درکل کتاب خوبی بود و نکات خیلی جالبی داشت. منتها نگاه صفر و صدی نویسنده یک مقداری برام اذیت کننده بود جوری که انگار همه‌ی کیس‌هارو با یک عینک میبینه و برای همه یک نسخه واحد داره. 
دوست داشتم کتاب به اثرات طولانی مدت مواجهه افراد با احساسشون و ترک والدین بیشتر می‌پرداخت که این اقدام چه تاثیری  توی ثبات نسبی شخصیت و احساسات فرد داره. 
        

          «بپذیر و عبور کن.» 
والدین رکن اصلی خانواده یک کودک یا حتی بزرگسال است،  و گره ای ابدی ازلی در  نوع شکلگیری شخصیت و زندگی کودکان. 
ولی این باعث نمی شود اگر هر یک از والد ها به شما بدی های جبران ناپذیر  کرد،  به طوری ک واقعا از آن ها متنفر شدید و ارتباط با آنها باعث زجر و عذابتان  شد، فقط و فقط بنابر اصل استوار  بیشتر ادیان و فرهنگ ها به خاطر احترام گذاشتن به آنها   تصمیم به بخشیدنشان بگیرید؛ نه. نیازی نیست. 
چرا؟ چون ب هر ترتیب ما ز آنهاییم و جوهری از وجودشان؟ 
این امر  دیوانگی صرف خواهد بود چون: 
 اگر ببخشایید مطمئن باشید، بدن شما تاب و تحمل این دوگانگی واقعیت موجود و واقعت رقم خورده را ندارد و  توسط (بیماری)  طغیان میکند.

در کتاب ما شاهد نمونه هایی هستیم ک خانم میلر گلچین کردند 
زندگی افراد معروف مثال زده برای من خیلی جذاب بود چون تا حدودی با آنها توسط آثارشان آشنا بودم یا حداقل اسمشان ب گوشم خورده بود 
داستایفسکی
چخوف
کافکا
نیچه
ویرجینیا وولف
و... چندین هنرمند دیگر  
متن کتاب حاوی درد زیادی هست  و همچنین حاوی آگاهی،  پس حتما تجربه اش کنید.


من معمولا نمی دانستم نسبت به این موضوع باید چه کنم؟ 
اما اکنون متوجه شدم  باید بپذیرم و عبور کنم؛ 
بجای این که ببخشم و رها:)) 

یک جمله از کتاب ک بررسی نامه ای از مارسل پروست بود را اینجا می آورم. 
سر تیتر فصل پروست هست «عشق خفه کننده مادر» 
واقعیت این است به محض اینکه حال من خوب میشود، شما همه چیز را خراب میکنید تا حال من دوباره بد شود، زیرا آن زندگی ک ب من آرامش میدهد،  باعث خشم شما میشود... اما خیلی غم انگیز است ک من نمی توانم  همزمان، عشق شما و سلامتی ام را داشته باشم. 

پروست فهمیده است ک هر وقت تن به خواسته های مادرش بدهد ((ک از طرفی در تضاد با   خواسته های خود است ))  حال جسمانی  اش رو ی وخامت می رود. 
اما با این وجود تصمیم   دیوانه وار پروست در نامه ای دیگر هویدا میشود: 
ترجیح میدهم این حمله ها ب من دست دهد و شما را خوشنود کنم تااین حمله ها نباشد و شما ناراحت«*منظور خوشنود شدن برای بیماری نیست،  بلکه بخاطر برآورده کردن خواسته های مادرش خواسته هایی که ضدیت زیادی با شخصیت و امیال پروست داره و به همین شکاف ایجاد شده بین آنچه ک میخواهد باشد و هر آنچه که مادر از او انتظار دارد باشد به او حمله های آسم دست میده*» 


        

          خیلی کتاب خوبی بود، من خلاصه شو گوش دادم...
ریشه همه نقطه ضعف ها و آسیب ها رو بررسی میکنه و راه های مقابله و درمانشون رو هم میگه، آسیب هایی که خیلیا شاید تا آخر عمر باهاش درگیر باشن و حتی ندونن که دچارشن
پ‌ن: یک جاهاییش میتونه مخالف ارزش‌های اخلاقی خیلیامون باشه، اما قابل اقماضه و قطعا دریافت های خوبی میشه از مطالب‌ش داشت 
        

          کتابی است که در آن به بررسی رنج های ما در کودکی و اثرات آن به هنگام بزرگ شدن می پردازه .
نویسنده در این کتاب نشان می دهد که چگونه تحقیر و سرخوردگی و خشم در دوران کودکی ، خودشان را در بزرگسالی با بیماریی هایی مثل سرطان و سکته و.... نشان می‌دهند.
این کتاب همراه با مثال های متعددی از زندگی مشاهیری که می‌شناسیم از جمله داستایوفسکی ، کافکا و.. که همین اقدام می‌تونه اثر خوبی روی مخاطب داشته باشه و من به هر فردی قبل از این که میخواد بچه دار بشه چه خانم چه آقا پیشنهاد میکنم این کتاب رو مطالعه کنند .
در کنار این کتاب سریال پاتریک ملروز رو حتما پیشنهاد میدم  ببینید .
        

          عمیقا احساسات این بچه ها رو لمس کردم و دلم براشون سوخت حتی اونایی که در بزرگسالی انسان های ظالمی شدند حتی با بعضیا احساس همزادپنداری کردم و کتابی بود که ارزش خوندنو داره برای کسایی که به ریشه های آسیب های بزرگسالی در کودکی علاقه دارن و دوست دارن بفهمن نقاط سیاه آدم ضمن چه اقداماتی در افراد پدیدار می شود و فهم اینکه باید رفتار بهتری یا بچه ها داشته باشیم(:
        

          حدود ۸۰ صفحه از این کتاب رو خوندم و هنوز نتونستم با این کتاب آنچنان ارتباطی بگیرم. انگار که داره همینطور تکرار مکررات میکنه و حرف جدیدی برای گفتن نداره. نمیدونم ادامه بدم یا رهاش کنم.
        

          این کتاب یه نقده به سنت و نظام تربیتی و همچنین نقدی بر روانکاوی از حیث نادیده گرفتن آسیب هایی که پدر و مادر ها بر کودک وارد می‌کنند.
        

          این کتاب رو مدتی پیش به توصیه یه متخصص خوندم. اگرچه کتاب با مذهب عناد داره، اما اگه اون جنبه‌اش رو کنار بذاریم، نظریه‌های جالبی رو مطرح کرده. پررنگ‌ترینش این بود که همه مشکلات روحی ما جایی از بدنمون، توی دی‌ان‌ای به جا می‌مونه و منجر به رفتار یا عادت یا مریضی میشه. پس مهمه که اون مشکلات روحی و آسیب‌های وارده‌شون رو شناسایی کنیم.

در خلال داستان به نویسنده‌ها و دانشمند‌ان معروف دنیا مثل پروست و نیچه و امثالهم هم می‌پردازه که با توجه به یادداشت‌هاشون، چه آسیب‌های روحی دیدن و اون آسیب‌ها باعث چه مشکلات و بیماری‌هایی براشون شد.

        

          اشتباه کردم  که خواندم.
همین
انواع خشونتهایی که والدین در طول سالیان به فرزندانشان اعمال کردند خواندن نداشت...
و نویسنده‌ای که اصرار داشت بگوید علی الحساب فعلا به پدر و مادر خود احترام نگذارید تا بعدا دلیلش را بگویم!!!