با توجه به آمريكايي بودن نويسنده، ممكنه با اغراق هايي همراه باشه، اما حتي اگر ده درصدش هم واقعي باشه، خيلي وحشتناكه...
        

          مال نشر چشمه رو خوندم ترجمه ش خوب بود . بعد خوندنش به این فکر می کردم که نسل ما چقدر سوسول بار اومده با کوچکترین و مسخره ترین مشکل کم میاریم و همه امیدمون یهو از بین میره
        

          "آزادی در ذهن شین، کلمه‌ای مترادف با گوشت بریان بود."
«فرار از اردوگاه ۱۴» پرفروش‌ترین رمان سال ۲۰۱۲ است که به ۲۷ زبان دنیا ترجمه شده‌ است. 
این کتاب روایت مستندی است از زندگی در یکی از مخوف‌ترین و امنیتی‌ترین اردوگاههای زندانیان سیاسی در کره شمالی. داستانِ تحمل، شجاعت، بقا و امید است. 

داستان کتاب فرار از اردوگاه ۱۴ داستان واقعی شین دونگ هیوک است. او تنها کسی است که توانسته از اردوگاه ۱۴ کره شمالی فرار کند، اردوگاهی که معروف است به امنیتی‌ترین زندان دنیا. زندانیان آن نه غذا، نه امینت و نه لباس دارند، اما در کنارش کار طاقت فرسا و تجاوزات جنسی و احتمال مرگ برای خود و خانواده‌شان هر لحظه در انتظارشان است. شین برای گرفتن ذره‌ای غذا، مجبور می‌شود مادر و برادر خودش را لو دهد و پای دار بفرستد ....
        

          راستش رو بخوای، خوندن این کتاب مثل این میمونه که یه مشت آجر پشت سر هم تو صورتت بخورن! آنقدر دردناکه که بعضی وقتا مجبوری کتاب رو بذاری زمین و یه نفَس تازه کنی. ولی در عین حال، یه جورایی نمیذاره رهایش کنی؛ مثل یه فیلم ترسناکه که با اینکه میترسی، بازم میخوای ببینی چی میشه!  

۱. زندگی تو جهنم روی زمین 
تصور کن تو یه جایی به دنیا بیای که:  
- گرسنگی آنقدر عادیه که فکر میکنی خوردن یه مشت علف یا یه موش، یه وعده غذای لوکسه!  
- پدر و مادرت رو نه به عنوان خانواده، بلکه به عنوان رقیب میبینی، چون اگه اونها یه تکه نان بیشتر بخورن، یعنی تو گرسنه میمونی.  
- درس و مشق بچهها اینه که یاد بگیرن چطور به هم خیانت کنن و همدیگه رو لو بدن!  

شین، شخصیت اصلی کتاب، تو این شرایط بزرگ شده. اصلاً دنیای بیرون رو نمیشناسه. براش مفهوم "آزادی"، "عشق" یا حتی "دوستی" یه چیزای کاملاً بیگانهس.  

۲. فرار؛ ولی رهایی واقعی اتفاق نمیافته
وقتی شین بالاخره فرار میکنه، فکر میکنی همهچیز تموم شده، ولی تازه درد جدید شروع میشه:  
- مغزش اصلاً نمیتونه با آزادی کنار بیاد: مثلاً اولین بار که تو یه رستوران میره، نمیدونه باید چیکار کنه!  
- عذاب وجدان بخاطر خیانت به خانواده، هر شب خوابهاشو خراب میکنه.  
- احساس تنهایی شدید: چون تو دنیای بیرون، هیچکس واقعاً نمیتونه درک کنه که اون چی کشیده.  

این بخش کتاب واقعاً آدمو به فکر میندازه: آدمایی که از زندان فرار میکنن، آیا واقعاً آزاد میشن؟ یا زندان تو ذهنشون میمونه؟

۳. یه سیستم شیطانی که آدمو به هیولا تبدیل میکنه
بدترین چیز اینه که این سیستم طوری طراحی شده که آدما رو از درون خالی میکنه:  
- تو رو مجبور میکنه به همه شک کنی، حتی به مادرت!  
- کاری میکنه که بقا تنها چیزی باشه که برات مهمه، حتی اگه بخوای بچه همبندت رو بکشی!  
- انگار یه آزمایشگاهِ روانیه که میخواد ثابت کنه آدمها رو میشه به حیوان تبدیل کرد.  

۴. چرا این کتاب مهمه؟
- یادآوریه که ما چقدر خوشبختیم: وقتی از سرما زیر پتو وایمیستی یا از غذایت ایراد میگیری، یادت میاد آدمایی هستن که آرزوشون یه لقمه نانِ گندیه!  
- نظامهای دیکتاتوری رو افشا میکنه: کره شمالی مثل یه شرکتِ مخوفه که مردمش بردههاشن و دنیا هم mostly ساکت میمونه!  
- بهت میفهمونه انسانها چقدر انعطافپذیرن: شین بعد از همه اینها، هنوز زندس و داره سعی میکنه زندگی کنه. این یعنی امید هیچوقت کاملاً نمیمیره.  

حرف آخر
این کتاب یه شوک درمانیِ واقعیه. شاید بعد خوندنش یه مدت حسابی حالتو بگیره، ولی در عین حال دیدت رو به زندگی عوض میکنه. بهت نشون میده که آزادی، امنیت و عشق چیزای پیشپاافتاده نیستن، بلکه موهبتهایی ان که خیلیا هرگز تجربهشون نکردن
        

          چاپ دوم این کتاب رو خریدم،چند سال پیش که منتشر شد.بسیار غم انگیز و البته وحشتناک بود.وحشتناک که در چه شرایطی زندگی میکنند.واقعا برخی قسمتهای کتاب سخت میشد که بخونی.بعد از این کتاب هم دیگه سمت کره شمالی نرفتم علی رغم ینکه مطالب زیادی در این مورد چاپ شده.به نظرم همین کتاب کفایت میکرد.
        

          کتاب فرار از اردوگاه ۱۴ یه سری حواشی داره که تردیدهایی در مورد درستی داستان مخصوصا جزئیاتش یه وجود آورده. اینکه این خاطره-مستند در مورد چی هست کاملا از اسم کتاب مشخصه اما فارغ از واقعی بودن یا نبودن چندتا چیزی که به ذهنم میاد می‌نویسم.

- کمونیسم یکی از کثافت‌ترین بلاهایی هست که بر سر بشریت اومده، و این بلا ربطی به اسم حکومت نداره، مثلا میشه اسم رژیم حاکم جمهوری خلق چین باشه ولی اقتصادش رو با تفکر اقتصاد آزاد پایه‌ریزی کنه و پیشرفت کنه یا اسمش جمهوری اسلامی باشه و مبانی اقتصادش مبانی کمونیسم باشه و به قهقرا بره و یا اسمش جمهوری دموکراتیک خلق کره باشه و بشه این کثافتی که هم اسمش و هم روشش این نکبته.ه

- حتی فکر کردن به زندگی در جایی مثل کره‌ی شمالی برام زجرآوره، بعد جالبیش اینه که ما در کشوری زندگی میکنیم که جزو آخرین کشورها از لحاظ سطح رفاهه.ه

- یه قسمتایی از کتاب راجع به کره‌ی جنوبی هست و دو تا چیزی که خیلی برام جالب بود یکی این بود که با تمام تحریک‌هایی که توسط کره‌ی شمالی شده، مردم کره‌ی جنوبی هرگز خواستار انتقام سخت و نرم نبوده‌اند و دومی اینکه نرخ‌ خودکشی در کره‌ی جنوبی از همه‌ی دنیا بالاتره و یه سری دلیل احتمالی هم ذکر می‌کنه و میگه شاید این هزینه‌ی اجتماعی پیشرفت سریع باشه...ه

- فرار از کره‌ی شمالی تازه ابتدای مسیره، یعنی تازه بعد از فرار جسمی تازه مشکلات روحی شروع میشه، به جای کره‌ی شمالی هر حکومت دیکتاتور دیگه بذارید این گذاره درسته.ه
        

          متن کتاب مثل همه کتاب‌هایی هستش که میرن سراغ نوشتن زندگی یه فرد
شاید قلم گیرایی نداشته باشه
اما اون چیزی که آدم رو جذبش می‌کنه فقط حقایقی هست که درج شده
یه جایی تو همین دنیا
تو همین عصری که ما داریم زندگی می‌کنیم
هستن مردمی که با این شرایط زندگی می‌کنن
و واقعا جهان ساکت نشسته و نگاه می‌کنه تا اونا خودشون، خودشون رو نجات بدن.
این کره نفرت انگیز، این کره که ختم شده به یه جهان پر از ابهام سطح بالاتری از جامعه‌ای هستش که ما داریم تو راهش قدم می‌زنیم
کار
خونه
خونه
کار
شاید بدبینانه باشه شاید سیاه‌نمایی 
اما می‌ترسم از روزی که بچه‌های ما با وجود آزادی‌های نسبی برسن به مرز بی‌اعتمادی
می‌ترسم از رسیدن به این خفت
ما شاید هیچ‌وقت این مدلی زندگی نکنیم
شاید هیچ‌وقت به اوج این ذلت نرسیم
اما تو راهشیم
و این خیلی درد ناکه
***************
و دردناک اینه که شین فقط به خاطر غذا و با رویای غذا بیشتر انگیزه فرار می‌گیره
رویایی به همین اندازه پیش پا افتاده
رویایی که شاید الان واسه من خنده‌دار باشه
یا گریه‌دار
اما
واقعا این رویا می‌خواد کجا تموم بشه؟؟

هنوزم هستن آدمایی که با رویای یه وعده غذا بیشتر همه کار می‌کنن
نه تو کره نفرت انگیز
تو همه جای این دنیا
و همه جای این کشور
        

          مرسی از زنگ تماشا و خانم حشمتی :)
        

          چند فصل میانی کتاب رو رد کردم و جزو معدود کتاب‌هایی که این کارو باهاش کردم. به غایت حوصله‌سربر و کلیشه‌ای و احتمالا دارای اطلاعات جهت‌دار.
در کل خوندنش تجربه بدی بود و دوستش نداشتم.
حتی اگه می‌خواین از کره شمالی بخونین قطعا گزینه‌های بهتری از این کتاب هست.
        

          در مقایسه با دیگر کتاب ها راجع به کره ی شمالی  این کتاب به دلیل فضا دردناک تره واقعا دردناک 
محروم کردن آدمی از ساده ترین  اصول اولیه زندگی واقعا دردناکه (چیزی که این روزها هم‌ میشه دید ،توی این دنیای مدرن،اسارت آدم ها در یک نقطه ی کوچک‌ دنیا و محروم ساختن آنها)اما به هر حال این فقط یک روایت مشکوک است حتی خود نویسنده مطالبی را در حاشیه مطرح میکند تا شاید شک و شبهه ها رفع شود.روند داستانگونه  ای ندارد .برای من صرفا یک گزارش دردناک است.
        

          داستان درمورد شین دونگ هیوک، پسر جوانیه که از بدو تولد در اردوگاه های کار اجباری کره شمالی زندگی کرده ..

اگه درمورد کره شمالی اطلاعاتی داشته باشید میدونید که اگه فردی متهم به خیانت ، به خاندان کیم  بشه تا سه نسل بعد از اون فرد همچنان مجازات میشوند! 
 شین به همین علت در اردوگاه ، زندانی بدون سقف، متولد شد و ۲۰ سال از زندگیش و اونجا گذروند!

داستان از زبان خود شین نیست بلکه از زبان یکی از راهنمایان شین در آمریکاس..
و اینکه نویسنده در بین داستانِ زندگی شین ، توضیحات زیادی درمورد دیگران میده که باعث خستگی خواننده و گاهی دوری از اصل ماجرا میشه ..
چهارچوب کلی داستان شین مانند دیگر فراری های کره شمالی هست و ایراد زیادی بهش وارد نیست ولی شاید در بعضی از صفحات کتاب شاهد زیاده روی  نویسنده آمریکایی باشیم !

درکل به قول نویسنده : هیچ راهی برای تایید و تصدیق گفته های شین وجود نداره ، شین تنها منبع اطلاعاتی موجود هست!
هیچوقت نمیتونیم ۱۰۰ درصد مطمئن بشیم مطالب تا چه حد راست بودن!

من بین این دو کتاب،  دختری با هفت اسم و فرار از اردوگاه ۱۴، دختری با هفت اسم و بیشتر دوست داشتم 👌
        

          کتابی بود که از لحاظ دردناکی داستان ندیدم مشابهش رو، هر چند که در عین حال خیلی مجذوب کننده بود. راجع به داستانش و روندش هیچ ایرادی نمی‌شه گرفت.. 
اما، حاشیه رفتن های طولانی نویسنده وسط قسمت های هیجان انگیز داستان، گاهی آدم رو بی‌رغبت می‌کرد نسبت به ادامه دادنش.
چون فقط اون قسمت های حاشیه‌ای- که احتمالا اگر به جا و مناسب نوشته می‌شد، مطالب مهمی بودن- رو می‌خوندی تا تموم شن، و بتونی دوباره به داستان برگردی. و گاهی می‌دیدی که این مسئله صفحه ها و صفحه ها طول می‌کشه!!! این یکم دلسرد کننده بود. 
ولی در کل، به نظرم منبع اطلاعاتی خیلی خوبی بود... :)
        

          کتاب را خواندم.
کتاب جذابی بود، از ناشناخته‌ها برای ما نوشته بود، نویسنده دست روی کشوری گذاشته بود که کمتر در مورد آن پرداخته شده است، فکر کنم آن هم به دلیل سانسور شدید آن کشور مورد نظر است، کشوری که بین همه جهانیان منفور است، البته این را غرب گفته!
کتاب جایزه‌های زیادی گرفته است، جایزه‌هایی که کشور آمریکا به این کتاب تقدیم کرده است، این دیگه هویدا همه‌چیز است، یعنی اگر بخواهی بدونی که هدف نوشتن این‌ کتاب‌ چیست؟ چیزی جز انسان‌دوستی و کشور گوگولی آمریکا و همچنین لولو بودن و اَخ بودن کشور کره شمالی نمیبینی، ببخشید که اسپویل کردم!
اما اگر بخواهم از داستان کتاب بگویم، این اولین کتابی بود که هم داستان بود و هم داستان نبود! یعنی هم داستان میخونی و هم اطلاعاتی در مورد کشور شمالی، این خیلی برای من جذاب بود، داستان محض نبود، و اطلاعاتی هم به مخاطب می‌داد، در مورد فرهنگ، اجتماع، سیاست، اقتصاد و... کره شمالی در این‌کتاب بحث شده بود.
وقتی کتاب را مطالعه کنی، هم داستان مردی که از اردوگاه اجباری فرار کرده را میخوانی، که خوب جذابیت خاص خودش را داشت، از اردوگاه و قوانینش، از شکنجه‌ها و اعدام‌هایش، از کار خبرچینی‌ که راه نجات هست، میخوانی.
 و هم از اوضاع کره شمالی خبر دار میشوی، که خب اینجا سوگیری داره و نمی‌شود با خواندن این کتاب و اون چیزی که آمریکا می‌خواهد، کره شمالی را شناخت.

توصیه میکنم که این کتاب را بخوانید، ۲ ستاره‌ای که ندادم فقط به خاطر سوگیری‌های موجود در کتاب بوده، وگرنه داستان جذابی و گیرا دارد.

        

          بنظرم بانی و مسبب اصلی وضعیت امروزی کره ی شمالی،آمریکاست.در جنگ آنها را با خاک یکسان کردند ولی آنها سر کوتاه امدن جلوی زورگوی جهانی نداشتند و برای جلوگیری از نفوذ آمریکا(که میخواهد جهان را به بردگی بکشاند)بمب اتم ساخت و بنظرم دفاعشان و اراده شان در دفاع از کشورشان قابل تقدیر است.و انسان میتواند در پوست گردویی اسیر باشد ولی با این حال خود را خوشبخت بداند...
        

          در کره شمالی بودنِ کره شمالی شکی نیست! 
این را سخنرانی‌های کره‌ای‌های فرار کرده از آن سرزمین هم می‌گوید. 
اما راوی این کتاب یک آمریکاییست...در پاری صفحاتش آشکارا رد پای تفکر آمریکایی به چشمتان می‌خورد و گریزی نیست...
        

          کتاب دربارهٔ پسری است که در یکی از بدترین اردوگاه‌های زندانیان کره‌ شمالی به دنیا اومده. طبق قوانین کره شمالی، هر کسی خیانتی علیه کشور بکند تا سه نسلش گناهکار خواهند بود و همه افراد خانواده‌اش زندانی می‌شوند. «گناه نابخشودنی پدر شین این بود که برادر دو مرد جوان بود ـــ که در طول جنگ برادرکشیِ دو کره که بخش عظیمی از شبه‌جزیره‌ی کره را ویران و صدها هزار خانواده را از هم جدا کرد، به کره جنوبی فرار کردند. گناه نابخشودنی شین هم این بود که پسر پدرش بود.» کیم در اردوگاه به دنیا می‌آید و در آنجا بزرگ می‌شود بدون آنکه چیزی از دنیای بیرون بداند. تمام هم و غم زندانیان این بود که از گرسنگی نمیرند، آن هم زیر فشار کار طاقت‌فرسا، شکنجه‌ها، تحقیرهای مداوم... 

کتاب اعصاب‌خردکنی بود. چیزهایی دربارهٔ کرهٔ شمالی شنیده بودم، اما تا این حد سبعیت را تصور نمی‌کردم. واقعاً تا چه حد می‌توان به این روایت‌ها اعتماد کرد؟ مخصوصاً که نویسنده اشاره می‌کند بعدها شین اعتراف کرده در نقل داستانش صادق نبوده. 
از طرفی مشتاق شدم کتاب‌های دیگری هم از زبان افراد دیگر بخوانم. دوست دارم درباره‌ی مردم معمولی کره‌ی شمالی در خارج از اردوگاه‌ها هم اطلاعات کسب کنم، اینکه زندگی برای آنها چطور می‌گذرد، چه فکری درباره‌ی کشورشان دارند، چرا تا الآن هیچ اقدامی علیهش نکرده‌اند؟
        

          حتی خبرنگاری که نویسنده ی روایتِ راوی بوده هم به روایت شک داره...
        

          فعلا بهش امتیاز نمیدم تا درباره حرف و حدیث‌ها درباره ساختگی بودن ادعاهای راوی تحقیق کنم.
        

          از بین کتاب‌های مطرحی که سرگذشت فراریان از کره شمالی را روایت می‌کند، خواندن این یکی برای آشنایی با این کشور عجیب ضروری است. شخصیت داستان از طبقه‌ای از جامعه کره آمده که حتی باقی مردم کشورش نیز آنها را نمی‌شناسند؛ طبقه خائنان و محکومین نسل به نسل!