چقدر من این سیاوش لعنتی رو دوست دارم.
کتاب عالی بود
خیلی ازش یاد گرفتم
          

            شاهرخ مسکوب آدمی است که عشق‌اش به ایران ربطی به جای زندگی و شرایطش ندارد و شاید بتوان گفت پروژه فکری او نجات ادبیات کلاسیک از دست آکادمیک‌هاست.
این اثر که شامل سه جستار بهم پیوسته است جزو اولین منابع فارسی است که در این قالب مدرن نوشته می‌شود. مسکوب می‌خواهد حرف نویی را روی اثری کهن در قالبی نو بزند،
اما حضور او در این جستار موضوعی‌- روایی کجاست؟
یا چرا مسکوب به سراغ داستان سیاوش رفته نه مثلا رستم و سهراب؟
چون رستم و سهراب تراژدی است نه حماسه
و در حماسه است که شخصیت‌ها و کنش‌مندی آن‌ها مهم است. ما در سوگ سیاوش مفهوم شهید را داریم که کشته شده به دست ظالم است.  مرگ بر سیاوش  نازل می‌شود و او در برابر آن رفتاری کنشمدانه دارد (بر خلاف بخش شب جستار که سودابه و گرسیورز منفعل‌اند)
وجود شاهرخ مسکوب در این جستار، بخاطر این انتخاب او از شاهنامه است. او سیاوش و مفهوم شهید را انتخاب می‌کند که اشاره‌ای به آدم‌های زندگی او دارند که به دست ظلم کشته شده‌اند و شهیدند (مرتضی کیوان، شورشی‌های سیاهکل…)
او با ادبیات متعهدانه و دارای تاریخ‌مصرف مشکل داشت، پس قالب جدیدی را انتخاب کرد که هم حرفش را بزند، هم نظر تخصصی ندهد و هم در امروز ما اثر بگذارد.
(رسالتی که قالب جستار دارد)
و زندگی زیسته‌ی او به این شکل در این اثر بازتاب دارد.
          

            ه«اینک این کتاب ، گزارش و تأویلی است از غروب پدر و طلوع پسر، از کشتن سیاوش در دوران افراسیاب و کاوس و پادشاهی کیخسرو، از مرگ و رستاخیز»ه
کتاب شامل سه قسمته، غروب، شب و طلوع.ه
در قسمت اول با توضیحی از اساطیر ایران و نحوه‌ی تشکیل گیتی با تکیه بر تعالیم زرتشت داستان سیاوش به عنوان مرد کامل شروع میشه، مردی که برای رهایی جونش رو از دست میده و شهید رهایی میشه و به جای اون گیاهی رشد می‌کنه که هرگز نمی‌میره. قسمت دوم اما در مورد مرگه، مرگی که نشانه‌ی رهایی نیست، مرگ عشق، مرگ جاه و مقام، مرگ اعتماد و قسمت سوم در مورد رستاخیز و طلوع، طلوع کیخسرو.ه
کتاب از نظر ادبی جالب، داستان سیاوش هم که جذاب اما اینکه تفسیر و دید نویسنده که خب قاعدتاً تحلیل شخصی هم در اون هست حتماً و قطعا درسته یا نه، شاید آره، شاید نه.ه
          

            کتاب خوبی بود اما اون چیزی نبود که انتظارش رو داشتم.
من دوست داشتم یک تحلیل از داستان سیاوش بخونم اما "سوگ سیاوش" صرفا بازگویی داستان بود با اشاره‌ی اندکی به بعضی نکات که بیشترشون بدیهی و آشکار بودند اما بارها و بارها و بارها در کتاب تکرار شدند.
اگر داستان سیاوش رو نمی‌دونید (یا فقط شنیدید) کتاب خیلی خوبیه که بهتون پیشنهادش می‌کنم.
اما اگر مثل من، خط به خط و واژه به واژه‌ی داستان سیاوش و کی‌خسرو رو حفظ هستید، این کتاب چیز بیشتری بهتون نخواهد گفت.
          

            "سیاوش بدر تمام است بر تخت تابنده سپاه سالاری و فرمانروایی که چون رعد می توفد. چون او به توران رسید افراسیاب

به روی سیاوش نگه کرد و گفت 
که این را به گیتی کسی نیست جفت

نه زین گونه مردم بود در جهان 
چنین روی و بالا بر فر مهان"

 "دو گانگی اساطیر یکچند در حماسه از میانه برخاست و همه جهانیان (ایران و توران) در این شاهزاده به هم پیوستند. شاید به یاری این سرچشمه خورشید هرکسی چشمی به روشنی گشود."

 "کتاب خیلی خوبی است و روابط بین شخصیت ها و وقایع داستان سیاوش در شاهنامه را به خوبی تحلیل کرده. البته به خاطر یک سری مشغله داشتم کتاب را میگذاشتم کنار که یکی از دوستان گفت در انتها مسکوب اشاره ای به شباهت های شهید شاهنامه و شهید کربلا هم میکند که باعث شد کماکان باهاش سرگرم باشم."

 "این نظر در پاره ای از کتاب های زرتشتی آمده است که مردم فراخ نعمت و با دستگاه در جهان دیگر نیز چنین هستند.