه‌ای از جان‌فشانی‌های رزمندگان دفاع مقدس و ترویج فرهنگ کتاب‌خوانی،‌در حرکتی مردمی و با همیاری مؤلف، ناشر، مراکز پخش و کتابفروشان،‌ با صرف‌نظر نمودن از حقوق مادی خود و کاهش قیمت کتاب از ۹۰۰۰ تومان به ۴۰۰۰ تومان،‌ آن را به مردم عزیز کشورمان تقدیم کرده است.
        

          بسم‌الله الرحمن الرحیم

کریم‌صفایی داستان‌گوست، نه داستان‌نویس، و همین باعث می‌شود رمانش شنیدنی باشد تا خواندنی. لیلا و سهیلا و پروین هم این وسط هم دلشان برای کریم می‌سوزد و هم انتظاراتی دارند که شاید قابل‌دار نباشد.
کریم سطر به سطر، در کتاب خودنمایی می‌کند و هر چند فقط بازنویس است، اما می‌شود همه‌کاره و همین کار را سخت می‌کند. بین خطوط، تمام نقدهایش را به ویراستار می‌گوید، اما سرانجام تصمیم می‌گیرد از پروسه چاپ حذفش کند.
این وسط روایت‌های جانباز ساغری و کیانی و ریاحی و حسینی، می‌شود اسباب تامین مخارجی که سرانجامش به پیوند پا و چشم می‌رسد.
اگر کریم‌صفایی حوصله‌تان را سر برد، حرف‌هایش را نشنوید تا به حرف‌های شنیدنی برسید. 

پ.ن:
۱- برای بار nام خواندمش. ‌آن‌سال‌های دور، قیمتش ۱۴۰۰ تومان بود.
۲- سابقاً برایم جذاب‌تر و خواندنی‌تر بود. شاید بزرگ شده‌ام. همین...
۳- تکرار دارد، هم به‌جا و هم بیجا...
۴- ارزش خواندن را دارد. شک نکنید.
        

          یک اثر پر از تصویر دیگر از علی موذنی ، داستان را می شود تماشا کرد ، تصاویر به وسیله کلمات و با قلم جادویی نویسنده طرح شده اند .
        

          کتا فوق العاده جالبیه
ماجرای جانبازان کیانی و حسینی که همدیگه رو تکمیل می کنند
اینجاش جالبه که پیاده کننده ی نوار ها آقای صفایی دوباره دو جانبازو با وجود اینکه همو نمی شناسن به هم می رسونه