یادداشت محمدرضا مهدیزاده

        کتاب را خواندم.
کتاب جذابی بود، از ناشناخته‌ها برای ما نوشته بود، نویسنده دست روی کشوری گذاشته بود که کمتر در مورد آن پرداخته شده است، فکر کنم آن هم به دلیل سانسور شدید آن کشور مورد نظر است، کشوری که بین همه جهانیان منفور است، البته این را غرب گفته!
کتاب جایزه‌های زیادی گرفته است، جایزه‌هایی که کشور آمریکا به این کتاب تقدیم کرده است، این دیگه هویدا همه‌چیز است، یعنی اگر بخواهی بدونی که هدف نوشتن این‌ کتاب‌ چیست؟ چیزی جز انسان‌دوستی و کشور گوگولی آمریکا و همچنین لولو بودن و اَخ بودن کشور کره شمالی نمیبینی، ببخشید که اسپویل کردم!
اما اگر بخواهم از داستان کتاب بگویم، این اولین کتابی بود که هم داستان بود و هم داستان نبود! یعنی هم داستان میخونی و هم اطلاعاتی در مورد کشور شمالی، این خیلی برای من جذاب بود، داستان محض نبود، و اطلاعاتی هم به مخاطب می‌داد، در مورد فرهنگ، اجتماع، سیاست، اقتصاد و... کره شمالی در این‌کتاب بحث شده بود.
وقتی کتاب را مطالعه کنی، هم داستان مردی که از اردوگاه اجباری فرار کرده را میخوانی، که خوب جذابیت خاص خودش را داشت، از اردوگاه و قوانینش، از شکنجه‌ها و اعدام‌هایش، از کار خبرچینی‌ که راه نجات هست، میخوانی.
 و هم از اوضاع کره شمالی خبر دار میشوی، که خب اینجا سوگیری داره و نمی‌شود با خواندن این کتاب و اون چیزی که آمریکا می‌خواهد، کره شمالی را شناخت.

توصیه میکنم که این کتاب را بخوانید، ۲ ستاره‌ای که ندادم فقط به خاطر سوگیری‌های موجود در کتاب بوده، وگرنه داستان جذابی و گیرا دارد.