معرفی کتاب گلستان اثر محمدعلی فروغی

گلستان

گلستان

4.8
174 نفر |
30 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

72

خوانده‌ام

318

خواهم خواند

95

ناشر
رجبی
شابک
0000000081300
تعداد صفحات
208
تاریخ انتشار
1363/1/1

توضیحات

این توضیحات مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

        
همه می دانند که شیخ سعدی شیرازی، گذشته از قصاید و غزلیات بی نظیری که از خود به یادگار گذاشته است، دو کتاب: یکی به نثر، موسوم به گلستان، و یکی به نظم، معروف به بوستان به نگارش آورده است؛ که شاید بتوان گفت، نه تنها در زبان فارسی، بلکه در هیچ زبانی از جهت فصاحت و بلاغت و روانی و زیبایی و دلربایی و حکمت و معرفت، مثل و مانند ندارد.
.
      

دوره‌های مطالعاتی مرتبط

پست‌های مرتبط به گلستان

یادداشت‌ها

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

          «منت خدای را -عزّ و جلّ- که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت. هر نفسی که فرو می‌رود ممدّ حیات است و چون برمی‌آید، مفرّح ذات. پس در هر نفسی دو نعمت موجود است، و بر هر نعمتی، شکری واجب»
این عبارات، سرآغاز کتاب ارجمند و گهربار «گلستان» تألیف سخن‌سرای بزرگ ایرانی حضرت سعدی شیرازی است.
کافی است که نخستین کلمات از همین چند جمله را جایی که چند تن از نسل گذشته حاضر هستند بر زبان بیاورید تا ببینید آنان که سن و سالی بیش از پنجاه سال دارند، با چه شوق و شوری با شما هم‌آوا می‌شوند و ادامه‌ی آن را می‌خوانند :
«از دست و زبان که برآید 
کز عهده شکرش به درآید»
و سپس برخی از ایشان آیه‌ای از قرآن کریم را با هم تلاوت می‌کنند که سعدی دیباچه گلستان را با آن زینت داده و شکر خداوند را به جای آورده است. 
حالا کافی است یکبار دیگر همین عبارات را برای گروهی از جوانان و نوجوانان بخوانید؛ خواهید دید که در سکوت و تعجب، خیره به شما نگاه می‌کنند و هیچ واکنش و احساسی ندارند زیرا با این جملات غریبه‌اند و این کتاب بزرگ و مهم را نمی‌شناسند. همین آزمون ساده می‌تواند میزان فرسایش فرهنگی و خسارت عظیم هویتی را در دوران جدید نشان دهد و فاصله‌ای که نسل جدید از بنیان‌های اساسی ساخت فرهنگی و اجتماعی خویش دارد، آشکار سازد.
نسل‌های پی‌درپی این میراث بزرگ معرفتی و گنجینه قیمتی هویت دینی و ملی را حفظ کرده و خوانده و نوشته و آموخته‌اند و چون پاره‌ای از جان و دل خویش پاس داشته‌اند، اما اکنون این امانت را باید به دست‌ها و دل‌هایی بسپارند که نمی‌یابند.
ساختمان فرهنگی جامعه‌ی ایران اسلامی بر پایه‌ها و ستون‌‌هایی استوار شده که مهم‌ترین آن‌ها شاهنامه فردوسی، غزلیات حافظ، مثنوی مولانا و آثار نظامی و سعدی است.
اگر در طول قرن‌ها هیچ غارت و تهاجمی نتوانسته اساس و بنیان این ساختار شکوهمند را در هم بشکند، به خاطر استحکام این ستون‌ها بوده و خدا می‌داند که اگر این ستون‌ها سست گردند و دچار ریزش و فروپاشی شوند، چه بر سر این بنای فرازمند می‌آید.
گلستان سعدی یکی از کتاب‌هایی است که انسان باید نه یکبار، که بارها و بارها بخواند و بشنود و به خاطر بسپارد و با کلماتش انس بگیرد و با جمله جمله‌اش زندگی کند.
سعدی بزرگ توانسته است معارف دینی و حکمت‌های عقلی را چون گوهرهای قیمتی در لابلای شاهکار کم‌نظیر خویش «گلستان» بگنجاند و اگر غزلیات حافظ اوج اعتلای حکمت نظری بوده، ادب و شعر سعدی -به تعبیر استاد بهاء الدین خرمشاهی- اوج و عصاره‌ی حکمت عملی نیاکان ماست؛
«گلستان، معروف‌ترین و معتبرترین و هنری‌ترین و شیوا و شیرین‌ترین متن منثور فارسی، در طول تاریخ ادبیات هزار و دویست ساله‌ی فارسی دری است».
هر چند که این کتاب در نخستین نظر، یک متن فاخر ادبی و شاهکار هنر ماندگار استاد سخن فارسی به شمار می‌آید، اما شاید بتوان به جرأت ادعا کرد که سراسر آن پندهای اخلاقی و نصایح و موعظه‌های معرفتی است که ریشه در قرآن کریم و احادیث نبوی دارد و بنابراین اگر گلستان سعدی را کتابی دینی و اخلاقی بدانیم بی‌راه نگفته‌ایم. 
«گلستان» به جز مقدمه و دیباچه‌اش هشت باب دارد؛ از باب اول و دوم، در سیرت پادشاهان و در اخلاق درویشان تا ابواب دیگری در فضیلت قناعت و آداب صحبت.
صاحب این کتاب ارجمند در سرتاسر این ابواب -جز باب هشتم که تقریبا از حکایت خالی است- حکایت‌هایی را نقل می‌کند و می‌کوشد تا هدف خود برای موعظه و نصیحت‌خواهی را -چنان که بدان تصریح کرده- به شیرینی و حلاوت محقق سازد.
عبارات آهنگین و شیوای گلستان، چنان دل‌پذیر و مطبوع است که هر ورقش چون برگ گل، روح‌نواز و خوش‌بوست و سعدی نیز این حقیقت را می‌دانسته که چنین سروده:
به چه کار آیدت ز گل، طبقی
از گلستان من ببر ورقی      
گل همین پنج روز و شش باشد
وین گلستان همیشه خوش باشد!
و بدین سبب، هم غالب قصه‌ها و حکایت‌های گلستان سعدی در زمره نقل‌های رایج و مشهور هستند و هم بسیاری از عبارات کوتاه و کلمات قصار آن به صورت ضرب‌المثل درآمده‌اند.
گلستان سعدی باغ و بوستانی است که هیچگاه خزان بی‌برگی و بی‌رونقی نمی‌بیند و تا کلمه هست و زبان هست پایدار خواهد ماند و تا در این جهان کسی به فارسی شیرین و دل‌نشین سخن می‌گوید، این کتاب نظیر و مانندی نخواهد داشت.

(به تاریخ ۱۳۹۹/۸/۸ از سری یادداشت‌های «صد کتاب قبل از صدسالگی!» در روزنامه‌ی شهرآرا)
        

6

نعیمک

نعیمک

1403/10/2

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

2

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

0

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

          Saadi's Golestan is a literary treasure that has captivated readers for centuries, and after spending the past few days immersed in its pages, I understand why it is hailed as one of the greatest works in Persian literature. This collection of beautifully crafted tales and insightful poetry offers profound wisdom, moral lessons, and thought-provoking anecdotes that continue to resonate with readers across generations.
One of the remarkable aspects of Golestan is its timeless relevance. Despite being written in the 13th century, Saadi's words still ring true today. His keen observations on human nature, ethics, and social dynamics remain pertinent, reminding us that the essence of humanity remains unchanged throughout history.
The book is divided into eight chapters, each exploring different themes with boundless depth and imagination. Saadi's storytelling abilities are unparalleled; he weaves intricate narratives that transport you to vibrant settings, both real and allegorical. His vivid descriptions and colorful characters make the stories come alive, allowing you to become fully engrossed in their trials, tribulations, and triumphs.

What sets Golestan apart from many other literary works is its didactic nature. Saadi employs these captivating stories as vessels to convey his wisdom and moral teachings. Each tale carries a moral lesson, inviting readers to reflect upon their own lives and actions. Whether it's shedding light on the consequences of deceit, extolling the virtues of kindness, or emphasizing the importance of humility, Saadi's insights are profound and enlightening.
Furthermore, interspersed among the extraordinary stories are Saadi's poignant poems. These verses possess a lyrical quality that touches the depths of the human soul. They evoke emotions, provoke introspection, and spark contemplation about life's mysteries. Saadi's ability to express complex sentiments in such succinct and elegant verse is simply awe-inspiring.
However, Golestan's true strength lies in its ability to transcend cultural and linguistic barriers. Although originally written in Persian, the beauty of Saadi's prose shines through even in translation. The universal themes explored within these pages resonate with readers from all walks of life, fostering a sense of shared humanity and interconnectedness.
Reading Golestan was an enriching journey that left an indelible mark on my mind and heart. It reminded me of the importance of virtue, compassion, and self-reflection in our daily lives. Saadi's wisdom continues to inspire and guide, offering a beacon of light in a world often clouded by chaos and confusion.
In conclusion, Saadi's Golestan is a timeless masterpiece that deserves its place among the literary classics. Its profound teachings, masterful storytelling, and lyrical poetry make it a must-read for anyone seeking enlightenment, cultural understanding, or simply a captivating literary experience. I wholeheartedly recommend this book to all those who appreciate the power and beauty of great literature.

According to a notable account, I encountered an intriguing statement attributed to the esteemed Zaka'ul Mulk (Mohammad Ali Foroughi). When posed with the hypothetical scenario of being incarcerated by a sovereign ruler, he was asked to designate a singular literary masterpiece to accompany him within the confines of prison walls. In response, Zaka'ul Mulk astutely declared his preference for none other than "The Works of Saadi."
        

0